Πρωτότυπος Τίτλος:
Η επίδραση της ήπιας αφυδάτωσης στην αθλητική απόδοση και τη θερμορύθμιση
Συγγραφέας:
Σαμαρά, Ελένη Νίκη
Περίληψη:
Η αφυδάτωση είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, που επιφέρει επιπτώσεις στη συνολική σωματική υγεία του ατόμου, καθώς και στην αθλητική απόδοση, ιδιαίτερα όταν η άσκηση εκτελείται σε θερμό περιβάλλον Σύμφωνα με την επίσημη θέση του Αμερικάνικου Κολεγίου Αθλητιατρικής το 2007, μείωση της ισορροπίας των υγρών του σωματικού βάρους των αθλητών κατά 2%, οδηγεί σε μείωση της αθλητικής απόδοσης. Σε πιο πρόσφατες μελέτες παρατηρήθηκε ότι και ότι ακόμα και πιο ήπια αφυδάτωση του οργανισμού κατά 1-2% απωλειών του σωματικού βάρους, πιθανόν να οδηγεί σε μειωμένη αθλητική απόδοση, ωστόσο τα αποτελέσματα είναι αντικρουόμενα.
Σκοπός: H διερεύνηση των επιπτώσεων της κατανάλωσης υγρών σύμφωνα με το εξατομικευμένο πρωτόκολλο υδάτωσης και της κατά βούλησης κατανάλωσης υγρών, στους θερμορυθμιστικούς μηχανισμούς και στην ποδηλατική απόδοση των αθλητών σε επαναλαμβανόμενα ανηφορικά επίπεδα στο εργαστήριο, σε θερμό περιβάλλον (31,6 ± 0,5 ° C)
Μεθοδολογία: Δέκα ποδηλάτες, αθλητές υψηλού επιπέδου (ηλικία: 30 ± 5 ετών, βάρος:
76,5 ± 7,2 kg, ύψος: 1,81 ± 0,07 m , VO2max:61,3 ± 5,2 ml ∙ min-1∙ kg-1, ποσοστό σωματικού λίπους: 10,5 ± 3,3 % , μέση παραγωγή ισχύος: 392 ± 33 W) θερμοεγκλιματισμένοι, εκτέλεσαν 2 φορές το ίδιο πρωτόκολλο προσομοίωσης αγώνα ποδηλασίας. Το πρωτόκολλο αποτελείται από 3 κομμάτια των 5 χιλιόμετρων στο 50 % της μέγιστης προσπάθειας και 3 κομμάτια των 5 χιλιόμετρων ανηφορικής απόστασης (κλίση: 3% ), σε αγωνιστικό ρυθμό. Τα επίπεδα κομμάτια προηγούνται των ανηφορικών κομματιών. Τη μια φορά που πραγματοποιήθηκε το πρωτόκολλο
είχαν δοθεί οδηγίες στους εθελοντές να πίνουν όσο νερό ήθελαν κατά βούληση, ενώ την άλλη φορά έπιναν προκαθορισμένη ποσότητα νερού κάθε 1 χιλιόμετρο, σύμφωνα με το ρυθμό εφίδρωσης τους, ώστε να διατηρούνται πλήρως ενυδατωμένοι.
Η πραγματοποίηση των πρωτοκόλλων έγινε με τυχαιοποιημένη σειρά. Δείγματα αίματος και ούρων συλλέχθηκαν κατά την έναρξη της δοκιμασίας και μετά την ολοκλήρωση του πρωτοκόλλου και έγινε ανάλυση αυτών.
Αποτελέσματα: O χρόνος ολοκλήρωσης που καταγράφηκε στο τρίτο ανηφορικό κομμάτι στην δοκιμασία συνταγογραφούμενης κατάποση υγρών (PD) συγκριτικά με τη δοκιμασία κατά βούλησης πρόσληψης υγρών (AD) ήταν σημαντικά μικρότερος. (PD: 10,0 ± 0,8 λεπτά, ΑD:10,5 ± 0,9 min), (Ρ< 0,05).
Η μέση απόδοση ισχύος των αθλητών τα τελευταία 5 ανηφορικά χιλιόμετρα της 3ης περιόδου ήταν καλύτερα στην PD (326 ± 44 W, 304 W ± 53, , 316 ± 49* W) συγκριτικά με την AD διαδικασία (323 ± 42 W, 297 ± 45 W, 292 ± 53 W), (Ρ<0,05)
Η θερμοκρασία δέρματος, καθώς και η θερμοκρασία σώματος ήταν αυξημένες στην δοκιμασία AD συγκριτικά με την PD υποδηλώνοντας μεγαλύτερο θερμικό φορτίο (P<0.05).
