Πρωτότυπος Τίτλος:
Σχέση επιπέδων σεληνίου και κατανομής του στις σεληνοπρωτεΐνες ορού με την ολική καρδιαγγειακή θνητότητα και άλλους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου (Μελέτη ΑΤΤΙΚΗ)
Συγγραφέας:
Καραγιάννης, Αλέξανδρος, Νικόλαος
Επιβλέπων καθηγητής:
Νομικός, Τζώρτζης
Περίληψη:
Σκοπός: Αν και η σχέση του καρδιαγγειακού κινδύνου με τα επίπεδα σεληνίου είναι καλά καθορισμένη δεν ισχύει το ίδιο για τη σχέση του με τα επίπεδα των επιμέρους σεληνοπρωτεϊνών και τη κατανομή του σεληνίου σε αυτές. Σκοπός της εργασίας ήταν η συσχέτιση των επιπέδων ολικού σεληνίου και της κατανομής του στις σεληνοπρωτεΐνες ορού με τη πιθανότητας εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος, σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, υπέρτασης και ολικής θνητότητας στο δεκαετή επανέλεγχο της μελέτης ΑΤΤΙΚΗ.
Μεθοδολογία: Το δείγμα μελέτης αποτέλεσαν 398 εθελοντές (163 γυναίκες) που συμμετείχαν στην επιδημιολογική μελέτη ATTIKH. Η μέτρηση του ολικού σεληνίου ορού (Tse) καθώς και της ποσότητας σεληνίου στις τρεις βασικές σεληνοπρωτεΐνες ορού: υπεροξειδάση της γλουταθειόνης (GPX3), σεληνοπρωτεΐνη P (SelP), σεληνοαλβουμίνη (SeAlb), έγινε με την τεχνική επαγωγικά συζευγμένου πλάσματος σε συνδυασμό με φασματομετρία μάζας και υγρή χρωματογραφία (HPLC/ICP-MS). Η εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου και των παραμέτρων έγινε μέσω συνεντεύξεων με τη χρήση τυποποιημένου ερωτηματολογίου, από ερευνητές πεδίου. Οι εθελοντές κατανεμήθηκαν σε τριτημόρια βάσει του ολικού σεληνίου (1o: 31,6-73,6 μg/L / 2o: 73,8-99,1 μg/L / 3o: 99,4-277,2 μg/L) και έπειτα έγινε η εκτίμηση του κινδύνου εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος, σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, υπέρτασης και ολικής θνητότητας με τη μέθοδο της λογιστικής παλινδρόμησης.
Αποτελέσματα: Μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος βρέθηκε για το 3ο τριτημόριο ολικού σεληνίου συγκριτικά με το 2ο (RR: 14,7 (p=0,006) (95%CI: 2,18-99,46)), ενώ δεν βρέθηκε συσχέτιση με τις επιμέρους σεληνοπρωτεΐνες. Επίσης, βρέθηκε μικρότερος κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος για το 1ο τριτημόριο για το λόγο SelP/SeAlb συγκριτικά με το 2ο (RR: 0,18 (p=0,046) (95%CI: 0,007-0,86)). Επιπλέον, βρέθηκε μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης υπέρτασης για το 3ο τριτημόριο SelP συγκριτικά με το 2ο (RR: 4,11 (p=0,027) (95%CI: 1,18-14,36)). Δε βρέθηκαν συσχετίσεις των δεικτών σεληνίου με το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Συμπεράσματα: Διακρίνεται μία μη-γραμμική σχέση των επιπέδων σεληνίου ορού με την εμφάνιση καρδιαγγειακού συμβάντος με το μεσαίο εύρος τιμών σεληνίου (2ο τριτημόριο) να φαίνεται ως το πιο προστατευτικό, κάτι που επιβεβαιώνεται και βιβλιογραφικά. Τέλος, παρατηρείται πως στην εκτίμηση του κινδύνου δεν παίζουν ρόλο μόνο τα επίπεδα του σεληνίου, αλλά και η κατανομή του στις διάφορες σεληνοπρωτεΐνες.
Μεθοδολογία: Το δείγμα μελέτης αποτέλεσαν 398 εθελοντές (163 γυναίκες) που συμμετείχαν στην επιδημιολογική μελέτη ATTIKH. Η μέτρηση του ολικού σεληνίου ορού (Tse) καθώς και της ποσότητας σεληνίου στις τρεις βασικές σεληνοπρωτεΐνες ορού: υπεροξειδάση της γλουταθειόνης (GPX3), σεληνοπρωτεΐνη P (SelP), σεληνοαλβουμίνη (SeAlb), έγινε με την τεχνική επαγωγικά συζευγμένου πλάσματος σε συνδυασμό με φασματομετρία μάζας και υγρή χρωματογραφία (HPLC/ICP-MS). Η εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου και των παραμέτρων έγινε μέσω συνεντεύξεων με τη χρήση τυποποιημένου ερωτηματολογίου, από ερευνητές πεδίου. Οι εθελοντές κατανεμήθηκαν σε τριτημόρια βάσει του ολικού σεληνίου (1o: 31,6-73,6 μg/L / 2o: 73,8-99,1 μg/L / 3o: 99,4-277,2 μg/L) και έπειτα έγινε η εκτίμηση του κινδύνου εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος, σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, υπέρτασης και ολικής θνητότητας με τη μέθοδο της λογιστικής παλινδρόμησης.
Αποτελέσματα: Μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος βρέθηκε για το 3ο τριτημόριο ολικού σεληνίου συγκριτικά με το 2ο (RR: 14,7 (p=0,006) (95%CI: 2,18-99,46)), ενώ δεν βρέθηκε συσχέτιση με τις επιμέρους σεληνοπρωτεΐνες. Επίσης, βρέθηκε μικρότερος κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάντος για το 1ο τριτημόριο για το λόγο SelP/SeAlb συγκριτικά με το 2ο (RR: 0,18 (p=0,046) (95%CI: 0,007-0,86)). Επιπλέον, βρέθηκε μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης υπέρτασης για το 3ο τριτημόριο SelP συγκριτικά με το 2ο (RR: 4,11 (p=0,027) (95%CI: 1,18-14,36)). Δε βρέθηκαν συσχετίσεις των δεικτών σεληνίου με το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Συμπεράσματα: Διακρίνεται μία μη-γραμμική σχέση των επιπέδων σεληνίου ορού με την εμφάνιση καρδιαγγειακού συμβάντος με το μεσαίο εύρος τιμών σεληνίου (2ο τριτημόριο) να φαίνεται ως το πιο προστατευτικό, κάτι που επιβεβαιώνεται και βιβλιογραφικά. Τέλος, παρατηρείται πως στην εκτίμηση του κινδύνου δεν παίζουν ρόλο μόνο τα επίπεδα του σεληνίου, αλλά και η κατανομή του στις διάφορες σεληνοπρωτεΐνες.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-04-01
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Διατροφικές αλληλεπιδράσεις
Ασθένειες του κυκλοφορικού (Καρδιαγγειακού) συστήματος
Διατροφικές αλληλεπιδράσεις
Ασθένειες του κυκλοφορικού (Καρδιαγγειακού) συστήματος
Λοιπά Θέματα:
Καρδιά - Ασθένειες
Λέξεις-κλειδιά:
σεληνοπρωτεΐνες, καρδιαγγειακή νόσος, σελήνιο
Περιγραφή:
128 σ.:εικ.,πίν.,σχ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
