Πρωτότυπος Τίτλος:
Οι επιδόσεις της Ελλάδας στη βιώσιμη ανάπτυξη με κριτική αξιοποίηση του πλαισίου δεικτών που προτείνει ο ΟΗΕ
Συγγραφέας:
Σιδέρης, Αχιλλέας
Περίληψη:
Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας πραγματοποιείται μια εισαγωγική αναφορά στο περιεχόμενο και την έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης. Αρχικά παρατίθενται μερικοί από τους 70 και πλέον ορισμούς που έχουν διατυπωθεί για την έννοια με ακριβέστερο ίσως όλων, τον ορισμό που έδωσε η Επιτροπή Brundtland το 1987 και ο οποίος έτυχε αποδοχής σε διεθνές επίπεδο.
«Βιώσιμη ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες».
Στη συνέχεια επιχειρείται μια παρουσίαση των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων που καθιέρωσαν τη βιώσιμη ανάπτυξη ως όρο από τη δεκαετία του 1970 έως σήμερα, ενώ η εισαγωγική αναφορά τελειώνει με την κριτική που έχει διατυπωθεί κατά καιρούς από συγγραφείς και μελετητές στην έννοια και τις πολιτικές επιλογές της βιώσιμης ανάπτυξης.
Στο επόμενο κεφάλαιο, παρουσιάζεται το Πλαίσιο Δεικτών που πρότεινε το 2001 η Επιτροπή Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Μετά την αναφορά στο ιστορικό και τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για την κατασκευή του Πλαισίου, στο τέλος του κεφαλαίου παρατίθενται οι τελικοί 58 δείκτες που επιλέγηκαν χωρισμένοι σε 4 τομείς (κοινωνικό, περιβαλλοντικό, οικονομικό και θεσμικό), θέματα και υπομέρους θέματα.
Έπειτα, ακολουθεί το κυρίως θέμα της εργασίας που είναι οι τιμές των 58 Δεικτών Βιώσιμης Ανάπτυξης για την περίπτωση της Ελλάδας, δηλαδή η μέτρηση των επιδόσεων της Ελλάδας στον τομέα της βιώσιμης ανάπτυξης με την αξιοποίηση του Πλαισίου Δεικτών. Σε πολλές περιπτώσεις, εκτός της πιο πρόσφατης διαθέσιμης τιμής για κάθε δείκτη, παρατίθενται διαγράμματα, γραφήματα, χάρτες και πίνακες που βοηθούν στην κατανόηση των αποτελεσμάτων. Επίσης, ανάλογα με το είδος και τη σημασία κάθε δείκτη, έχουν πραγματοποιηθεί είτε διαχρονικές αναλύσεις όπου αποτυπώνεται η πρόοδος της Ελλάδας σε συγκεκριμένους τομείς είτε συγκρίσεις με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως) και του υπόλοιπου κόσμου. Μέσα από αυτή τη σύγκριση μπορεί να αντληθούν πιο χρήσιμα και ακριβή συμπεράσματα για τις επιδόσεις της Ελλάδας στον τομέα της βιώσιμης ανάπτυξης. Στο τέλος του κεφαλαίου έχουν συγκεντρωθεί κάποιες παρατηρήσεις και συμπεράσματα για την επάρκεια του Πλαισίου που προτείνει ο ΟΗΕ για την περίπτωση της Ελλάδας καθώς και προτάσεις για ενδεχόμενες προσθήκες στο Πλαίσιο αυτό.
Στα τελευταία κεφάλαια γίνεται λόγος για τις Εθνικές Αναφορές της Ελλάδας προς την Επιτροπή Βιώσιμης Ανάπτυξης, όπου αναφέρει σε τακτά χρονικά διαστήματα την πρόοδο που επιτελεί όσον αφορά στη βιώσιμη ανάπτυξη και την Εθνική Στρατηγική Βιώσιμης Ανάπτυξης η οποία περιλαμβάνει τις κατευθυντήριες αρχές που έχει θέσει η Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια. Η κριτική που ασκείται στις επίσημες αναφορές που συντάσσει η Ελλάδα περιλαμβάνει τόσο τα δεδομένα που παρατίθενται όσο και στην απουσία από αυτές των πραγματικά μεγάλων προβλημάτων της στη βιώσιμη ανάπτυξη όπως είναι επιγραμματικά: η αυθαίρετη χωρική ανάπτυξη, η κακοδιαχείριση των απορριμμάτων, η κακή ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος (με έμφαση στην ατμοσφαιρική ρύπανση), οι έντονες συγκρούσεις χρήσεων γης και οι συνακόλουθες πιέσεις προς τα δάση και τις φυσικές περιοχές και άλλα.
