Πρωτότυπος Τίτλος:
Διατήρηση βάρους σε υπέρβαρους και παχύσαρκους εφήβους
Συγγραφέας:
Αργυροπούλου, Διονυσία
Περίληψη:
Η εφηβική παχυσαρκία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, με τον αριθμό των υπέρβαρων και παχύσαρκων εφήβων να αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Έχουν αναπτυχθεί αρκετοί τρόποι αξιολόγησης της παχυσαρκίας στους εφήβους με πιο εύκολο και αποδεκτό τρόπο τον Δείκτη Μάζας Σώματος, όπου όταν βρίσκεται πάνω από την 95η θέση (για το φύλο και την ηλικία) υποδηλώνει παχυσαρκία. Άλλοι τρόποι είναι η μέτρηση του σωματικού λίπος με τη μέθοδο απορροφησιομετρίας ακτίνων Χ διπλής ενέργειας (DXA) και η δερματοπτυχομέτρηση των δερματικών πτυχών.
Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου της παχυσαρκίας είναι η ινσουλινοαντίσταση, η καρδιακή υπερτροφία, η υπέρταση και γενικά η αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα κατά την ενηλικίωση.
Αρκετοί παράγοντες έχουν κατηγορηθεί για τη συμβολή τους στην αύξηση της συχνότητας της εφηβικής παχυσαρκίας με τη γενετική προδιάθεση (γονίδια) και την επίδραση του περιβάλλοντος να είναι οι δύο πιο σημαντικοί. Η υπεραφθονία τροφών υψηλής θερμιδικής αξίας, οι λανθασμένες διατροφικές συνήθειες των εφήβων σε συνδυασμό με την έλλειψη άσκησης συνεισφέρουν σημαντικά στην εξάπλωση της ασθένειας σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
Οι πιο συνήθεις τρόποι αντιμετώπισης που έχουν αναφερθεί είναι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας, η διατροφική παρέμβαση που συνήθως περιλαμβάνει τη δημιουργία αρνητικού ισοζυγίου ενέργειας, η αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών των εφήβων, η ψυχολογική υποστήριξη από το περιβάλλον και τη οικογένεια και σε μεταγενέστερο στάδιο, όταν έχουν αποτύχει οι παραπάνω τρόποι και οι κίνδυνοι για την υγεία του ατόμου είναι αυξημένοι, η φαρμακευτική αγωγή και η χειρουργική παρέμβαση.
Σκοπός της ερευνητικής παρέμβασης που έγινε από το Τμήμα Κλινικής Διαιτολογίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου είναι η αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών των παχύσαρκων εφήβων και η αύξηση των επιπέδων της φυσικής δραστηριότητας.
Στο πρόγραμμα συμμετείχαν παχύσαρκοι έφηβοι ηλικίας 12-15 ετών. Η πειραματική ομάδα περιλάμβανε τον έφηβο και το γονέα σε ρόλο βοηθητικό. Το πρόγραμμα διήρκησε 3 μήνες και ακολούθησε παρακολούθηση (follow-up) για άλλους τρεις με στόχο την αξιολόγηση της διαιτητικής τους αλλαγής.
Το πρόγραμμα αποτελούταν από 13 συνολικά συνεδρίες, στις οποίες ο έφηβος καλούταν να εκπληρώσει κάποιο στόχο που σχετίζεται είτε με τη διατροφή είτε με τη φυσική δραστηριότητα.
Για την αξιολόγηση της εκπλήρωσης των στόχων ελήφθη το ιατρικό ιστορικό, το ιστορικό βάρους, έγιναν αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, μετρήθηκε το βάρος, το ύψος και η σύσταση του σώματος με DXA και δερματοπτυχομέτρηση, συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια σχετικά με τις ψυχολογικές παραμέτρους, τη διαιτητική συμπεριφορά, τη φυσική δραστηριότητα, τη συχνότητα κατανάλωσης τροφίμων και υπολογίστηκε η διαιτητική πρόσληψη με ανακλήσεις 24ώρου.
Η ανάλυση των δεδομένων που ελήφθησαν στη διάρκεια των 3 μηνών έγινε με τη χρήση του υπολογιστικού προγράμματος SPSS 10.0.
Τα αποτελέσματα της παρέμβασης έδειξαν μια στατιστικά σημαντική μείωση του ποσοστού υπέρβαρου και του ποσοστού παχύσαρκου, των υδατανθράκων και του κορεσμένου λίπους. Μια οριακά στατιστικά σημαντική μείωση παρατηρήθηκε και για την ενεργειακή πρόσληψη, ενώ για τα περισσότερα μικροθρεπτικά συστατικά δεν υπήρξε κάποια στατιστικά σημαντική διαφορά.
Βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι ακολουθώντας τις αρχές της Γνωσιακής-Συμπεριφοριστικής Θεραπείας με στόχο την αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών και την αύξηση της φυσικής δραστηριότητας επιτυγχάνεται σε κάποιο βαθμό η αντιμετώπιση της εφηβικής παχυσαρκίας.
