Περίληψη:
Η Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, λόγω εσωτερικών αλλά και μιας σειράς διεθνών αλλαγών έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Από τότε η δημογραφική ανάπτυξη της χώρας οφείλεται, κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος, στην εισροή, από τρίτες χώρες, ξένων εργαζόμενων και των οικογενειών τους.
Την μέχρι τώρα ελληνική μεταναστευτική πολιτική όμως, χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό, η απουσία μέτρων για την εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αλλοδαπών. Οι υπηρεσίες του κράτους λειτουργούν περισσότερο σε επίπεδο αστυνόμευσης και καταστολής και δεν υπάρχει συγκεκριμένη κοινωνική πολιτική.
Την τελευταία εικοσαετία επίσης, εμφανίζονται μαζικά, στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, παιδιά με γλώσσα και θρησκεία διαφορετικές από τις κυρίαρχες στον ελληνικό χώρο˙ και παρ’ ότι η εκπαίδευση ασκεί καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία ενσωμάτωσης των παλιννοστούντων και μεταναστών, η μέχρι τώρα εκπαιδευτική πολιτική για τους αλλοδαπούς εγγράφεται στη λογική της αφομοίωσης και στην απουσία διασφάλισης της πολιτιστικής ετερότητας.
Παρά τα όσα αναφέραμε, στο πλαίσιο της πτυχιακής μελέτης έγινε έρευνα σε σχολεία της Αττικής και το αποτέλεσμα αυτής έδειξε πως οι αλλοδαποί μαθητές έχουν πετύχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ενσωμάτωσης, παρά τις δυσκολίες που συναντούν. Ωστόσο εκτιμούν πως είναι επιτακτική η ανάγκη της λήψης μέτρων τα οποία θα εξαλείψουν τη διακριτική σε βάρος τους μεταχείριση.
Περιγραφή:
177 σ., εικ., πίν., διαγρ., σχ.