Περίληψη:
Ο βασικός μεταβολικός ρυθμός (BMR) μπορεί να εκτιμηθεί με τη βοήθεια εξισώσεων, γεγονός που αποτελεί τον πιο κοινό και πρακτικό τρόπο παρέμβασης από τους ειδικούς στην καθημερινή κλινική πράξη. Έχοντας πάντα υπόψη ότι ο πληθυσμός από τoν οποίoν προέκυψε η κάθε εξίσωση δεν ταιριάζει πάντα με τον πληθυσμό στον οποίο εφαρμόζεται, είναι σκόπιμη η αξιολόγηση των εξισώσεων αυτών στους διάφορους πληθυσμούς εφαρμογής.
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν μια πιλοτική αξιολόγηση των βασικών εξισώσεων εκτίμησης BMR στον ελληνικό πληθυσμό για την εύρεση κάποιων τάσεων σχετικά με την αξιοπιστία του εκτιμώμενου BMR. Για αυτό το σκοπό μετρήθηκε ο βασικός μεταβολικός ρυθμός 75 ατόμων (38 αντρών, 37 γυναικών, ηλικίας 18-30 ετών, Ελλήνων, φυσιολογικού βάρους) με την μέθοδο της έμμεσης θερμιδομετρίας (μέθοδος αναφοράς) με απώτερο στόχο τη σύγκριση των τιμών αυτών με τις τιμές που προκύπτουν από τις βασικές εξισώσεις εκτίμησης του BMR. Οι εθελοντές προσήλθαν στο εργαστήριο κατόπιν 12ωρης νηστείας, αποχής από έντονη φυσική δραστηριότητα τη προηγούμενη μέρα και αποχής από το κάπνισμα το πρωί. Εκεί μετρήθηκε το βάρος και το ύψος τους και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε 45λεπτη μέτρηση του BMR τους, κάτω από συνθήκες απόλυτης ηρεμίας. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με την μέθοδο Bland-Altman. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η εξίσωση των Harris & Benedict υπερεκτιμάει το BMR (10,2±9,6%) και ότι οι εξισώσεις του Mifflin και Van der Weg φαίνεται να εκτιμούν το BMR στις γυναίκες με τη μικρότερη απόκλιση (3,3±9,8% και 2,8±9,4% αντίστοιχα), ενώ η εξίσωση του Owen φαίνεται να εκτιμάει το BMR με τη μικρότερη απόκλιση στους άντρες και σε όλο το δείγμα (0,5±8,8% και -3,5±9,2% αντίστοιχα).
Προτείνεται μελλοντική διερεύνηση σε μεγαλύτερο δείγμα για την ενίσχυση των παραπάνω τάσεων και την διασφάλιση εφαρμόσιμων αποτελεσμάτων.