Πρωτότυπος Τίτλος:
Συναισθηματική εκφραστικότητα στην οικογένεια και ενσυναίσθηση μαθητών με και χωρίς μαθησιακές δυσκολίες
Συγγραφέας:
Τσούδη, Ευαγγελία
Επιβλέπων καθηγητής:
Αντωνοπούλου, Αικατερίνη
Περίληψη:
Η παρούσα έρευνα εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στην οικογενειακή συναισθηματική εκφραστικότητα και την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης καθώς και σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες που φοιτούν στο γενικό δημοτικό σχολείο. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα αποσκοπεί στο να εξετάσει τις συσχετίσεις ανάμεσα στη συναισθηματική εκφραστικότητα των γονέων και στην ανάπτυξη της συναισθηματικής εκφραστικότητας και της ενσυναίσθησης των παιδιών. Επίσης, έγινε προσπάθεια μέσω της έρευνας να ελεγχθούν πιθανές διαφορές στο βαθμό συναισθηματικής εκφραστικότητας και ενσυναίσθησης ανάμεσα στα παιδιά που έχουν διαγνωστεί με κάποια μαθησιακή δυσκολία και τους τυπικά αναπτυσσόμενους συνομηλίκους τους. Τέλος, εξετάστηκε αν η σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών, σχετίζεται με τη συναισθηματική εκφραστικότητα και την ενσυναίσθηση των παιδιών που συμμετείχαν στην έρευνα.
Στην έρευνα έλαβαν μέρος 49 μαθητές, 27 μαθητές με ΜΔ (πειραματική ομάδα) και 22 μαθητές χωρίς ΜΔ (ομάδα ελέγχου) από την Γ’, Δ’, Ε’ και Στ’ τάξη του γενικού δημοτικού σχολείου καθώς και οι γονείς (n=49) και οι δάσκαλοί τους (n=49). Ο μέσος όρος της ηλικίας των μαθητών ήταν 10,22 έτη (τ.α. = 0,92). Η έρευνα διεξήχθη σε 7 σχολεία της Αττικής.
Από τα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι μαθητές με ΜΔ έχουν χαμηλότερες επιδόσεις στη γενική ενσυναίσθηση και στις εκφάνσεις της (συναισθηματική, γνωστική και συμπεριφορική) από τους συμμαθητές τους χωρίς ΜΔ. Αναφορικά με τη συναισθηματική εκφραστικότητα των παιδιών, δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων μαθητών.
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η αρνητική συναισθηματική εκφραστικότητα των γονέων σχετίζεται με τη θετική συναισθηματική εκφραστικότητα και τη γνωστική διάσταση της ενσυναίσθησης των παιδιών με ΜΔ, καθώς και με την αρνητική συναισθηματική εκφραστικότητα των παιδιών χωρίς ΜΔ. Από την άλλη, βρέθηκε ότι η θετική συναισθηματική εκφραστικότητα των γονέων επιδρά αρνητικά στη συναισθηματική διάσταση της ενσυναίσθησης παιδιών με ΜΔ. Επιπλέον, η έκφραση αρνητικών συναισθημάτων των παιδιών με ΜΔ φαίνεται να επιδρά αρνητικά στην ικανότητά τους να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των άλλων (συναισθηματική ενσυναίσθηση), ενώ η έκφραση θετικών συναισθημάτων επιδρά θετικά στο πόσο ζεστή και κοντινή σχέση έχουν με το δάσκαλό τους.
Συμπερασματικά, λοιπόν, φαίνεται πως τα παιδιά με ΜΔ μαθαίνουν να εκφράζονται συναισθηματικά και να μπαίνουν στη θέση του άλλου (ενσυναίσθηση) από ένα γονεϊκό περιβάλλον στο οποίο υπάρχει αρνητική εκφραστικότητα, ίσως στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν αντισταθμιστικούς τρόπους ψυχοσυναισθηματικής έκφρασης.
Στην έρευνα έλαβαν μέρος 49 μαθητές, 27 μαθητές με ΜΔ (πειραματική ομάδα) και 22 μαθητές χωρίς ΜΔ (ομάδα ελέγχου) από την Γ’, Δ’, Ε’ και Στ’ τάξη του γενικού δημοτικού σχολείου καθώς και οι γονείς (n=49) και οι δάσκαλοί τους (n=49). Ο μέσος όρος της ηλικίας των μαθητών ήταν 10,22 έτη (τ.α. = 0,92). Η έρευνα διεξήχθη σε 7 σχολεία της Αττικής.
Από τα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι μαθητές με ΜΔ έχουν χαμηλότερες επιδόσεις στη γενική ενσυναίσθηση και στις εκφάνσεις της (συναισθηματική, γνωστική και συμπεριφορική) από τους συμμαθητές τους χωρίς ΜΔ. Αναφορικά με τη συναισθηματική εκφραστικότητα των παιδιών, δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων μαθητών.
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η αρνητική συναισθηματική εκφραστικότητα των γονέων σχετίζεται με τη θετική συναισθηματική εκφραστικότητα και τη γνωστική διάσταση της ενσυναίσθησης των παιδιών με ΜΔ, καθώς και με την αρνητική συναισθηματική εκφραστικότητα των παιδιών χωρίς ΜΔ. Από την άλλη, βρέθηκε ότι η θετική συναισθηματική εκφραστικότητα των γονέων επιδρά αρνητικά στη συναισθηματική διάσταση της ενσυναίσθησης παιδιών με ΜΔ. Επιπλέον, η έκφραση αρνητικών συναισθημάτων των παιδιών με ΜΔ φαίνεται να επιδρά αρνητικά στην ικανότητά τους να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των άλλων (συναισθηματική ενσυναίσθηση), ενώ η έκφραση θετικών συναισθημάτων επιδρά θετικά στο πόσο ζεστή και κοντινή σχέση έχουν με το δάσκαλό τους.
Συμπερασματικά, λοιπόν, φαίνεται πως τα παιδιά με ΜΔ μαθαίνουν να εκφράζονται συναισθηματικά και να μπαίνουν στη θέση του άλλου (ενσυναίσθηση) από ένα γονεϊκό περιβάλλον στο οποίο υπάρχει αρνητική εκφραστικότητα, ίσως στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν αντισταθμιστικούς τρόπους ψυχοσυναισθηματικής έκφρασης.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2015
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Ψυχολογία
Κοινωνικές επιστήμες (Γενικά)
Κοινωνικές επιστήμες (Γενικά)
Λοιπά Θέματα:
Συναισθηματική νοημοσύνη
Μάθηση, Δυσκολίες της
Παιδιά - Ψυχολογία
Μάθηση, Δυσκολίες της
Παιδιά - Ψυχολογία
Λέξεις-κλειδιά:
συναισθηματική αυτοέκφραση, οικογένεια, ενσυναίσθηση, μαθησιακές δυσκολίες
Περιγραφή:
97 σ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
