Περίληψη:
Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στη διερεύνηση της συμβολής του θεσμού της υποδιεύθυνσης στην αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο θεσμός της σχολικής υποδιεύθυνσης, παρά τη σπουδαιότητά του, παραμένει σήμερα ακαθόριστος στο ελληνικό σχολείο και αυτό, γιατί η πολιτεία δε φρόντισε να τον εφοδιάσει με συγκεκριμένες, σαφείς και αποφασιστικές αρμοδιότητες, ιδιαίτερα όσον αφορά τις περιπτώσεις αναπλήρωσης του διευθυντή του σχολείου.
Η βασική προβληματική, που καθόρισε το σκοπό αυτής της εργασίας, είναι η θέση ότι η αποτελεσματικότητα στη λειτουργία μιας σχολικής μονάδας, εξαρτάται κυρίως από παράγοντες που σχετίζονται με οργανωτικά ζητήματα, όπως η σωστή κατανομή και ο καταμερισμός των σχολικών έργων, η σαφήνεια των αρμοδιοτήτων, η αποκέντρωση των εξουσιών και η ικανή σχολική ηγεσία.
Τα πορίσματα της έρευνας, δείχνουν ότι οι υποδιευθυντές θεωρούν ως βασικούς παράγοντες αναποτελεσματικότητας του θεσμού, τον ασαφή καθορισμό αρμοδιοτήτων, κυρίως όσον αφορά τις σχέσεις τους με το διευθυντή και την επιβάρυνση με διοικητικά και διδακτικά καθήκοντα. Για το λόγο αυτό, επιθυμούν σαφείς και συγκεκριμένες αρμοδιότητες και αναβάθμιση του διοικητικού τους ρόλου στο σχολείο μέσα από τη μείωση των διδακτικών ωρών και την ύπαρξη υλικών και ηθικών κινήτρων.
Ακόμα επισημαίνουν την ανάγκη για άμεση αλλαγή του υφιστάμενου τρόπου επιλογής τους με αξιοκρατικά και μετρήσιμα κριτήρια καθώς και την ανάγκη ύπαρξης ικανοτήτων και γνώσεων του υποψηφίου, ανάλογες της διοικητικής του θέσης.
Επίσης, όπως διαπιστώνεται από την έρευνα, η πλειοψηφία των υποδιευθυντών δε διαθέτει τις απαραίτητες διοικητικές γνώσεις και δεξιότητες ώστε να αναλάβει διευθυντικά καθήκοντα, γι’ αυτό θεωρούν επιτακτική ανάγκη την ίδρυση κρατικού φορέα επιμόρφωσης για τη συνεχή και σφαιρική επιμόρφωσή τους σε θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης, με στόχο την αποτελεσματικότερη σχολική υποδιεύθυνση.
Λέξεις-κλειδιά:
Υποδιευθυντής, συνεισφορά, πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διοίκηση