Περίληψη:
Το σχολείο, όπως και κάθε κοινωνικός θεσμός εμπεριέχει αναπόφευκτα τόσο την έννοια της επικοινωνίας όσο και της σύγκρουσης, δεδομένης της συνθετότητας των απαιτήσεων του, αλλά και της πολυπλοκότητας των διαπροσωπικών σχέσεων. Για τον λόγο αυτό σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνηθούν τόσο τα συγκρουσιακά φαινόμενα μεταξύ των εκπαιδευτικών όσο και η συσχέτισή τους με την διοίκηση-ηγεσία. Μιλώντας για διερεύνηση δίνεται βαρύτητα: α) στους βασικότερους και συνηθέστερους τύπους συγκρούσεων που σχετίζονται με εκπαιδευτικούς, β) τα αίτια αυτών γ) μελετώνται οι συνηθέστεροι τρόποι διαχείρισής τους (πρόληψη και αντιμετώπιση) σε συνάρτηση πάντα με το ενίοτε επικρατέστερο στυλ διοίκησης δ) αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των συγκρούσεων.
Εκτός από την θεωρητική - βιβλιογραφική προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος, έγινε και εμπειρική έρευνα μέσω 6 συνεντεύξεων που παραχωρήθηκαν από τρεις Διευθυντές και τρεις καθηγητές της Δ΄ Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής, η οποία εκτείνεται από τον Δήμο Καλλιθέας έως και τον δήμο Γλυφάδας εμπεριέχοντας τους Δήμους Νέας Σμύρνης, Αγίου Δημητρίου, Παλαιού Φαλήρου, Αλίμου, Αργυρούπολης, Ταύρου, Μοσχάτου και Ελληνικού, προκειμένου να καταγραφούν οι προσωπικές γνώμες και θέσεις εν ενεργεία εκπαιδευτικών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι στα σχολεία του δείγματος, οι συγκρούσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών, δεν είναι συχνό φαινόμενο, και όταν αυτές εμφανίζονται επικεντρώνονται μεταξύ συναδέλφων εκπαιδευτικών, και δευτερευόντως μεταξύ διοίκησης και εκπαιδευτικών, ενώ δεν έγινε καμία αναφορά για συγκρούσεις μεταξύ Διευθυντή-Υποδιευθυντή. Αναφορικά με τα αίτια τους ,οι απόψεις παρουσίασαν μια ποικιλομορφία. Η βασικότερη αιτία θεωρήθηκε η έλλειψη ή η κακής ποιότητα επικοινωνία. Καθοριστικοί γενεσιουργοί παράγοντες θεωρήθηκαν επίσης η εφαρμογή του καινούργιου νομοθετικού πλαισίου, η νοοτροπία των εκπαιδευτικών ( αντίσταση στην αλλαγή, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία), το ατομικό αξιακό σύστημα και η πολυνομία που διέπει το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Σχετικά με το στυλ διοίκησης έγινε ιδιαίτερη αναφορά στο δημοκρατικό στυλ διοίκησης, στην συμμετοχική λήψη αποφάσεων, στην δικαιοσύνη, την αντικειμενικότητα του Διευθυντή, στην ικανότητά του να είναι υποστηρικτικός, να διαθέτει ενσυναίσθηση. Τονίστηκαν στοιχεία που φανερώνουν ότι ο Διευθυντής μιας σχολικής μονάδας οφείλει να δρα ως μια ηγετική προσωπικότητα.
Λέξεις-κλειδιά:
στυλ διοίκησης, συγκρούσεις, Διαχείριση Συγκρούσεων, ηγεσία