Περίληψη:
Η παρούσα πτυχιακή εργασία ανθρωπογεωγραφίας έχει σκοπό την ενίσχυση της περιορισμένης ήδη υπάρχουσας βιβλιογραφίας για το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ώστε να διατυπωθούν ορισμένες προτάσεις για την αναβάθμιση του παραμελημένου αυτού αθλήματος. Συγκεκριμένα, εξετάζονται οι στάσεις και οι απόψεις των παικτριών για το γυναικείο ποδόσφαιρο, καταγράφεται η γεωγραφική κατανομή των ομάδων καθώς και η μεταγραφική κινητικότητα των παικτριών, και συγκεντρώνονται και οργανώνονται πληροφορίες για το άθλημα στην Ελλάδα. Σαν μεθοδολογία επιλέχθηκε ένας συνδυασμός από ανασκόπηση της διεθνούς και εγχώριας βιβλιογραφίας, συμμετοχικής παρατήρησης, συγκέντρωσης και ανάλυσης δευτερογενών πηγών, ποσοτικής (ερωτηματολόγια) και ποιοτικής έρευνας (ημιδομημένες συνεντεύξεις). Χωρική έμφαση δόθηκε κατά κύριο λόγο στην Αττική, όπου υπάρχει σχετικά μεγάλος αριθμός ομάδων και παικτριών σε μικρό χώρο, αλλά ταυτόχρονα είναι λίγο αναπτυγμένο σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας όπως την Βόρεια Ελλάδα ή την Κρήτη.
Σαν χώρα, η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Αττική καθυστερούν πολύ στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου γυναικών. Σημαντικός παράγοντας σε αυτό είναι τόσο οι παραδοσιακές αντιλήψεις για τους έμφυλους ρόλους αλλά και το ελλιπές ενδιαφέρον από την ΕΠΟ για το άθλημα. Μέσα στην Ομοσπονδία υπάρχει σημαντικό δημοκρατικό έλλειμμα, με αποτέλεσμα η δημιουργία και πορεία των παικτριών να οφείλεται στη δυναμική στάση των ίδιων των παραγόντων του γυναικείου ποδοσφαίρου αλλά και στην πίεση διεθνών οργανισμών όπως την FIFA και την UEFA.
Οι παίκτριες δεν μένουν ιδιαίτερα ευχαριστημένες από τις ομάδες τους με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να αλλάζει το τοπίο των ομάδων. Οι ποσοτική έρευνα έχει δείξει ότι αποτυπώνονται ορισμένα γεωγραφικά πρότυπα κινητικότητας, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από την ποιοτική έρευνα, η οποία ρίχνει φως και στα κίνητρα και τις προβληματικές που ζυγίζουν οι παίκτριες. Πέρα από τις φιλίες και το καλό κλίμα που αποτελούν τα συχνότερα αναφερόμενα θετικά χαρακτηριστικά των ομάδων (περίπου 50% του δείγματος) στα ερωτηματολόγια, οι συνεντεύξεις αποκαλύπτουν ότι άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικιακή σύνθεση των ομάδων.
Παρόλο που συνεχίζει να καταγράφεται καθυστέρηση της εισαγωγής κοριτσιών στις ομάδες, παρατηρείται ότι οι παίκτριες κάτω των 30 συχνά ξεκίνησαν σε ακαδημίες αγοριών σε μικρή ηλικία ενώ το φαινόμενο αυτό ουσιαστικά απουσιάζει στις μεγαλύτερες ηλικίες. Ο κοινωνικός στιγματισμός των ποδοσφαιριστριών έχει μειωθεί πάρα πολύ, ωστόσο το άθλημα ακόμα είναι στην ουσία άγνωστο σε πολλά κορίτσια και στην ευρύτερη κοινωνία.
Λέξεις-κλειδιά:
Αττική, ΕΠΟ, έμφυλες ανισότητες, ποδόσφαιρο γυναικών, γυναικείο ποδόσφαιρο
Περιγραφή:
108 σ.,εικ.,πίν.,διαγρ.,χάρτες