Συμπέρασμα: Η συνταγογραφούμενη κατάποση υγρών βελτιώνει την αθλητική απόδοση κατά την ποδηλασία σε θερμό περιβάλλον, σε ανηφορικό τερέν ατομικής χρονομέτρησης, σε αντίθεση με την κατά βούληση κατανάλωση υγρών που οδηγεί σε ήπιο βαθμό αφυδάτωσης (<2 % ΣΒ) προκαλώντας μεγαλύτερο θερμικό φορτίο.
Σκοπός: H διερεύνηση των επιπτώσεων της κατανάλωσης υγρών σύμφωνα με το εξατομικευμένο πρωτόκολλο υδάτωσης και της κατά βούλησης κατανάλωσης υγρών, στους θερμορυθμιστικούς μηχανισμούς και στην ποδηλατική απόδοση των αθλητών σε επαναλαμβανόμενα ανηφορικά επίπεδα στο εργαστήριο, σε θερμό περιβάλλον (31,6 ± 0,5 ° C)
Μεθοδολογία: Δέκα ποδηλάτες, αθλητές υψηλού επιπέδου (ηλικία: 30 ± 5 ετών, βάρος:
76,5 ± 7,2 kg, ύψος: 1,81 ± 0,07 m , VO2max:61,3 ± 5,2 ml ∙ min-1∙ kg-1, ποσοστό σωματικού λίπους: 10,5 ± 3,3 % , μέση παραγωγή ισχύος: 392 ± 33 W) θερμοεγκλιματισμένοι, εκτέλεσαν 2 φορές το ίδιο πρωτόκολλο προσομοίωσης αγώνα ποδηλασίας. Το πρωτόκολλο αποτελείται από 3 κομμάτια των 5 χιλιόμετρων στο 50 % της μέγιστης προσπάθειας και 3 κομμάτια των 5 χιλιόμετρων ανηφορικής απόστασης (κλίση: 3% ), σε αγωνιστικό ρυθμό. Τα επίπεδα κομμάτια προηγούνται των ανηφορικών κομματιών. Τη μια φορά που πραγματοποιήθηκε το πρωτόκολλο
είχαν δοθεί οδηγίες στους εθελοντές να πίνουν όσο νερό ήθελαν κατά βούληση, ενώ την άλλη φορά έπιναν προκαθορισμένη ποσότητα νερού κάθε 1 χιλιόμετρο, σύμφωνα με το ρυθμό εφίδρωσης τους, ώστε να διατηρούνται πλήρως ενυδατωμένοι.
Η πραγματοποίηση των πρωτοκόλλων έγινε με τυχαιοποιημένη σειρά. Δείγματα αίματος και ούρων συλλέχθηκαν κατά την έναρξη της δοκιμασίας και μετά την ολοκλήρωση του πρωτοκόλλου και έγινε ανάλυση αυτών.
Αποτελέσματα: O χρόνος ολοκλήρωσης που καταγράφηκε στο τρίτο ανηφορικό κομμάτι στην δοκιμασία συνταγογραφούμενης κατάποση υγρών (PD) συγκριτικά με τη δοκιμασία κατά βούλησης πρόσληψης υγρών (AD) ήταν σημαντικά μικρότερος. (PD: 10,0 ± 0,8 λεπτά, ΑD:10,5 ± 0,9 min), (Ρ< 0,05).
Η μέση απόδοση ισχύος των αθλητών τα τελευταία 5 ανηφορικά χιλιόμετρα της 3ης περιόδου ήταν καλύτερα στην PD (326 ± 44 W, 304 W ± 53, , 316 ± 49* W) συγκριτικά με την AD διαδικασία (323 ± 42 W, 297 ± 45 W, 292 ± 53 W), (Ρ<0,05)
Η θερμοκρασία δέρματος, καθώς και η θερμοκρασία σώματος ήταν αυξημένες στην δοκιμασία AD συγκριτικά με την PD υποδηλώνοντας μεγαλύτερο θερμικό φορτίο (P<0.05).
Συμπέρασμα: Η συνταγογραφούμενη κατάποση υγρών βελτιώνει την αθλητική απόδοση κατά την ποδηλασία σε θερμό περιβάλλον, σε ανηφορικό τερέν ατομικής χρονομέτρησης, σε αντίθεση με την κατά βούληση κατανάλωση υγρών που οδηγεί σε ήπιο βαθμό αφυδάτωσης (<2 % ΣΒ) προκαλώντας μεγαλύτερο θερμικό φορτίο.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2014-02
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Λέξεις-κλειδιά:
αθλητές, αφυδάτωση, ποδηλασία
Περιγραφή:
53 σ.,πίν.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
