Περίληψη:
Η Device-to-Device (D2D) επικοινωνία φαίνεται να είναι μια καίρια, νέα τεχνολογία που θα μας απασχολήσει στο βραχυπρόθεσμο μέλλον με την έλευση της 5ης γενιάς δικτύων. Μέσα από αυτή την τεχνολογία θα μπορέσουμε να αυξήσουμε την απόδοση του δικτύου, να αυξήσουμε τη χωρητικότητα και να έχουμε καλύτερη αξιοποίηση του φάσματος, και τέλος να μειώσουμε την καθυστέρηση της επικοινωνίας (latency) μεταξύ των χρηστών. Επιπλέον, η τεχνολογία αυτή μπορεί να βρει εφαρμογή και σε άλλα πεδία, όπως στην αποφόρτιση των τηλεπικοινωνιακών δικτύων, στη δημόσια ασφάλεια, στην ομαλή λειτουργία του κυκλοφοριακού για την αποφυγή ατυχημάτων, σε στρατιωτικές εφαρμογές και άλλα. Στο πρώτο κεφάλαιο θα έχουμε μια σύντομη περιγραφή σχετικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των υπαρχόντων δικτύων, όπως είναι τα 2ης, 3ης και 4ης γενιάς, καθώς και τις διαφορές τους όσον αφορά τον τρόπο που γίνεται η καταγραφή και η χρέωση των υπηρεσιών τους. Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε μια λεπτομερή ανάλυση των δικτύων 5ης γενιάς, όπως καίριες τεχνολογίες που θα πρέπει να εφαρμοστούν με σκοπό την αύξηση της απόδοσης του δικτύου, της χωρητικότητας και της βέλτιστης αξιοποίησης του φάσματος, και τέλος κάποια σημαντικά ζητήματα σε σχέση με τη σχεδίαση των δικτύων αυτών. Το επόμενο κεφάλαιο, που θα μας απασχολήσει και περισσότερο, μιας και αποτελεί τον πυρήνα της διπλωματικής εργασίας, είναι ηπαρουσίαση δύο διαφορετικών κατηγοριών δικτύων επικοινωνίας, όπου η πρώτη αφορά την «κλασική» επικοινωνία του κεντρικού σταθμού-κυψέλης με το τερματικό του χρήστη (ΒS-to-device) και η δεύτερη την απευθείας επικοινωνία των χρηστών μεταξύ τους (device-to-device).
Λέξεις-κλειδιά:
5ης γενιάς δίκτυα, device-to-device επικοινωνία, αξιοποίηση φάσματος, καθυστέρηση