Περίληψη:
Πιθανότατα ξεπλένοντας το στόμα με νερό κατά τη διάρκεια της άσκησης σε θερμό περιβάλλον, διεγείρονται στοματικοί και φαρυγγικοί υποδοχείς, επιδρώντας έτσι στην παράταση της συγκεκριμένης δοκιμασίας όταν οι αθλητές είναι ήδη αφυδατωμένοι. Σκοπός: Να μελετηθεί εάν η διέγερση των στοματικο-φαρυγγικών υποδοχέων μπορεί να επιδράσει στην παράταση μιας συγκεκριμένης δοκιμασίας, στην ποδηλασία σε θερμό περιβάλλον, σε ήδη αφυδατωμένους αθλητές. Μεθοδολογία: Το ερευνητικό πρωτόκολλο αποτελούνταν από 2 στάδια και ολοκληρώθηκε από 10 ποδηλάτες (VO2max = 53,8 ml/kg*min ± 1,5). Στόχος του πρώτου σταδίου ήταν η επίτευξη αφυδάτωσης 2% εκτελώντας μέτριας έντασης άσκηση σε δαπεδοεργόμετρο και κυκλοεργόμετρο εναλλακτικά, σε ειδικά διαμορφωμένο θάλαμο 30 ºC. Το δεύτερο στάδιο αποτελούνταν από 3 διαφορετικές περιπτώσεις (επισκέψεις) και περιείχε μία δοκιμασία μέχρι εξάντλησης σε ένταση στο 75% της μέγιστης ισχύος (Wmax) του κάθε εθελοντή. Στην πρώτη περίπτωση (SW) δινόταν στον εθελοντή 25 ml νερό κάθε 5 λεπτά, όπου και το κατάπινε. Στην δεύτερη περίπτωση (MR) ο εθελοντής ξέπλενε το στόμα του, κάθε 5 λεπτά, με την ίδια ποσότητα νερού. Στην τρίτη περίπτωση (NF ή ελέγχου) ο εθελοντής δεν κατανάλωνε καθόλου υγρά. Αποτελέσματα: Ο χρόνος μέχρι εξάντληση ήταν σημαντικά βελτιωμένος στην δοκιμασία SW σε σύγκριση με την NF και την MR δοκιμασία (21,94 ± 1,2 min με 17,7 ± 1,1 min και 18,7 ± 1,3 min αντίστοιχα, p ≤ 0,05). Συμπέρασμα: Η κατάποση ελάχιστης ποσότητας νερού μπορεί να βελτιώσει τον χρόνο μέχρι εξάντληση, σε ήδη αφυδατωμένους αθλητές, ενδεχομένως μέσω διέγερσης φαρυγγικών υποδοχέων, βοηθώντας στην βελτίωση της απόδοσης.