Περίληψη:
Η παχυσαρκία στα παιδιά και τους εφήβους έχει λάβει επιδημικές διαστάσεις και στο Δυτικό Κόσμο αυξάνεται με ένα ετήσιο ρυθμό που αγγίζει το 4% Από την άλλη η παχυσαρκία αποτελεί μια φλεγμονώδη κατάσταση στην οποία εμπλέκονται και κυτταροκίνες. Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης ήταν η διερεύνηση της συσχέτισης των πολυμορφισμών TNFα -308G>A, PPPARγ Pro12Ala, IL-6-174G>C με διατροφικές συνήθεις στην παιδική παχυσαρκία. Σε 1132 παιδιά, ηλικίας 10- 12 ετών, τα οποία αποτελούσαν στον πληθυσμό της συγχρονικής μελέτης GENDAI (Gene-Diet Attica Investigation on childhood obesity) έγινε πλήρης διατροφική αξιολόγηση,βιοχημικές μετρήσεις και προσδιορίστηκαν επιτυχώς οι γονότυποι για τους τρεις προαναφερθέντες πολυμορφισμούς. Η κατανομή των πολυμορφισμών TNFα -308G>A και IL-6-174G>C δε διέφερε μεταξύ φυσιολογικού βάρους και υπέρβαρων/ παχύσαρκων παιδιών ενώ φάνηκε μια τάση διαφοράς στην κατανομή για τον πολυμορφισμό PPPARγ Pro12Ala (p=0,068). Οι πολυμορφισμοί TNFα -308G>A και IL-6-174G>C δεν βρέθηκαν να σχετίζονται με καμία από τις ανθρωπομετρικές αλλά και βιοχημικές παραμέτρους που μελετήθηκαν. Από την άλλη, για τον πολυμορφισμό PPPARγ Pro12Ala, οι Pro/Pro ομοζυγώτες βρέθηκε να έχουν στατιστικά υψηλότερες τιμές δερματοπτυχής τρικεφάλου συγκριτικά με τους ετεροζυγώτες ή ομοζυγώτες για τον πολυμορφισμό(p=0,038). Ο πολυμορφισμός PPAR γPro12Ala φαίνεται να είχε την τάση να επηρεάζει το ΔΜΣ (p=0,069), όταν λαμβάνονταν υπόψη και άλλοι παράγοντες. Όσο αφορά στους μελετούμενους πολυμορφισμούς και τη διατροφή των παιδιών, βρέθηκε να υπάρχει μια αλληλεπίδραση του πολυμορφισμού TNFα -308G>A με τα τεταρτημόρια του λίπους της δίαιτας που φαινόταν να επηρέαζε το ΔΜΣ. Για τους άλλους δύο πολυμορφισμούς δεν βρέθηκαν αλληλεπιδράσεις με τη διατροφή, τουλάχιστον για τους παράγοντες που ερευνήθηκαν στη συγκεκριμένη μελέτη.