Περίληψη:
Το παιδί μαθαίνει από µικρό να παίζει διάφορους ρόλους µέσα στην κοινωνία (του παιδιού, του συμμαθητή, του φίλου, του μαθητή). Αυτοί οι ρόλοι συχνά οδηγούν σε στερεοτυπικές συμπεριφορές. Τα στερεότυπα είναι ένας τρόπος οργάνωσης της γνώσης για την πραγματικότητα που την υπεραπλουστεύει και προκύπτει από την την έλλειψη δεδομένων ή την ανάγκη για αυτοάμυνα. Ένα εργαστήριο θεατρικού παιχνιδιού για τη διαπολιτισμική αγωγή στοχεύει αρχικά στην αυτοανάλυση της προσωπικής ταυτότητας του καθενός και στην αυτοκριτική. Το θεατρικό παιχνίδι προσφέρει ζωντανή εμπειρία και όχι προσοµέιωση, τα παιδιά δημιουργούν τις δικές τους ιστορίες, δεν ζουν τις ιστορίες και τα πρότυπα που τους προβάλλουν. Μέσα από την ενασχόληση με το θέατρο συνειδητοποιούν τη στενή σχέση που έχει με την κοινωνία, εκπαιδεύονται στο να χρησιμοποιούν την κριτική τους ικανότητα και συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν και άλλες αξίες πέρα από τις προβαλλόμενες, γίνονται με έναν τρόπο πιο κοινωνικά μορφωμένοι. Για την υλοποίηση αυτής της μελέτης πραγματοποιήθηκε μια παρέμβαση θεατρικού παιχνιδιού δέκα συναντήσεων με στόχο να παρατηρηθεί κατά πόσο μπορεί μέσα από αυτή την ενασχόληση αναπτυχθούν δεξιότητες όπως η ενσυναίσθηση, ο αναστοχασμός και η διαπολιτισμική ικανότητα, η αποδοχή της διαφορετικότητας.
Λέξεις-κλειδιά:
Εκπαίδευση, θεατρικό παιχνίδι, διαπολιτισμική ικανότητα, Ενσυναίσθηση