Περίληψη:
Θεωρητικό Υπόβαθρο: Η ανάγκη για αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας είναι άμεση ενώ δεν υπάρχουν δεδομένα για την εμπλοκή του γονέα ανάλογα με την ετοιμότητά του να προβεί σε αλλαγές του τρόπου ζωής.
Σκοπός: Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας μιας εντατικής παρέμβασης διαχείρισης βάρους σε υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά, ανάλογα το Στάδιο Ετοιμότητας των γονέων.
Μεθοδολογία: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 21 παιδιά, 8-11 ετών. Η παρέμβαση διήρκησε 3 μήνες με 12 δομημένες συνεδρίες, καθεμία από τις οποίες είχε συγκεκριμένους στόχους διατροφής και άσκησης. Συμπεριλήφθηκαν τεχνικές Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας ενώ οι γονείς είχαν ρόλο βοηθητικό. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 2 ομάδες, Ομάδα Α για τους γονείς στο στάδιο προετοιμασίας και Ομάδα Β για τους γονείς στο στάδιο Δράσης.
Αποτελέσματα: Αρχικά, οι δύο ομάδες δεν διέφεραν ως προς τα χαρακτηριστικά που εξετάστηκαν. Γενικά δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων συνολικά στο ποσοστό υπέρβαρου (p=0,364), όμως υπήρξε στατιστικά σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ χρόνου και ποσοστού, με την Ομάδα Α να έχει μια πτωτική πορεία στο χρόνο ενώ την Ομάδα Β να μην σημειώνει την αντίστοιχη πορεία. Από την ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης φάνηκε ότι η ολική ετοιμότητα των γονέων να κάνουν αλλαγές (b= -0,660, p=0,003), η ηλικία του παιδιού (b= -0,55, p=0,009) και η ετοιμότητα του γονέα για ενασχόληση του παιδιού με άσκηση τουλάχιστον 1 ώρα/ημέρα (b=0,438, p=0,035) σχετίζονταν σημαντικά με την αλλαγή του ποσοστού υπέρβαρου.
Συμπεράσματα: Η ετοιμότητα των γονέων να προβούν σε αλλαγές είναι καθοριστικός παράγοντας στη διαχείριση βάρους των παιδιών καθώς οι γονείς που δήλωσαν πολύ έτοιμοι, δεν βοήθησαν αποτελεσματικά.