Περίληψη:
Εισαγωγή: Πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν πως η παιδική παχυσαρκία σχετίζεται με την ανάπτυξη ινσουλινοαντίστασης, και με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων και εμφάνισης διαβήτη κατά την ενηλικίωση.
Σκοπός: Να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ δεικτών σύστασης σώματος και ινσουλινοαντίστασης σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας.
Μέθοδοι: Αντιπροσωπευτικό δείγμα 430 παιδιών (9-13 ετών) στα πλαίσια της μελέτης PROGRESS. Οι μετρήσεις περιλάμβαναν τη συλλογή ανθρωπομετρικών (Βάρος; Δείκτης Μάζας Σώματος; Πάχος δερματικών πτυχών; Περιφέρειες μέσης και ισχίου), βιοχημικών (Γλυκόζης πλάσματος; Ινσουλίνης ορού) και δεικτών φυσικής κατάστασης (Δύναμη δεξιάς και αριστερής χειρολαβής). Επιπλέον, με τη μέθοδο της βιοηλεκτρικής εμπέδησης (BIA) πραγματοποιήθηκε εκτίμηση της άλιπης, ισχνής και λιπώδους μάζας σώματος. Η ινσουλινοαντίσταση εκτιμήθηκε με τη χρήση της εξίσωσης HOMA (Ηomeostasis Μodel Αssessment). Σε όλες τις αναλύσεις έγινε διόρθωση για τη βιολογική ηλικία των παιδιών (στάδιοTanner).
Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών ήταν 29.8 % και 10.5% αντίστοιχα. Η ινσουλινοαντίσταση παρατηρήθηκε για το 9.0 % και 11.3 % των αγοριών και κοριτσιών, αντίστοιχα. Ο επιπολασμός της ινσουλινοαντίστασης βρέθηκε να είναι υψηλότερος στα υπέρβαρα/παχύσαρκα παιδιά, στα παιδία με κεντρική παχυσαρκία και στα παιδιά που βρίσκονταν στο υψηλότερο τεταρτημόριο λιπώδους μάζας σώματος (p< 0.01). Επιπλέον, το ποσοστό της λιπώδους μάζας σώματος και όλοι οι ανθρωπομετρικοί που μελετήθηκαν βρέθηκαν να σχετίζονται θετικά και ισχυρά με τα επίπεδα ινσουλίνης ορού και με τον δείκτη ινσουλινοαντίστασης ΗΟΜΑ (p< 0.001)
Συμπεράσματα: Η παχυσαρκία και το αυξημένο ποσοστό λιπώδους μάζας σώματος βρέθηκαν να αποτελούν ισχυρούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ινσουλινοαντίστασης σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας.