Περίληψη:
Η μελέτη αξιολογεί την αποτελεσματικότητα ενός συμπεριφοριστικού διατροφικού προγράμματος στην απώλεια βάρους υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων. Στη μελέτη συμμετείχαν 82 άτομα ηλικίας 18-67 ετών. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Στην ομάδα παρέμβασης (Ο.Π: 41 άτομα) εφαρμόστηκε υποθερμιδική δίαιτα σε συνδυασμό με στοιχεία συμπεριφορικής θεραπείας, ενώ στην ομάδα ελέγχου (Ο.Ε: 41 άτομα) ακολουθήθηκε υποθερμιδική δίαιτα. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν στην αρχή του προγράμματος ημερολόγια καταγραφής κατανάλωσης τροφίμων και στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης ερωτηματολόγιο διαιτητικής συμπεριφοράς (Dutch Eating Behavior Questionnaire – DEBQ), και μετρήθηκε το βάρος και το ύψος τους. Οι δύο ομάδες δε διέφεραν αρχικά στη διαιτητική πρόσληψη, στη διαιτητική συμπεριφορά και στις προηγούμενες προσπάθειες απώλειας βάρους. Η διάρκεια της παρέμβασης εξαρτήθηκε από το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) κάθε ατόμου. Τα ποσοστά διακοπής του προγράμματος (drop-out) διέφεραν στις 2 ομάδες: Ο.Ε:28.2% Ο.Π:10.5% (p=0.05).
Η μείωση του ΔΜΣ στην ομάδα παρέμβασης (-4,0±1,5kg/m2) ήταν μεγαλύτερη από αυτή στην ομάδα ελέγχου (-2,8±1,6kg/m2 p=0,002) και παρέμεινε όταν λήφθηκε υπόψη η διάρκεια της παρέμβασης.
Στατιστικά σημαντικές ήταν οι αλλαγές της διαιτητικής συμπεριφοράς. Παρατηρήθηκε μείωση τόσο στη συνολική βαθμολογία του DEBQ στην ομάδα παρέμβασης όσο και στις υποκλίμακες που αφορούν το διαιτητικό περιορισμό και την κατανάλωση τροφής σε απάντηση εξωτερικών ερεθισμάτων. Οι αντίστοιχες αλλαγές στην ομάδα ελέγχου ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Συμπερασματικά, η ενσωμάτωση συμπεριφοριστικών τεχνικών στη διαιτητική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες για διακοπή της παρέμβασης πριν το τέλος ενός προγράμματος απώλειας βάρους και να πετύχει μεγαλύτερη απώλεια βάρους από ότι η παραδοσιακή θεραπεία μέσω της βελτίωσης της διαιτητικής συμπεριφοράς.