Περίληψη:
Το μεταβολικό σύνδρομο (ΜΣ) ορίζεται ως συνάθροιση παραγόντων που αφορούν τη διαταραχή του ανθρώπινου μεταβολισμού και τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών ασθενειών όπως η δυσλιπιδαιμία, η αρτηριακή υπέρταση, η δυσανοχή στη γλυκόζη και η κοιλιακού τύπου παχυσαρκία. Από τα ερευνητικά δεδομένα φαίνεται πως η βελτίωση των δεικτών του ΜΣ οφείλεται στην απώλεια του βάρους, στην ποιότητα της δίαιτας και γενικότερα στις αλλαγές που κάνουν οι ασθενείς στο τρόπο ζωής τους.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκρίνει την αποτελεσματικότητα δυο μεθόδων εντατικής παρακολούθησης ασθενών με ΜΣ και να αξιολογήσει τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συμμόρφωση των ασθενών.
Στη μελέτη έλαβαν μέρος 26 άτομα (13 άνδρες) που χωρίστηκαν τυχαία σε 2 ομάδες (Α, Β). Όλα τα άτομα αρχικά, έλαβαν τις ίδιες οδηγίες από τον γιατρό και το διαιτολόγο. Οι μετέπειτα συνεδρίες με το διαιτολόγο περιελάμβαναν, στοχοθεσία τόσο με «θετικούς» όσο και με «αρνητικούς» στόχους για την ομάδα Α και μόνο «θετικούς» για την ομάδα Β.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, τόσο το σωματικό βάρος όσο και οι παράγοντες του ΜΣ βελτιώθηκαν και στις δύο ομάδες παρόμοια χωρίς να υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Επιπρόσθετα, όσων αφορά τα μακροθρεπτικά συστατικά υπήρξε μείωση της κατανάλωσης των λιπιδίων και αύξηση της κατανάλωσης γαλακτοκομικών μειωμένων λιπιδίων και λαχανικών.
Συμπερασματικά, η εντατική παρακολούθηση ασθενών με ΜΣ είτε αυτή περιλαμβάνει όλους τους στόχους που αφορούν το σύνδρομο, είτε μόνο τους «θετικούς» στόχους έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα όσον αφορά τους παράγοντες του συνδρόμου, την απώλεια βάρους και γενικότερα αλλαγές στη ποιότητα ζωής των ατόμων.
Περιγραφή:
87 σ., εικ., πίν., διαγρ.