Περίληψη:
Εισαγωγή: Η παχυσαρκία αποτελεί ένα σημαντικό προβλήματα δημόσιας υγείας. Η πρόληψη απαιτεί αναζήτηση αιτιών νωρίς στην παιδική ηλικία.
Σκοπός: Να εξετάσει την επίδραση περιγεννητικών παραγόντων στην πιθανότητα εμφάνισης παχυσαρκίας στην παιδική ηλικία.
Υλικό: Αντιπροσωπευτικό δείγμα 560 παιδιών (10-12 ετών) στα πλαίσια της μελέτης PROGRESS.
Μέθοδοι: Οι μετρήσεις περιλάμβαναν τη συλλογή ανθρωπομετρικών δεδομένων, όπως βάρος, ύψος και περιφέρεια μέσης. Επιπλέον πραγματοποιήθηκαν δομημένες συνεντεύξεις με τους γονείς/ κηδεμόνες των παιδιών για τη συλλογή δημογραφικών, ανθρωπομετρικών και συμπεριφοριστικών περιγγεννητικών παραμέτρων. Τέλος, από τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών καταγράφηκαν το βάρος και μήκος γέννησης.
Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός υπέρβαρου και παχύσαρκου ήταν 29,9% και 10% αντίστοιχα. Αναφορικά με την επίδραση των περιγεννητικών παραγόντων βρέθηκε ότι υπέρβαρες μητέρες πριν την εγκυμοσύνη είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν παχύσαρκο παιδί σε σχέση με τις ελλιποβαρείς/ φυσιολογικές μητέρες (OR=2,24; p=0.023). Επίσης ο αποκλειστικός θηλασμός μείωσε την πιθανότητα παχυσαρκίας στα παιδιά σε σχέση με την αποκλειστική χρησιμοποίηση υποκατάστατου μητρικού γάλακτος (OR=0,227; p=0.019), ενώ παιδιά που πρώτα θήλασαν και μετά έλαβαν υποκατάστατο είχαν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν κεντρική παχυσαρκία σε σχέση με παιδιά που δεν θήλασαν (OR=0.274; p=0.025). Τέλος παιδιά που γεννήθηκαν μεγαλόσωμα και παιδιά που γεννήθηκαν από μητέρες που κάπνιζαν κατά την εγκυμοσύνη είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης κεντρικής παχυσαρκίας στην παιδική ηλικία σε σχέση με τα φυσιολογικού βάρους γέννησης παιδιά (OR=8.109; p=0.001) και με παιδιά μητέρων που δεν κάπνιζαν (OR=5.815; p=0.009), αντίστοιχα.
Συμπεράσματα: Ο αποκλειστικός θηλασμός προστατεύει έναντι της παχυσαρκίας. Ακόμη και όταν ακολουθείται από υποκατάστατο προστατεύει έναντι της κεντρικής παχυσαρκίας, που αποτελεί μια ακόμη προστατευτική δράση του θηλασμού.