Πρωτότυπος Τίτλος:
Αξιολόγηση των μεταβολών στις συγκεντρώσεις κορτιζόλης στον ορό σε διαβητικούς ασθενείς μετά από πρωτόκολλο άσκησης
Συγγραφέας:
Γαλανή, Μαρία- Μυρτώ, Παναγιώτης
Επιβλέπων καθηγητής:
Τέντα, Ρωξάνη
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 (ΣΔΙΙ) είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα, το οποίο χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία και έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας πλήττοντας εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Η σωματική δραστηριότητα σε συνδυασμό με κατάλληλη διατροφή αποτελούν βασικές παρεμβάσεις του τρόπου ζωής, τόσο για την πρόληψη όσο και για την αντιμετώπιση του ΣΔΙΙ. Τα τελευταία χρόνια, πολυάριθμες έρευνες υποστηρίζουν ότι η ώρα εκτέλεσης της συνεδρίας άσκησης μέσα στη διάρκεια της ημέρας ίσως έχει θετική επίδραση σε δείκτες ινσουλινοαντίστασης σε ασθενείς με ΣΔΙΙ. Ταυτόχρονα, ερευνητικά, υπάρχουν ενδείξεις που συνδέουν τη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) με την ευαισθησία στην ινσουλίνη.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διασταυρούμενης τυχαιοποιημένης κλινικής δοκιμής ήταν η μελέτη πιθανών οξέων επιδράσεων της αερόβιας άσκησης, που πραγματοποιείται διαφορετικές χρονικές στιγμές μέσα στη διάρκεια της ημέρας, στη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) στον ορό ασθενών με ΣΔΙΙ.
Μέθοδος: Συμμετείχαν 11 άνδρες με διαγνωσμένο μη ινσουλινοεξαρτώμενο ΣΔΙΙ (ηλικίας 62,9 ± 6,1, ΔΜΣ 27,3 ± 2,9 Kg/m2). Οι εθελοντές εκτέλεσαν 60΄άσκηση στο κυκλοεργόμετρο στο 75% της Μέγιστης Καρδιακής Συχνότητας (ΜΚΣ) είτε το πρωί (M-EX, Morning-Exercise), είτε το απόγευμα (E-EX, Evening-Exercise) είτε εκτέλεσαν δύο συνεδρίες άσκησης στο κυκλοεργόμετρο - μία πρωινή, μία απογευματινή, διάρκειας 30΄ η καθεμία (ME-EX, Morning Evening-Exercise). Επίσης, συμπεριλήφθηκε μία συνθήκη (ο σχεδιασμός ήταν επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στα ίδια άτομα και ΟΧΙ σε διαφορετικές ομάδες ατόμων) ελέγχου (C-Control), όπου οι εθελοντές δεν εκτέλεσαν κάποιου είδους άσκηση. Μία ημέρα πριν και την ημέρα των συνεδριών ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες η διατροφή τους να είναι η ίδια και στις 4 συνθήκες. Την επόμενη ημέρα κάθε συνθήκης και μετά από περίπου 10 ώρες ολονύκτιας νηστείας λήφθηκε δείγμα φλεβικού αίματος για τον προσδιορισμό των επιπέδων κορτιζόλης.
Αποτελέσματα: Φάνηκε ότι η ώρα που εκτελείται η αερόβια άσκηση μέσα στη διάρκεια της ημέρας δεν έχει κάποια στατιστικά σημαντική επίδραση στη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) ορού (M-EX: 23,1 ± 15,1μg/dL, E-EX: 16,0 ± 9,6 μg/dL, ME-EX: 31,9 ± 28,3 μg/dL και C: 20,2 ± 8,0 μg/dL) (p > 0,05).
Συμπέρασμα: Δεν φαίνεται η οξεία επίδραση μέτριας έντασης αερόβια άσκηση, που εκτελείται διαφορετικές στιγμές μέσα στη διάρκεια της ημέρας, να οδηγεί σε στατιστικά σημαντικές αλλαγές στη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) στον ορό μη ινσουλινοεξαρτώμενων ασθενών με ΣΔΙΙ την επόμενη ημέρα της άσκησης.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διασταυρούμενης τυχαιοποιημένης κλινικής δοκιμής ήταν η μελέτη πιθανών οξέων επιδράσεων της αερόβιας άσκησης, που πραγματοποιείται διαφορετικές χρονικές στιγμές μέσα στη διάρκεια της ημέρας, στη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) στον ορό ασθενών με ΣΔΙΙ.
Μέθοδος: Συμμετείχαν 11 άνδρες με διαγνωσμένο μη ινσουλινοεξαρτώμενο ΣΔΙΙ (ηλικίας 62,9 ± 6,1, ΔΜΣ 27,3 ± 2,9 Kg/m2). Οι εθελοντές εκτέλεσαν 60΄άσκηση στο κυκλοεργόμετρο στο 75% της Μέγιστης Καρδιακής Συχνότητας (ΜΚΣ) είτε το πρωί (M-EX, Morning-Exercise), είτε το απόγευμα (E-EX, Evening-Exercise) είτε εκτέλεσαν δύο συνεδρίες άσκησης στο κυκλοεργόμετρο - μία πρωινή, μία απογευματινή, διάρκειας 30΄ η καθεμία (ME-EX, Morning Evening-Exercise). Επίσης, συμπεριλήφθηκε μία συνθήκη (ο σχεδιασμός ήταν επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στα ίδια άτομα και ΟΧΙ σε διαφορετικές ομάδες ατόμων) ελέγχου (C-Control), όπου οι εθελοντές δεν εκτέλεσαν κάποιου είδους άσκηση. Μία ημέρα πριν και την ημέρα των συνεδριών ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες η διατροφή τους να είναι η ίδια και στις 4 συνθήκες. Την επόμενη ημέρα κάθε συνθήκης και μετά από περίπου 10 ώρες ολονύκτιας νηστείας λήφθηκε δείγμα φλεβικού αίματος για τον προσδιορισμό των επιπέδων κορτιζόλης.
Αποτελέσματα: Φάνηκε ότι η ώρα που εκτελείται η αερόβια άσκηση μέσα στη διάρκεια της ημέρας δεν έχει κάποια στατιστικά σημαντική επίδραση στη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) ορού (M-EX: 23,1 ± 15,1μg/dL, E-EX: 16,0 ± 9,6 μg/dL, ME-EX: 31,9 ± 28,3 μg/dL και C: 20,2 ± 8,0 μg/dL) (p > 0,05).
Συμπέρασμα: Δεν φαίνεται η οξεία επίδραση μέτριας έντασης αερόβια άσκηση, που εκτελείται διαφορετικές στιγμές μέσα στη διάρκεια της ημέρας, να οδηγεί σε στατιστικά σημαντικές αλλαγές στη συγκέντρωση κορτιζόλης (ng/mL) στον ορό μη ινσουλινοεξαρτώμενων ασθενών με ΣΔΙΙ την επόμενη ημέρα της άσκησης.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2025-07-16
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Λοιπά Θέματα:
Σακχαρώδης διαβήτης - Διαιτολογικές απόψεις
Λέξεις-κλειδιά:
χρονοάσκηση, αερόβια άσκηση, Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2, κορτιζόλη
Περιγραφή:
67 σ.,εικ.,πίν.,διαγρ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
