Περίληψη:
Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια, η Μεσογειακή δίαιτα διερευνάται ως τρόπος διαχείρισης της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος. Παράλληλα, εξετάζονται παράγοντες, όπως οι δείκτες ινωδόλυσης, που πιθανώς εμπλέκονται στην εξέλιξη της νόσου και τη συσχέτισή της με χρόνια νοσήματα.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν η αξιολόγηση κλινικών και βιοχημικών χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένων δεικτών ινωδόλυσης, σε ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος έπειτα από εξάμηνη παρέμβαση τροποποίησης του τρόπου ζωής.
Μεθοδολογία: Σχεδιάστηκε μία μονά-τυφλή τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή διάρκειας 6 μηνών, κατά την οποία 63 υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος, διαγνωσμένη μέσω υπερήχου, τυχαιοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες, την ομάδα ελέγχου (ΟΕ), την ομάδα Μεσογειακής δίαιτας (ΜΔ) και την ομάδα Μεσογειακού τρόπου ζωής (ΜΤΖ). Οι ομάδες παρέμβασης έλαβαν, μέσω ενός εντατικοποιημένου προγράμματος παρέμβασης 7 συνεδριών, κατευθύνσεις για αύξηση της προσκόλλησης στη ΜΔ, παράλληλα με απώλεια σωματικού βάρους, ενώ η ομάδα ΜΤΖ έλαβε επιπλέον οδηγίες για αύξηση της φυσικής δραστηριότητας και βελτίωσης του ύπνου. Η ΟΕ έλαβε ένα υπόδειγμα διαιτολογίου κατά την ένταξη στη μελέτη και γραπτές οδηγίες για έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής. Στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης οι εθελοντές αξιολογήθηκαν ως προς κλινικά και βιοχημικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων και δεικτών ινωδόλυσης και συγκεκριμένα της δραστικότητας του αναστολέα του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου (Plasminogen Activator Inhibitor-1, PAI-1) και του ιστικού ενεργοποιητή του πλασμινογόνου (Tissue Plasminogen Activator, tPA).
Αποτελέσματα: Με το πέρας της εξάμηνης παρέμβασης, οι ασθενείς των ομάδων ΜΔ και ΜΤΖ αύξησαν σημαντικά την προσκόλληση στη ΜΔ (p<0,001) και μείωσαν το σωματικό τους βάρος (p=0,01) συγκριτικά με την ΟΕ, στην οποία φάνηκε μικρή απώλεια βάρους (~2%). Οι ομάδες παρέμβασης δε διέφεραν σημαντικά ως προς αυτούς τους παράγοντες [Προσαρμοσμένη διαφορά: 1,66, (95% Διάστημα Εμπιστοσύνης-ΔΕ: -1,28, 4,61) και -0.85, (95% ΔΕ: -0,45, 1,6), αντίστοιχα]. Επιπλέον, στις ομάδες παρέμβασης συγκριτικά με την ΟΕ παρατηρήθηκε βελτίωση της ηπατικής ακαμψίας (p=0.002) μετά από διόρθωση για την απώλεια βάρους, ενώ μείωση του ΔΜΣ και βελτίωση παραμέτρων του λιπιδαιμικού προφίλ φάνηκαν μόνο στην ομάδα ΜΔ συγκριτικά με την ΟΕ (p<0,05), χωρίς σημαντικές διαφορές σε σχέση με την ομάδα ΜΤΖ. Όσον αφορά τους δείκτες ινωδόλυσης, δεν φάνηκε να υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των τριών ομάδων στις δραστικότητες των ΡΑΙ, tPA, καθώς και στον λόγο αυτών (p>0,05).
Συμπεράσματα: Εξάμηνη παρέμβαση με στόχο την αύξηση της προσκόλλησης στη Μεσογειακή δίαιτα είτε στον Μεσογειακό τρόπο ζωής, παράλληλα με απώλεια σωματικού βάρους, φάνηκε να βελτιώνει σημαντικά την ηπατική ακαμψία ασθενών με NAFLD. Ωστόσο, δεν αναδείχθηκαν σημαντικές διαφορές στους δείκτες ινωδόλυσης ΡΑΙ και tPA μεταξύ των ομάδων στο τέλος της παρέμβασης.
Λέξεις-κλειδιά:
Μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος, Μεσογειακή δίαιτα, Μεσογειακός τρόπος ζωής, Ινωδόλυση, PAI-1, tPΑ