Τέλος, στο τελευταίο κεφάλαιο παρατίθενται τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από την ανάλυση όλων των παραπάνω στοιχείων όσον αφορά στις επιδόσεις και στις προοπτικές της Ελλάδας για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
«Βιώσιμη ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες».
Στη συνέχεια επιχειρείται μια παρουσίαση των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων που καθιέρωσαν τη βιώσιμη ανάπτυξη ως όρο από τη δεκαετία του 1970 έως σήμερα, ενώ η εισαγωγική αναφορά τελειώνει με την κριτική που έχει διατυπωθεί κατά καιρούς από συγγραφείς και μελετητές στην έννοια και τις πολιτικές επιλογές της βιώσιμης ανάπτυξης.
Στο επόμενο κεφάλαιο, παρουσιάζεται το Πλαίσιο Δεικτών που πρότεινε το 2001 η Επιτροπή Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Μετά την αναφορά στο ιστορικό και τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για την κατασκευή του Πλαισίου, στο τέλος του κεφαλαίου παρατίθενται οι τελικοί 58 δείκτες που επιλέγηκαν χωρισμένοι σε 4 τομείς (κοινωνικό, περιβαλλοντικό, οικονομικό και θεσμικό), θέματα και υπομέρους θέματα.
Έπειτα, ακολουθεί το κυρίως θέμα της εργασίας που είναι οι τιμές των 58 Δεικτών Βιώσιμης Ανάπτυξης για την περίπτωση της Ελλάδας, δηλαδή η μέτρηση των επιδόσεων της Ελλάδας στον τομέα της βιώσιμης ανάπτυξης με την αξιοποίηση του Πλαισίου Δεικτών. Σε πολλές περιπτώσεις, εκτός της πιο πρόσφατης διαθέσιμης τιμής για κάθε δείκτη, παρατίθενται διαγράμματα, γραφήματα, χάρτες και πίνακες που βοηθούν στην κατανόηση των αποτελεσμάτων. Επίσης, ανάλογα με το είδος και τη σημασία κάθε δείκτη, έχουν πραγματοποιηθεί είτε διαχρονικές αναλύσεις όπου αποτυπώνεται η πρόοδος της Ελλάδας σε συγκεκριμένους τομείς είτε συγκρίσεις με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως) και του υπόλοιπου κόσμου. Μέσα από αυτή τη σύγκριση μπορεί να αντληθούν πιο χρήσιμα και ακριβή συμπεράσματα για τις επιδόσεις της Ελλάδας στον τομέα της βιώσιμης ανάπτυξης. Στο τέλος του κεφαλαίου έχουν συγκεντρωθεί κάποιες παρατηρήσεις και συμπεράσματα για την επάρκεια του Πλαισίου που προτείνει ο ΟΗΕ για την περίπτωση της Ελλάδας καθώς και προτάσεις για ενδεχόμενες προσθήκες στο Πλαίσιο αυτό.
Στα τελευταία κεφάλαια γίνεται λόγος για τις Εθνικές Αναφορές της Ελλάδας προς την Επιτροπή Βιώσιμης Ανάπτυξης, όπου αναφέρει σε τακτά χρονικά διαστήματα την πρόοδο που επιτελεί όσον αφορά στη βιώσιμη ανάπτυξη και την Εθνική Στρατηγική Βιώσιμης Ανάπτυξης η οποία περιλαμβάνει τις κατευθυντήριες αρχές που έχει θέσει η Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια. Η κριτική που ασκείται στις επίσημες αναφορές που συντάσσει η Ελλάδα περιλαμβάνει τόσο τα δεδομένα που παρατίθενται όσο και στην απουσία από αυτές των πραγματικά μεγάλων προβλημάτων της στη βιώσιμη ανάπτυξη όπως είναι επιγραμματικά: η αυθαίρετη χωρική ανάπτυξη, η κακοδιαχείριση των απορριμμάτων, η κακή ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος (με έμφαση στην ατμοσφαιρική ρύπανση), οι έντονες συγκρούσεις χρήσεων γης και οι συνακόλουθες πιέσεις προς τα δάση και τις φυσικές περιοχές και άλλα.
Τέλος, στο τελευταίο κεφάλαιο παρατίθενται τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από την ανάλυση όλων των παραπάνω στοιχείων όσον αφορά στις επιδόσεις και στις προοπτικές της Ελλάδας για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2008-10-20
Λοιπά Θέματα:
Αειφορική ανάπτυξη - Ελλάδα
Sustainable development - Greece
Sustainable development - Greece
Περιγραφή:
93 σ., εικ., πίν., χάρτες
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
