Πρωτότυπος Τίτλος:
Η επίδραση της άσκησης στη μεταγευματική λιπαιμία
Συγγραφέας:
Μπουκόρου, Βασιλική Π.
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η συγκέντρωση των τριακυλογλυκερολών πλάσματος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακών ασθενειών. Η αερόβια άσκηση φαίνεται πως βελτιώνει δείκτες υγείας και φυσικής κατάστασης.
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνηθεί η άμεση επίδραση μίας συνεδρίας διαλειμματικής αερόβιας άσκησης εναλλασσόμενης έντασης και μίας συνεδρίας συνεχόμενης μέτριας έντασης με την ίδια ενεργειακή δαπάνη στη μεταγευματική λιπαιμία.
Μέθοδοι: Στη παρούσα μελέτη συμμετείχαν δεκατρείς (13) υγιείς άνδρες ηλικίας 27±8,5 ετών και Δ.Μ.Σ. 25±2,5 kg/m². Οι εθελοντές προσήλθαν στο εργαστήριο του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου τρεις (3) φορές και η κάθε επίσκεψη ήταν διάρκειας οκτώ (8) ωρών. Οι συμμετέχοντες ακολούθησαν τρεις (3) δοκιμασίες με τυχαία σειρά: τη παρέμβαση ελέγχου, τη παρέμβαση με άσκηση μέτριας έντασης και τη παρέμβαση με διαλειμματική αερόβια άσκηση εναλλασσόμενης έντασης. Για τη διαλειμματική αερόβια άσκηση εναλλασσόμενης έντασης (HIIT) χρησιμοποιήθηκε το πρωτόκολλο 10-20-30 των Gunnarsson και Bangsbo. Οι εθελοντές κατανάλωσαν προκαθορισμένα γεύματα κατά βούληση και μετρήθηκαν οι συγκεντρώσεις τριακυλογλυκερολών, γλυκόζης και ινσουλίνης ανά ώρα.
Αποτελέσματα: Η καθαρή ενεργειακή δαπάνη της άσκησης ήταν 227±28 Κcal, ενώ δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις συγκεντρώσεις των τριακυλογλυκερολών και της γλυκόζης μεταξύ των παρεμβάσεων. Η άσκηση μέτριας έντασης μείωσε στατιστικά σημαντικά τη διαφορά στην τιμή iAUC της ινσουλίνης (p=0,03), σε σχέση με την παρέμβαση ελέγχου.
Συμπεράσματα: Η μέτριας έντασης άσκηση και η διαλειμματική εναλλασσόμενης έντασης άσκηση όταν έχουν καθαρή ενεργειακή δαπάνη 227±28 Κcal δεν επιδρούν στη μεταγευματική λιπαιμία.
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνηθεί η άμεση επίδραση μίας συνεδρίας διαλειμματικής αερόβιας άσκησης εναλλασσόμενης έντασης και μίας συνεδρίας συνεχόμενης μέτριας έντασης με την ίδια ενεργειακή δαπάνη στη μεταγευματική λιπαιμία.
Μέθοδοι: Στη παρούσα μελέτη συμμετείχαν δεκατρείς (13) υγιείς άνδρες ηλικίας 27±8,5 ετών και Δ.Μ.Σ. 25±2,5 kg/m². Οι εθελοντές προσήλθαν στο εργαστήριο του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου τρεις (3) φορές και η κάθε επίσκεψη ήταν διάρκειας οκτώ (8) ωρών. Οι συμμετέχοντες ακολούθησαν τρεις (3) δοκιμασίες με τυχαία σειρά: τη παρέμβαση ελέγχου, τη παρέμβαση με άσκηση μέτριας έντασης και τη παρέμβαση με διαλειμματική αερόβια άσκηση εναλλασσόμενης έντασης. Για τη διαλειμματική αερόβια άσκηση εναλλασσόμενης έντασης (HIIT) χρησιμοποιήθηκε το πρωτόκολλο 10-20-30 των Gunnarsson και Bangsbo. Οι εθελοντές κατανάλωσαν προκαθορισμένα γεύματα κατά βούληση και μετρήθηκαν οι συγκεντρώσεις τριακυλογλυκερολών, γλυκόζης και ινσουλίνης ανά ώρα.
Αποτελέσματα: Η καθαρή ενεργειακή δαπάνη της άσκησης ήταν 227±28 Κcal, ενώ δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις συγκεντρώσεις των τριακυλογλυκερολών και της γλυκόζης μεταξύ των παρεμβάσεων. Η άσκηση μέτριας έντασης μείωσε στατιστικά σημαντικά τη διαφορά στην τιμή iAUC της ινσουλίνης (p=0,03), σε σχέση με την παρέμβαση ελέγχου.
Συμπεράσματα: Η μέτριας έντασης άσκηση και η διαλειμματική εναλλασσόμενης έντασης άσκηση όταν έχουν καθαρή ενεργειακή δαπάνη 227±28 Κcal δεν επιδρούν στη μεταγευματική λιπαιμία.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2015-07-17
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Λέξεις-κλειδιά:
τριακυλογλυκερόλες, άσκηση, μεταγευματική, λιπαιμία, διαλειμματική αερόβια άσκηση εναλλασσόμενης έντασης
Περιγραφή:
36 σ., εικ., πίν., διαγρ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
