Περίληψη:
Η μελέτη αυτή στοχεύει στη μέτρηση της ευαισθητοποίησης των εκπαιδευτικών -και των μαθητών τους παράλληλα-στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση μέσα από την ανίχνευση των δράσεων τους για την εξοικονόμηση ενέργειας, νερού, την ανακύκλωση χαρτιού, ρούχων, πλαστικού, μπαταριών καθώς και τη μείωση των απορριμμάτων στο σχολικό χώρο.
Γίνεται θεωρητική προσέγγιση της έννοιας του πράσινου σχολείου και του πράσινου σχολικού σχεδιασμού διεθνώς, όπως και του αειφόρου σχολείου στην Ελλάδα μέσω του προγράμματος σπουδών του.
Παρουσιάζονται μελέτες περίπτωσης για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση που δείχνουν την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε περιβαλλοντικά θέματα και για τη δευτεροβάθμια σε θέματα που επικεντρώνονται σε θέματα διαχείρισης ενέργειας από τον ελληνικό και διεθνή χώρο.
Εξετάζεται η ορθολογική χρήση θέρμανσης και φωτισμού στο σχολείο, όπως και των υπόλοιπων συσκευών. Γίνεται συσχέτιση της πράσινης αρχιτεκτονικής του σχολείου με τα περιβαλλοντικά θέματα που ασχολούνται οι μαθητές. Παράλληλα κάθε τομέας συσχετίζεται με την βαθμίδα εκπαίδευσης και γίνεται προσπάθεια να αναδειχθεί κατά πόσο υπάρχει σχέση με αυτή.
Στην έρευνα λαμβάνουν μέρος 305 εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κάθε ειδικότητας, απαντώντας ανώνυμα σε ερωτηματολόγια με ηλεκτρονική μορφή. Πραγματοποιείται ανάλυση αξιοπιστίας των αξόνων του ερωτηματολογίου με το λογισμικό SPSS 22. Γίνονται συσχετίσεις Pearson Χ² όπου φαίνεται η συσχέτιση μεταβλητών με τη βαθμίδα εκπαίδευσης και αναδεικνύονται μέσα από πίνακες και διαγράμματα.
Τα κυριότερα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό εκπαιδευτικών και στις δυο βαθμίδες είναι έγγαμες γυναίκες ηλικίας 41-60 ετών, με συνολική προϋπηρεσία 11-20 έτη. Από αυτούς το 52.7% δήλωσε την κατοχή δεύτερου πτυχίου ή μεταπτυχιακού/διδακτορικού, ενώ προέρχονται από αστικό κέντρο κατά 89,5% και είναι όλοι εργαζόμενοι σε σχολεία δημόσιας εκπαίδευσης.
Συμπερασματικά, στις συγκρίσεις μεταξύ βαθμίδων φάνηκε ότι υπάρχει εξάρτηση με τη βαθμίδα εκπαίδευσης στον αερισμό της σχολικής αίθουσας, τον φωτισμό, την ακουστική ώστε οι μαθητές να είναι απερίσπαστοι, τον αερισμό ολόκληρου του κτιρίου και τελικά στο πόσο επηρεάζουν την περιβαλλοντική συμπεριφορά των παιδιών.
Η ύπαρξη συστημάτων εξοικονόμησης ενέργειας / πόρων στο σχολείο ήταν αποκαλυπτική. Έδειξε ότι υπάρχει εξάρτηση με τη βαθμίδα εκπαίδευσης σε ότι αφορά την ύπαρξη κάδου ανακύκλωσης χαρτιού, κώδωνα ανακύκλωσης γυαλιού, κάδου βιολογικών αποβλήτων, χώρου συλλογής ρούχων/υποδημάτων. Στον αντίποδα ανεξάρτητα από τη βαθμίδα εκπαίδευσης αποδείχθηκαν συστήματα όπως κάδου απορριμμάτων, κάδου ανακύκλωσης συσκευασιών, χώρου κομποστοποίησης, κάδου συλλογής χρησιμοποιημένων μπαταριών, ύπαρξης σχολικού κήπου.
Η ύπαρξη ανεμογεννήτριας ή φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο χώρο του σχολείου αποδείχθηκε ανεξάρτητη της βαθμίδας, αλλά η ύπαρξη τους ήταν σύμφωνα με άλλη ερώτηση ελάχιστη.
Οι συμπεριφορές των μαθητών και οι περιβαλλοντικές δράσεις που οργανώνονται στο χώρο του σχολείου αποδείχθηκαν ανεξάρτητες από τη βαθμίδα εκπαίδευσης αντίστοιχα.
Η μετάβαση/αποχώρηση των μαθητών, σύμφωνα με παρατήρηση των εκπαιδευτικών, γίνεται περπατώντας κατά 58,4%, ενώ ένα 33,1% τους μεταφέρουν οι γονείς τους με το αυτοκίνητο.
Λέξεις-κλειδιά:
ευαισθητοποίηση, Αειφορία, Εκπαίδευση, Δημοτικά σχολεία, Ενεργειακές Πολιτικές