Πρωτότυπος Τίτλος:
Η τελείωσις του αρχαίου ελληνικού δράματος στη λειτουργική και τελετουργική ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η μετουσίωσις της τέχνης του θεάτρου στο Θείο Δράμα. Βιωματική και Μυστηριακή προσέγγιση
Συγγραφέας:
Σταυρακαρίδης, Ελευθέριος Κ.
Επιβλέπων καθηγητής:
Μαλινδρέτος, Γεώργιος
Περίληψη:
Η παρούσα μελέτη πραγματεύεται την τελείωση του αρχαίου δράματος μέσα από την οπτική των λειτουργιών και των τελετουργιών της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μέσα από την ερευνητική εργασία μελετάται το γεγονός της μετουσίωσης στο θείο δράμα των διαχρονικά μεγαλυτέρων στιγμών του παγκοσμίου θεάτρου.
Το αρχαιοελληνικό θέατρο, βασιζόμενο στις αρχέγονες ρίζες των θρησκευτικών τελετουργιών και μυστηρίων, χρησιμοποιώντας συμβάσεις και συμβολισμούς, στόχευε στην ηθική και πνευματική διδασκαλία του κοινού. Στην τραγωδία η δράση των ηρώων, που είχε ως αποτέλεσμα την ύβρη και την αντίδραση των υπερβατικών δυνάμεων, οδηγούσε τελικά στην κάθαρση μετά από οδυνηρές περιπέτειες.
Η τραγωδία της κλασικής εποχής δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την ακμάζουσα φιλοσοφία, ενώ θεμελιακό στοιχείο της ήταν ο μύθος. Η μορφή του αρχαίου δράματος ήταν ανάλογη των προδιαγραφών του. Τόσο ο χώρος του θεάτρου όσο και η σκηνική παρουσία, η δομή και η όψη του ήταν ένα ενιαίο σύνολο που στόχευε στη συνείδηση του θεατή, στον προβληματισμό του σε σχέση με τις αντιθέσεις και τις αντιπαλότητες της ζωής και τελικά στην κάθαρση και στη στιγμιαία λύτρωση της ψυχής.
Με την εμφάνιση και την επικράτηση του χριστιανισμού το αρχαιοελληνικό δράμα δάνεισε τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του στη χριστιανική Λειτουργία και τα Μυστήρια. Όμως, αυτά τα χαρακτηριστικά μεταπλάσθηκαν σύμφωνα με το δόγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ώστε να γίνει ένας σημαντικός εμπλουτισμός της Θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων, που βοηθούν τον πιστό στη βιωματική εμπειρία του θείου δράματος, με την προοπτική μιας μελλοντικής λύτρωσης μέσα από την ομοίωση με τον Θεό.
Το αρχαιοελληνικό θέατρο, βασιζόμενο στις αρχέγονες ρίζες των θρησκευτικών τελετουργιών και μυστηρίων, χρησιμοποιώντας συμβάσεις και συμβολισμούς, στόχευε στην ηθική και πνευματική διδασκαλία του κοινού. Στην τραγωδία η δράση των ηρώων, που είχε ως αποτέλεσμα την ύβρη και την αντίδραση των υπερβατικών δυνάμεων, οδηγούσε τελικά στην κάθαρση μετά από οδυνηρές περιπέτειες.
Η τραγωδία της κλασικής εποχής δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την ακμάζουσα φιλοσοφία, ενώ θεμελιακό στοιχείο της ήταν ο μύθος. Η μορφή του αρχαίου δράματος ήταν ανάλογη των προδιαγραφών του. Τόσο ο χώρος του θεάτρου όσο και η σκηνική παρουσία, η δομή και η όψη του ήταν ένα ενιαίο σύνολο που στόχευε στη συνείδηση του θεατή, στον προβληματισμό του σε σχέση με τις αντιθέσεις και τις αντιπαλότητες της ζωής και τελικά στην κάθαρση και στη στιγμιαία λύτρωση της ψυχής.
Με την εμφάνιση και την επικράτηση του χριστιανισμού το αρχαιοελληνικό δράμα δάνεισε τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του στη χριστιανική Λειτουργία και τα Μυστήρια. Όμως, αυτά τα χαρακτηριστικά μεταπλάσθηκαν σύμφωνα με το δόγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ώστε να γίνει ένας σημαντικός εμπλουτισμός της Θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων, που βοηθούν τον πιστό στη βιωματική εμπειρία του θείου δράματος, με την προοπτική μιας μελλοντικής λύτρωσης μέσα από την ομοίωση με τον Θεό.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-07-25
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Φιλοσοφία. Ψυχολογία. Θρησκεία
Λοιπά Θέματα:
Μυστήρια (Θεολογία) - Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία
Ελληνικό δράμα, Αρχαίο (τραγωδία)
Θρησκεία στη λογοτεχνία
Ελληνικό δράμα, Αρχαίο (τραγωδία)
Θρησκεία στη λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
αρχαίο δράμα, θεία λειτουργία, θέωσις, κάθαρσις, λύτρωσις
Περιγραφή:
85 σ.:εικ.,πίν.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
