Περίληψη:
Με τις ατέλειωτες νομολογίες, τα μέτρα και τις καθημερινές εξαγγελίες περί ασφάλειας, φαντάζει ανυπόστατο να διερωτάται κανείς εάν ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι αρκετά ασφαλής. Ωστόσο, αν και διανύουμε ήδη τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα προκαλείται μεγαλύτερη ανησυχία δεδομένου του βιοτικού επιπέδου που έχει επιτευχθεί.
Μέσα από την ανάγκη να αποκτηθούν τα αγαθά που θα εξασφαλίσουν ευνοϊκότερες συνθήκες για εγκατάσταση, εργασία, δημιουργία οικογένειας και διαβίωσης, αναδύθηκε και η ανάγκη προστασίας και διατήρησης αυτών τόσο από τον ίδιο τον άνθρωπο όσο και από το περιβάλλον γύρω του, φυσικό και ανθρωπογενές.
Άλλωστε, υπάρχουν ακόμα πολλοί παράγοντες που εντείνουν την τρωτότητα των σύγχρονων ανθρώπινων κοινωνιών, όπως είναι η κλιματική αλλαγή, την ταχεία και χωρίς σχεδιασμό αστικοποίηση, την συγκέντρωση οικονομικού πλούτου στα αστικά κέντρα, τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, τον ελλειμματικό σχεδιασμό χρήσεων γης, την ελλιπή εφαρμογή οικοδομικών νόμων, αλλά και την επέκταση των άτυπων οικισμών (παραγκουπόλεων). (UN-HABITAT, 2007, σελ.vi)
Απ’ την άλλη, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μεταδίδουν καθημερινά γεγονότα φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών αλλά και έκνομων ενεργειών, όπως ένοπλες συρράξεις και τρομοκρατικές επιθέσεις από διάφορα σημεία του πλανήτη. Η ασφάλεια, επομένως, που ο άνθρωπος αναγνώρισε ως βασικό δικαίωμα του το 1948 με την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποτελεί ακόμα έναν στόχο προς επίτευξη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα μελετηθεί η κατάσταση που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες πόλεις. Αφού, αρχικά, αναλυθούν οι παράγοντες που επηρεάζουν την ασφάλεια στα σύγχρονα αστικά κέντρα θα ακολουθήσει η μελέτη της σχέσης που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της ασφάλειας και του φαινομένου της ιδιωτικοποίησης.