Πρωτότυπος Τίτλος:
Διερεύνηση του ρόλου διατροφικών προτύπων στην πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακού επεισοδίου, υπό την παρουσία δυσλιπιδαιμίας: επιδημιολογική μελέτη ΑΤΤΙΚΗ
Συγγραφέας:
Μούτουπα, Αικατερίνη Δ.
Επιβλέπων καθηγητής:
Παναγιωτάκος, Δημοσθένης
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο ευεργετικός ρόλος της μεσογειακής διατροφής (MD) στην επίπτωση του καρδιαγγειακού κινδύνου έχει αναλυθεί εκτενώς. Ο ρόλος όμως της MD σε ομάδες υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου παραμένει ασαφής.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η εκτίμηση του δεκαετούς καρδιαγγειακού κινδύνου σε σχέση με την προσκόλληση στη MD, ιδιαίτερα στα άτομα με δυσλιπιδαιμία.
Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη ΑΤΤΙΚΉ έλαβε χώρα στην περιοχή της Αττικής από το 2001 έως το 2002 και περιελάμβανε 3042 εθελοντές, 1514 άνδρες και 1528 γυναίκες,άνευ ιστορικού καρδιαγγειακής ή άλλης αθηροσκληρωτικής νόσου. Κατά τα έτη 2011-12,πραγματοποιήθηκε ο 10-ετής επανέλεγχος σε 2583 συμμετέχοντες. Η επίπτωση θανατηφόρων και μη καρδιαγγειακών συμβάντων (στεφανιαία νόσος, οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ή άλλα καρδιαγγειακά συμβάντα) προσδιορίστηκαν με τα κριτήρια WHO-ICD-10. Ο βαθμός προσκόλλησης στη MD μετρήθηκε με το MedDietScore (εύρος 0-55). Για την εκτίμηση των Σχετικών Κινδύνων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση επιβίωσης και για την εύρεση της άμεσης και της έμμεσης επίδρασης της MD στον καρδιαγγειακό κίνδυνο χρησιμοποιήθηκαν Δομημένα Υποδείγματα (Structure Equation Models).
Αποτελέσματα: Τα άτομα τα οποία εκδήλωσαν καρδιαγγειακό νόσημα στη δεκαετία (n=317), παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης (207 ± 42 vs 193 ± 41,p<0.001), τριγλυκεριδίων (129 ± 45 vs 94 ± 46, p<0.001), LDL χοληστερόλης (131 ± 40vs 121 ± 37, p<0.001), απολιποπρωτείνης Β (109 ± 29 vs 106 ± 42, p<0.001) και λιποπρωτείνης α (13 ± 11 vs 11 ± 9.5, p<0.001) σε σύγκριση με αυτά που δεν εμφάνισαν καρδιαγγειακή νόσο. Αντίστοιχα είχαν χαμηλότερα επίπεδα HDL χοληστερόλης (45 ± 12 vs 49 ± 15, p<0.001) και απολιποπρωτείνης α (150 ± 24 vs 156 ± 27, p<0.001). Όφελος από την προσκόλληση στην MD παρατηρήθηκε μόνο ως προς τα επίπεδα της οξειδωμένης LDL (μείωση 13% στους άνδρες και 10% στις γυναίκες,
p=0.002). H προσκόλληση στη MD (MedDietScore: 237/55 vs 266/55, p<0.001)επέφερε 29,3 % μείωση στο CVD (HR: 0.707, CI: 0.537-0.831), σε σύγκριση με αυτούς που δεν ακολούθησαν τη MD.
Συμπεράσματα: Η προσκόλληση στη MD είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των CVD,ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό, την παρουσία αρτηριακής υπέρτασης και σακχαρώδη διαβήτη και φυσικής δραστηριότητας. Επομένως η MD οφείλει να περιλαμβάνεται σε κάθε στρατηγική πρόληψης των CVD, ανεξάρτητα από την ύπαρξη δυσλιπιδαιμίας.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η εκτίμηση του δεκαετούς καρδιαγγειακού κινδύνου σε σχέση με την προσκόλληση στη MD, ιδιαίτερα στα άτομα με δυσλιπιδαιμία.
Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη ΑΤΤΙΚΉ έλαβε χώρα στην περιοχή της Αττικής από το 2001 έως το 2002 και περιελάμβανε 3042 εθελοντές, 1514 άνδρες και 1528 γυναίκες,άνευ ιστορικού καρδιαγγειακής ή άλλης αθηροσκληρωτικής νόσου. Κατά τα έτη 2011-12,πραγματοποιήθηκε ο 10-ετής επανέλεγχος σε 2583 συμμετέχοντες. Η επίπτωση θανατηφόρων και μη καρδιαγγειακών συμβάντων (στεφανιαία νόσος, οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ή άλλα καρδιαγγειακά συμβάντα) προσδιορίστηκαν με τα κριτήρια WHO-ICD-10. Ο βαθμός προσκόλλησης στη MD μετρήθηκε με το MedDietScore (εύρος 0-55). Για την εκτίμηση των Σχετικών Κινδύνων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση επιβίωσης και για την εύρεση της άμεσης και της έμμεσης επίδρασης της MD στον καρδιαγγειακό κίνδυνο χρησιμοποιήθηκαν Δομημένα Υποδείγματα (Structure Equation Models).
Αποτελέσματα: Τα άτομα τα οποία εκδήλωσαν καρδιαγγειακό νόσημα στη δεκαετία (n=317), παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης (207 ± 42 vs 193 ± 41,p<0.001), τριγλυκεριδίων (129 ± 45 vs 94 ± 46, p<0.001), LDL χοληστερόλης (131 ± 40vs 121 ± 37, p<0.001), απολιποπρωτείνης Β (109 ± 29 vs 106 ± 42, p<0.001) και λιποπρωτείνης α (13 ± 11 vs 11 ± 9.5, p<0.001) σε σύγκριση με αυτά που δεν εμφάνισαν καρδιαγγειακή νόσο. Αντίστοιχα είχαν χαμηλότερα επίπεδα HDL χοληστερόλης (45 ± 12 vs 49 ± 15, p<0.001) και απολιποπρωτείνης α (150 ± 24 vs 156 ± 27, p<0.001). Όφελος από την προσκόλληση στην MD παρατηρήθηκε μόνο ως προς τα επίπεδα της οξειδωμένης LDL (μείωση 13% στους άνδρες και 10% στις γυναίκες,
p=0.002). H προσκόλληση στη MD (MedDietScore: 237/55 vs 266/55, p<0.001)επέφερε 29,3 % μείωση στο CVD (HR: 0.707, CI: 0.537-0.831), σε σύγκριση με αυτούς που δεν ακολούθησαν τη MD.
Συμπεράσματα: Η προσκόλληση στη MD είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των CVD,ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό, την παρουσία αρτηριακής υπέρτασης και σακχαρώδη διαβήτη και φυσικής δραστηριότητας. Επομένως η MD οφείλει να περιλαμβάνεται σε κάθε στρατηγική πρόληψης των CVD, ανεξάρτητα από την ύπαρξη δυσλιπιδαιμίας.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-07-23
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Ασθένειες του κυκλοφορικού (Καρδιαγγειακού) συστήματος
Ασθένειες του κυκλοφορικού (Καρδιαγγειακού) συστήματος
Λοιπά Θέματα:
Διατροφή - Υγεία
Καρδιαγγειακό σύστημα
Μεσογειακή δίαιτα
Καρδιαγγειακό σύστημα
Μεσογειακή δίαιτα
Λέξεις-κλειδιά:
καρδιαγγειακή νόσος, μεσογειακή δίαιτα, δυσλιπιδαιμία
Περιγραφή:
93 σ.:εικ.,πίν.,διαγρ.,χάρτες,σχ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
