Πρωτότυπος Τίτλος:
Επίδραση της κατανάλωσης κρασιού μεταγευματικά σε δείκτες φλεγμονής σε υγιείς άντρες
Συγγραφέας:
Καλαθαρά, Κωνσταντία
Περίληψη:
Εισαγωγή- Σκοπός: Ιδιαίτερος λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για την ευεργετική επίδραση του κρασιού σε παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα συμπεριλαμβανομένου της αθηροσκλήρωσης. Η φλεγμονή και η θρόμβωση αποδεδειγμένα εμπλέκονται στην παθογένεια της αθηροσκλήρωσης. Τα ερευνητικά δεδομένα για την μεταγευματική αντιφλεγμονώδη και αντιθρομβωτική δράση που ενδέχεται να εμφανίζει η κατανάλωση του κρασιού είναι περιορισμένα. Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι να αξιολογήσει την μεταγευματική επίδραση δύο διαφορετικών κρασιών τα οποία έχουν επιλεγεί έναντι άλλων κυρίως λόγω της καλύτερης ικανότητας τους να αναστέλλουν in vitro την επαγόμενη από τον Παράγοντα Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων (PAF) συσσώρευση αιμοπεταλίων.
Μεθοδολογία: 8 υγιείς άνδρες, φυσιολογικού βάρους, μη καπνιστές, ηλικίας 30 ± 3 ετών, συμμετείχαν με τυχαία σειρά σε 4 δοκιμασίες. Κάθε δοκιμασία περιλάμβανε την κατανάλωση πρωινού συγκεκριμένης σύστασης με: 4 ml/kg ΣΒ νερό, 4 ml/kg ΣΒ αιθανόλη (12.5%), 4 ml/kg ΣΒ λευκό κρασί (κύρια ποικιλία Ρομπόλα), 4 ml/kg ΣΒ κόκκινο κρασί (κύρια ποικιλία Cabernet Sauvignon). Δείγματα αίματος συλλέχθηκαν πριν και αμέσως μετά τη λήψη του πρωινού με το όποιο ποτό καθώς και 30, 60 , 90, 120, 150, 180, 210, 240, 300 και 360 λεπτά μετά. Στον ορό μετρήθηκαν η γλυκόζη, η ολική χοληστερόλη, η HDL χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια με εμπορικά διαθέσιμα κιτ. Επιπλέον μετρήθηκε η ικανότητα των αιμοπεταλίων σε πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP) να συσσωρεύονται υπό την επίδραση του Παράγοντα Ενεργοποίησης των Αιμοπεταλίων (PAF). Τα αποτελέσματα εκφράστηκαν ως EC50 PAF δηλαδή η συγκέντρωση του PAF που απαιτείται για να προκαλέσει το 50% της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων
Αποτελέσματα: Δεν υπήρξε κάποια στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των 4 παρεμβάσεων στις συγκεντρώσεις της γλυκόζης και των λιποειδών. Στη παρέμβαση με το λευκό κρασί όμως τα τριγλυκερίδια εμφάνισαν στατιστικώς σημαντική αύξηση σε σχέση με το νερό στα 360 λεπτά (p=0,03) ενώ μετά την κατανάλωση του κόκκινου κρασιού στατιστικώς σημαντικές διαφορές στα 210 λεπτά (p=0,04), στα 300 λεπτά (p=0,04), και στα 360 λεπτά (p=0,04) σε σχέση με το νερό. Όσον αφορά τις διαφορές που παρατηρήθηκαν στην ικανότητα των αιμοπεταλίων να συσσωρεύονται παρατηρήθηκε μια οριακή διαφοροποίηση μεταξύ των παρεμβάσεων (p=0,07). Στις επιμέρους συσχετίσεις παρατηρήθηκε ότι η παρέμβαση με το λευκό κρασί παρουσίασε στατιστικώς σημαντική διαφορά με το νερό (p=0,03) και μάλιστα τις χρονικές στιγμές 30 (p=0,02), 90 (p=0,02) και 210 (p=0,03) λεπτά παρουσίασε μείωση στην ικανότητα συσσώρευσης των αιμοπεταλίων σε σχέση με το νερό.
Συμπεράσματα: Τα παραπάνω αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση κρασιού μπορεί να επηρεάσει την μεταγευματική κατάσταση παράλληλα με τη λήψη του γεύματος και να μειώσει την ικανότητα συσσώρευσης των αιμοπεταλίων. Απαιτείται ωστόσο περαιτέρω έρευνα σε μεγαλύτερο δείγμα ατόμων.
Μεθοδολογία: 8 υγιείς άνδρες, φυσιολογικού βάρους, μη καπνιστές, ηλικίας 30 ± 3 ετών, συμμετείχαν με τυχαία σειρά σε 4 δοκιμασίες. Κάθε δοκιμασία περιλάμβανε την κατανάλωση πρωινού συγκεκριμένης σύστασης με: 4 ml/kg ΣΒ νερό, 4 ml/kg ΣΒ αιθανόλη (12.5%), 4 ml/kg ΣΒ λευκό κρασί (κύρια ποικιλία Ρομπόλα), 4 ml/kg ΣΒ κόκκινο κρασί (κύρια ποικιλία Cabernet Sauvignon). Δείγματα αίματος συλλέχθηκαν πριν και αμέσως μετά τη λήψη του πρωινού με το όποιο ποτό καθώς και 30, 60 , 90, 120, 150, 180, 210, 240, 300 και 360 λεπτά μετά. Στον ορό μετρήθηκαν η γλυκόζη, η ολική χοληστερόλη, η HDL χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια με εμπορικά διαθέσιμα κιτ. Επιπλέον μετρήθηκε η ικανότητα των αιμοπεταλίων σε πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP) να συσσωρεύονται υπό την επίδραση του Παράγοντα Ενεργοποίησης των Αιμοπεταλίων (PAF). Τα αποτελέσματα εκφράστηκαν ως EC50 PAF δηλαδή η συγκέντρωση του PAF που απαιτείται για να προκαλέσει το 50% της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων
Αποτελέσματα: Δεν υπήρξε κάποια στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των 4 παρεμβάσεων στις συγκεντρώσεις της γλυκόζης και των λιποειδών. Στη παρέμβαση με το λευκό κρασί όμως τα τριγλυκερίδια εμφάνισαν στατιστικώς σημαντική αύξηση σε σχέση με το νερό στα 360 λεπτά (p=0,03) ενώ μετά την κατανάλωση του κόκκινου κρασιού στατιστικώς σημαντικές διαφορές στα 210 λεπτά (p=0,04), στα 300 λεπτά (p=0,04), και στα 360 λεπτά (p=0,04) σε σχέση με το νερό. Όσον αφορά τις διαφορές που παρατηρήθηκαν στην ικανότητα των αιμοπεταλίων να συσσωρεύονται παρατηρήθηκε μια οριακή διαφοροποίηση μεταξύ των παρεμβάσεων (p=0,07). Στις επιμέρους συσχετίσεις παρατηρήθηκε ότι η παρέμβαση με το λευκό κρασί παρουσίασε στατιστικώς σημαντική διαφορά με το νερό (p=0,03) και μάλιστα τις χρονικές στιγμές 30 (p=0,02), 90 (p=0,02) και 210 (p=0,03) λεπτά παρουσίασε μείωση στην ικανότητα συσσώρευσης των αιμοπεταλίων σε σχέση με το νερό.
Συμπεράσματα: Τα παραπάνω αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση κρασιού μπορεί να επηρεάσει την μεταγευματική κατάσταση παράλληλα με τη λήψη του γεύματος και να μειώσει την ικανότητα συσσώρευσης των αιμοπεταλίων. Απαιτείται ωστόσο περαιτέρω έρευνα σε μεγαλύτερο δείγμα ατόμων.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2011-11-04
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Λοιπά Θέματα:
Οίνος - Υγιειονολογικές απόψεις
Καρδιαγγειακό σύστημα - Ασθένειες - Παράγοντες κινδύνου
Αρτηριοσκλήρωση
Καρδιαγγειακό σύστημα - Ασθένειες - Παράγοντες κινδύνου
Αρτηριοσκλήρωση
Περιγραφή:
84 σ. : εικ., πίν., διαγρ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