Έχουν αναπτυχθεί αρκετοί τρόποι αξιολόγησης της παχυσαρκίας στους εφήβους με πιο εύκολο και αποδεκτό τρόπο τον Δείκτη Μάζας Σώματος, όπου όταν βρίσκεται πάνω από την 95η θέση (για το φύλο και την ηλικία) υποδηλώνει παχυσαρκία. Άλλοι τρόποι είναι η μέτρηση του σωματικού λίπος με τη μέθοδο απορροφησιομετρίας ακτίνων Χ διπλής ενέργειας (DXA) και η δερματοπτυχομέτρηση των δερματικών πτυχών.
Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου της παχυσαρκίας είναι η ινσουλινοαντίσταση, η καρδιακή υπερτροφία, η υπέρταση και γενικά η αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα κατά την ενηλικίωση.
Αρκετοί παράγοντες έχουν κατηγορηθεί για τη συμβολή τους στην αύξηση της συχνότητας της εφηβικής παχυσαρκίας με τη γενετική προδιάθεση (γονίδια) και την επίδραση του περιβάλλοντος να είναι οι δύο πιο σημαντικοί. Η υπεραφθονία τροφών υψηλής θερμιδικής αξίας, οι λανθασμένες διατροφικές συνήθειες των εφήβων σε συνδυασμό με την έλλειψη άσκησης συνεισφέρουν σημαντικά στην εξάπλωση της ασθένειας σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
Οι πιο συνήθεις τρόποι αντιμετώπισης που έχουν αναφερθεί είναι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας, η διατροφική παρέμβαση που συνήθως περιλαμβάνει τη δημιουργία αρνητικού ισοζυγίου ενέργειας, η αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών των εφήβων, η ψυχολογική υποστήριξη από το περιβάλλον και τη οικογένεια και σε μεταγενέστερο στάδιο, όταν έχουν αποτύχει οι παραπάνω τρόποι και οι κίνδυνοι για την υγεία του ατόμου είναι αυξημένοι, η φαρμακευτική αγωγή και η χειρουργική παρέμβαση.
Σκοπός της ερευνητικής παρέμβασης που έγινε από το Τμήμα Κλινικής Διαιτολογίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου είναι η αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών των παχύσαρκων εφήβων και η αύξηση των επιπέδων της φυσικής δραστηριότητας.
Στο πρόγραμμα συμμετείχαν παχύσαρκοι έφηβοι ηλικίας 12-15 ετών. Η πειραματική ομάδα περιλάμβανε τον έφηβο και το γονέα σε ρόλο βοηθητικό. Το πρόγραμμα διήρκησε 3 μήνες και ακολούθησε παρακολούθηση (follow-up) για άλλους τρεις με στόχο την αξιολόγηση της διαιτητικής τους αλλαγής.
Το πρόγραμμα αποτελούταν από 13 συνολικά συνεδρίες, στις οποίες ο έφηβος καλούταν να εκπληρώσει κάποιο στόχο που σχετίζεται είτε με τη διατροφή είτε με τη φυσική δραστηριότητα.
Για την αξιολόγηση της εκπλήρωσης των στόχων ελήφθη το ιατρικό ιστορικό, το ιστορικό βάρους, έγιναν αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, μετρήθηκε το βάρος, το ύψος και η σύσταση του σώματος με DXA και δερματοπτυχομέτρηση, συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια σχετικά με τις ψυχολογικές παραμέτρους, τη διαιτητική συμπεριφορά, τη φυσική δραστηριότητα, τη συχνότητα κατανάλωσης τροφίμων και υπολογίστηκε η διαιτητική πρόσληψη με ανακλήσεις 24ώρου.
Η ανάλυση των δεδομένων που ελήφθησαν στη διάρκεια των 3 μηνών έγινε με τη χρήση του υπολογιστικού προγράμματος SPSS 10.0.
Τα αποτελέσματα της παρέμβασης έδειξαν μια στατιστικά σημαντική μείωση του ποσοστού υπέρβαρου και του ποσοστού παχύσαρκου, των υδατανθράκων και του κορεσμένου λίπους. Μια οριακά στατιστικά σημαντική μείωση παρατηρήθηκε και για την ενεργειακή πρόσληψη, ενώ για τα περισσότερα μικροθρεπτικά συστατικά δεν υπήρξε κάποια στατιστικά σημαντική διαφορά.
Βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι ακολουθώντας τις αρχές της Γνωσιακής-Συμπεριφοριστικής Θεραπείας με στόχο την αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών και την αύξηση της φυσικής δραστηριότητας επιτυγχάνεται σε κάποιο βαθμό η αντιμετώπιση της εφηβικής παχυσαρκίας.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2006
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Διαιτολογία (Γενικά)
Διατροφή παιδιών και εφήβων
Διαιτολογία (Γενικά)
Διατροφή παιδιών και εφήβων
Λοιπά Θέματα:
Παχυσαρκία - Έφηβοι
Obesity - In adolescence
Παχυσαρκία - Πρόληψη
Obesity - Prevention
Παχυσαρκία - Θεραπεία
Obesity - Treatment
Obesity - In adolescence
Παχυσαρκία - Πρόληψη
Obesity - Prevention
Παχυσαρκία - Θεραπεία
Obesity - Treatment
Περιγραφή:
51 σ.: εικ., πίν.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
