Πρωτότυπος Τίτλος:
Αλλαγές στα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ μετά από κατανάλωση γευμάτων με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη
Συγγραφέας:
Ρουμπιδάκη, Ζωή Α.
Επιβλέπων καθηγητής:
Μανιός, Γιάννης
Περίληψη:
Σκοπός: Η αξιολόγηση των μεταγευματικών επιπέδων της γλυκόζης, της ινσουλίνης και του δείκτη HOMA-IR μετά από κατανάλωση σύνθετων γευμάτων υψηλών σε διαιτητικές ίνες και χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη 2 (ΣΔ2).
Μεθοδολογία: 24 εθελοντές συμμετείχαν σε μία διασταυρούμενη μελέτη όπου κατανάλωσαν σε τέσσερις διαφορετικές ημέρες μία μερίδα από κάθε γεύμα και ένα διάλυμα γλυκόζης, καθένα από τα οποία παρείχε 50gr υδατανθράκων. Συλλέχθηκαν δείγματα αίματος κατά τις χρονικές στιγμές Τ0 (προγευματικά) και Τ30, Τ60, Τ90 και Τ120 (μεταγευματικά) με στόχο την αξιολόγηση της γλυκόζης και ινσουλίνης ορού και του δείκτη HOMA-IR.
Αποτελέσματα: Και τα τρία γεύματα οδήγησαν σε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης ορού σε σχέση με το διάλυμα γλυκόζης (P<0,001). Η τιμή του δείκτη HOMA-IR ήταν στατιστικά σημαντικά μικρότερη μετά την κατανάλωση του κάθε γεύματος σε σχέση με το διάλυμα γλυκόζης στα 30 και 60 λεπτά μεταγευματικά και η διαφορά αυτή παρέμεινε στατιστικά σημαντική και στα 90 λεπτά για τα κοτομπιφτέκια και τον μουσακά λαχανικών (P<0,001) και στις δύο ώρες για τον μουσακά λαχανικών (P=0,010). Το εμβαδόν υπό την καμπύλη συγκέντρωσης-χρόνου για τη γλυκόζη ήταν στατιστικά σημαντικά μικρότερο για όλα τα γεύματα σε σχέση με το διάλυμα της γλυκόζης (P<0,001). Τέλος, ο μουσακάς λαχανικών οδήγησε σε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης σε σχέση με τη χορτόπιτα στις δύο ώρες μεταγευματικά (P=0,026).
Συμπέρασμα: Τα τρία γεύματα που εξετάστηκαν βρέθηκε να οδηγούν σε βελτίωση της μεταγευματικής γλυκαιμικής απάντησης και θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στα πλαίσια ενός υγιεινού διαιτολογίου για ασθενείς με ΣΔ2.
Μεθοδολογία: 24 εθελοντές συμμετείχαν σε μία διασταυρούμενη μελέτη όπου κατανάλωσαν σε τέσσερις διαφορετικές ημέρες μία μερίδα από κάθε γεύμα και ένα διάλυμα γλυκόζης, καθένα από τα οποία παρείχε 50gr υδατανθράκων. Συλλέχθηκαν δείγματα αίματος κατά τις χρονικές στιγμές Τ0 (προγευματικά) και Τ30, Τ60, Τ90 και Τ120 (μεταγευματικά) με στόχο την αξιολόγηση της γλυκόζης και ινσουλίνης ορού και του δείκτη HOMA-IR.
Αποτελέσματα: Και τα τρία γεύματα οδήγησαν σε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης ορού σε σχέση με το διάλυμα γλυκόζης (P<0,001). Η τιμή του δείκτη HOMA-IR ήταν στατιστικά σημαντικά μικρότερη μετά την κατανάλωση του κάθε γεύματος σε σχέση με το διάλυμα γλυκόζης στα 30 και 60 λεπτά μεταγευματικά και η διαφορά αυτή παρέμεινε στατιστικά σημαντική και στα 90 λεπτά για τα κοτομπιφτέκια και τον μουσακά λαχανικών (P<0,001) και στις δύο ώρες για τον μουσακά λαχανικών (P=0,010). Το εμβαδόν υπό την καμπύλη συγκέντρωσης-χρόνου για τη γλυκόζη ήταν στατιστικά σημαντικά μικρότερο για όλα τα γεύματα σε σχέση με το διάλυμα της γλυκόζης (P<0,001). Τέλος, ο μουσακάς λαχανικών οδήγησε σε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης σε σχέση με τη χορτόπιτα στις δύο ώρες μεταγευματικά (P=0,026).
Συμπέρασμα: Τα τρία γεύματα που εξετάστηκαν βρέθηκε να οδηγούν σε βελτίωση της μεταγευματικής γλυκαιμικής απάντησης και θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στα πλαίσια ενός υγιεινού διαιτολογίου για ασθενείς με ΣΔ2.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-03-17
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Διαιτολογία (Γενικά)
Ασθένειες του αίματος
Διαιτολογία (Γενικά)
Ασθένειες του αίματος
Λέξεις-κλειδιά:
Διαβήτης, Mεταγευματική γλυκαιμία, Ανάμεικτα γεύματα, Γλυκαιμικός δείκτης, Διαιτητικές ίνες
Περιγραφή:
87 σ., εικ., διαγρ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
