Περίληψη:
Σκοπός: Να εκτιμηθεί ο ρόλος της Μεσογειακής διατροφής (ΜΔ) στον κίνδυνο εμφάνισης νέου συμβάματος οξέος στεφανιαίου συνδρόμου (ΟΣΣ) σε ασθενείς με πρώτη διάγνωση, λαμβάνοντας υπόψη τη λειτουργικότητα αριστερής κοιλίας. Υλικό-Μέθοδος: Το 2006 -2009, 1000 διαδοχικοί ασθενείς που εισήχθησαν στην Α Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών με διάγνωση ΟΣΣ, εντάχθηκαν στη μελέτη. Οι ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν με βάση το κλάσμα εξώθησης (ΚΕ) της αριστερής κοιλίας ως εξής: μειωμένο ΚΕ (<40%), ενδιάμεσο ΚΕ (40-49%) και διατηρημένο ΚΕ (≥50%). Επανέλεγχος με καταληκτικά σημεία θανατηφόρο ή μη καρδιαγγειακό συμβάν πραγματοποιήθηκε στα 1, 2 και 8 έτη από την ένταξη τους στη μελέτη (75% ποσοστό συμμετοχής). Στην παρούσα εργασία μόνο οι ν=690 ασθενείς που είχαν πρώτη εκδήλωση ΟΣΣ μελετήθηκαν. Αποτελέσματα: αφού λήφθηκαν υπόψη συγχυτικοί παράγοντες, η προσκόλληση στη ΜΔ συσχετίστηκε αντίστροφα με τον κίνδυνο εμφάνισης νέου καρδιαγγειακού συμβάματος τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Περαιτέρω ανάλυση, λαμβάνοντας υπόψη το ΚΕ, έδειξε ότι η προσκόλληση στη ΜΔ εξακολουθεί να προστατεύει, μόνο στα 2 πρώτα έτη μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Συμπεράσματα: αν και η βιβλιογραφία είναι πλούσια για τον προστατευτικό ρόλο της ΜΔ στην πρωτογενή πρόληψη, τα δεδομένα αυτής της εργασίας αναδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο διατροφικό πρότυπο μπορεί να αποτελέσει ένα ικανό, συμπληρωματικό στη φαρμακευτική αγωγή και οικονομικά συμφέρον θεραπευτικό μέσο στη δευτερογενή πρόληψη ασθενών με ΟΣΣ, ανεξαρτήτως της βαρύτητας της μυοκαρδιακής βλάβης.
Λέξεις-κλειδιά:
Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο, καρδιακή ανεπάρκεια, Μεσογειακή διατροφή, φλεγμονή, δευτερογενής πρόληψη