Περίληψη:
Το μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο σήμερα επηρεάζει περίπου το ¼ του πληθυσμού, ορίζεται ως ένα σύνολο από αλληλοσχετιζόμενους παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι έχουν μεταβολική προέλευση – μεταβολικοί παράγοντες κινδύνου – και οι οποίοι φαίνεται ότι προωθούν άμεσα τόσο την ανάπτυξη καρδιαγγειακής νόσου όσο και τον αυξημένο κίνδυνο για την εμφάνιση διαβήτη τύπου ΙΙ. Η παθογένεση του μεταβολικού συνδρόμου είναι πολύπλοκη και προκύπτει σαν αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης ανάμεσα στην αλληλεξάρτηση πολλών γονιδίων και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αλλαγές που παρατηρούνται στον τρόπο ζωής τις τελευταίες δεκαετίες είναι υπεύθυνες για την αύξηση στην εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου. Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι να μελετηθεί η εφαρμογή και η επίδραση τόσο σε βιοχημικούς δείκτες και όσο στην σύσταση του σώματος, διαφορετικών τρόπων παρέμβασης που εστίαζαν στην αλλαγή του τρόπου ζωής, σε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο. Στη 6μηνη μελέτη συμμετείχαν 20 άτομα, 10 άνδρες και 10 γυναίκες ηλικίας 49,75 (10,73) ετών, για τους οποίους έγινε διάγνωση για μεταβολικό σύνδρομο σύμφωνα με τα κριτήρια AHA/NHLBI και χωρίστηκαν τυχαία σε τέσσερις ομάδες: α) Ομάδα ελέγχου, που είχε τυπική ενημέρωση για αλλαγές στον τρόπο ζωής από το γιατρό και το διαιτολόγο β)1η ομάδα παρέμβασης που έλαβε οδηγίες από το διαιτολόγο, για αλλαγές στον τρόπο ζωής σε μία συνεδρία με προκαθορισμένη δομή και τηλεφωνική επικοινωνία και γ και δ) 2η 3η ομάδα παρέμβασης που περιλάμβανε ολοκληρωμένη εντατική παρέμβαση από το διαιτολόγο με σκοπό να γίνουν αλλαγές στη διαιτητική συμπεριφορά και στη φυσική δραστηριότητα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι έναν μεγάλο ποσοστό (50%) των ασθενών δεν ολοκλήρωσε την παρέμβαση και φαίνεται να υπάρχει μια τάση για την εκπλήρωση των στόχων στην 1η και 3η ομάδα παρέμβασης, χωρίς όμως να υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές, λόγω του μικρού αριθμού των ατόμων που ολοκλήρωσαν την παρέμβαση.