Περίληψη:
Η εκπαίδευση θεωρείται ως η ισχυρότερη κοινωνική λειτουργία, μέσω της οποίας ο άνθρωπος μπορεί να μορφωθεί και να διαπλάσει τον χαρακτήρα του, αλλά και ως επένδυση τόσο για την ίδια τη χώρα, όσο και για το άτομο το οποίο αυξάνει την παραγωγή του, το εισόδημά του, και βελτιώνει τη θέση του στην ανταγωνιστική αγορά εργασίας. Ως κοινωνικός θεσμός τυπικής μορφής εναρμονίζεται σε κάθε εποχή με τα οράματα, τους σκοπούς και τη πορεία της κοινωνίας μέσα στην οποία λειτουργεί. Γίνεται λοιπόν κατανοητό, πως η σχέση μεταξύ εκπαίδευσης και κοινωνίας είναι αμφίδρομη, αφού η τελευταία, εξυπηρετεί τους λειτουργικούς στόχους και σκοπούς της μέσω των εκάστοτε εκπαιδευτικών δομών, οι οποίες και προϋποθέτουν έναν τύπο βασικής κοινωνικής οργάνωσης.
Για να ανταποκριθεί η εκπαίδευση στις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές απαιτήσεις και να λειτουργήσει προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, θα πρέπει οι οργανισμοί εκείνοι οι οποίοι επιτελούν τις βασικές της λειτουργίες, και οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τα σχολεία και τους καθηγητές, να προσφέρουν στους εκπαιδευόμενους τις βασικές γνώσεις και δεξιότητες, ανεξαρτήτως του τύπου ή της βαθμίδος εκπαιδεύσεως.
Ειδικότερα, το μάθημα της Οικιακής Οικονομίας, το οποίο είναι σύγχρονο, διεπιστημονικό και συνεχώς εξελισσόμενο, και το οποίο εξετάζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σύγχρονου ανθρώπου, τόσο στο οικογενειακό, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, συμβάλλει στη δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, στη μετάδοση γνώσεων και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων στους εκπαιδευόμενους.
Για την εκπλήρωση όλων αυτών, αρμόδιος και πλέον κατάλληλος είναι ο εκάστοτε καθηγητής του μαθήματος της Οικιακής Οικονομίας. Έτσι λοιπόν, ακολουθεί κάθε φορά μία συγκεκριμένη μεθοδολογία, αποτελούμενη από διδακτικές αρχές, μορφές διδασκαλίας, εναλλακτικές μορφές διδασκαλίας, μορφές εξέτασης και εποπτικά μέσα που ο ίδιος θεωρεί βασικές και απαραίτητες για την διδακτική προσέγγιση της εκάστοτε ενότητας.
Έτσι λοιπόν, στην μελέτη αυτή, επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας κυρίως στην μεθοδολογία που ακολουθούν οι καθηγητές της Οικιακής Οικονομίας, καθώς και τους παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία διδασκαλίας τους.
Λέξεις-κλειδιά:
Οικιακή οικονομία, εκπαίδευση, διδασκαλία, Αττική