Η επίδραση της χορήγησης colostrum στις μεταβολές των επιπέδων λιποειδικών μεσολαβητών φλεγμονής μετά από ασκησιογενή μυϊκή βλάβη

Μαργιώλα, Παναγιώτα

Εισαγωγή: Η ασκησιογενής μυϊκή βλάβη (ΑΜΒ) αποτελεί ένα φαινόμενο αρκετό συχνό σε επαγγελματίες αθλητές που ακολουθούν έντονα προπονητικά προγράμματα με μικρούς χρόνους αποκατάστασης, όπως είναι οι ποδοσφαιριστές. Ως εκ τούτου, η εύρεση πρακτικών που θα μπορούσαν να επιταχύνουν και να μεγιστοποιήσουν τη διαδικασία ανάκαμψης είναι ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της απόδοσης των αθλητών αυτών. Στα πλαίσια της διατροφής, το βόειο πρωτόγαλα, λόγω των ανοσορυθμιστικών, αντιοξειδωτικών και αυξητικών παραγόντων αποτελεί ένα συμπλήρωμα που δυνητικά θα μπορούσε να επηρεάσει μηχανισμούς φλεγμονής και οξειδωτικού στρες, περιορίζοντας την ένταση ή/και διάρκεια των συμπτωμάτων της ΑΜΒ. Μεταξύ των μεσολαβητών που φαίνεται ότι συμμετέχουν στους μηχανισμούς ασκησιογενούς φλεγμονής και θα μπορούσε να επηρεάσει η χορήγηση ΒΠ είναι λιποειδικοί μεσολαβητές όπως ο Παράγοντας Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων (PAF). Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ερευνητικής προσπάθειας ήταν να μελετηθεί η επίδραση της συμπληρωματική χορήγησης βόειου πρωτογάλατος στο αποικοδομητικό ένζυμο του PAF, LpPLA2μετά από πρόκληση ΑΜΒ σε ποδοσφαιριστές. Παράλληλα διερευνήθηκε και η επίδραση διαφορετικών μορφών και ποσοτήτων βόειου πρωτογάλατος στο ίδιο ένζυμο. Μεθοδολογία: Πρώτο πρωτόκολλο: Το δείγμα της μελέτης αποτελούταν από 11 ποδοσφαιριστές Δ’ κατηγορίας και τοπικών πρωταθλημάτων (Μ.Ο. ηλικίας 20 έτη). Οι εθελοντές υποβλήθηκαν στο πρωτόκολλο άσκησης (LIST), το οποίο αποτελεί προσομοίωση ενός αγώνα ποδοσφαίρου, με σκοπό τη πρόκληση ΑΜΒ σε βαθμό παρόμοιο με τον αντίστοιχο που θα προκαλούσε ένας ποδοσφαιρικό αγώνας. Δείγματα αίματος λήφθηκαν ακριβώς πριν την άσκηση και στις 2, 24, 48 και 72 ώρες μετά την ολοκλήρωση του πρωτοκόλλου. Στη συνέχεια, οι εθελοντές χωρίστηκαν τυχαία σε 2 ομάδες, την ομάδα παρέμβασης και την ομάδα ελέγχου. Στην ομάδα παρέμβασης (placebo) χορηγήθηκε εμπορικά διαθέσιμο συμπλήρωμα βόειου πρωτογάλατος σε ποσότητα 3,2γρ/ημέρα για χρονικό διάστημα 6 εβδομάδων. Η ομάδα ελέγχου (placebo) έλαβε πρωτεΐνη ορού γάλακτος στην ίδια ποσότητα (3,2γρ/ημέρα) και για το ίδιο χρονικό διάστημα (6 εβδομάδες). Στο τέλος της παρέμβασης, όλοι οι εθελοντές επανέλαβαν το πρωτόκολλο LIST και δείγματα αίματος παραλήφθηκαν στις αντίστοιχες χρονικές στιγμές. Σε κάθε δείγμα αίματος έγινε προσδιορισμός των επιπέδων δραστικότητας της LpPLA2, η οποία αποτελεί το ένζυμο αποικοδόμησης του φλεγμονώδη λιποειδικού μεσολαβητή PAF. Δεύτερο πρωτόκολλο: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 42 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία σε 5 ομάδες. Κάθε ομάδα λάμβανε για χρονικό διάστημα 6 εβδομάδων ένα από τα ακόλουθα συμπληρώματα: α) πρωτεΐνη ορού γάλακτος (WP, 3,2γρ/ημέρα), β) βόειο πρωτόγαλα (BC, 3,2γρ/ημέρα), γ) πρωτεΐνη ορού γάλακτος (WP, 0,8γρ/ημέρα), δ) βόειο πρωτόγαλα (BC, 0,8γρ/ημέρα) και ε) βόειο πρωτόγαλα σε υγρή μορφή (BC, 8ml/ημέρα). Στις 3 και 6 εβδομάδες της παρέμβασης πραγματοποιήθηκε αιμοληψία και τα δείγματα αίματος αναλύθηκαν για προσδιορισμό των επιπέδων δραστικότητας της LpPLA2. Αποτελέσματα: Στην ανάλυση των δεδομένων από το πρώτο πρωτόκολλο της μελέτης δε φάνηκε καμία στατιστικά σημαντική μεταβολή των επιπέδων δραστικότητας της LpPLA2 στις 2, 24, 48 και 72 ώρες μετά το πρωτόκολλο LIST (πριν τη παρέμβαση). Τα αρχικά επίπεδα δραστικότητας της LpPLA2 (baseline, t=0) συσχετίστηκαν θετικά με το αντίσταση στην οξείδωση του ορού (lagtime) (baseline, t=0) και αρνητικά με την μεταβολή του lagtime (%) στις 2 ώρες μετά την άσκηση, την υποκειμενική αντίληψη πόνου στον απαγωγό μυ στις 2 ώρες και στον δικέφαλο μυ στις 48 ώρες μετά το LIST. Δε παρατηρήθηκαν διαφορές στα μετασκησιακά επίπεδα δραστικότητας της LpPLA2, μεταξύ των δύο ομάδων παρέμβασης, αλλά ούτε στην κάθε ομάδα πριν και μετά τη παρέμβαση. Στο δεύτερο πρωτόκολλο της μελέτης δε παρατηρήθηκε καμία επίδραση των παρεμβάσεων στα επίπεδα του ενζύμου. Συμπεράσματα: Η ασκησιογενής μυϊκή βλάβη δε φάνηκε να επηρεάζει τα επίπεδα δραστικότητας της LpPLA2, ωστόσο τα αρχικά επίπεδα του ενζύμου, πιθανότατα μέσω ρύθμισης των επιπέδων του PAF μπορούν να επηρεάσουν τον ασκησιογενή πόνο. Η συμπληρωματική χορήγηση πρωτογάλατος σε ποσότητα 3,2γρ/ημέρα για χρονικό διάστημα 6 εβδομάδων δεν φάνηκε να επιφέρει μεταβολές στα επίπεδα δραστικότητας της LpPLA2 μετά από ΑΜΒ.

2014-07-15

Ελληνικά

Μύες - Τραύματα και κακώσεις
Πρωτόγαλα - Φυσιολογικές απόψεις
Καθυστερημένος Mυϊκός Πόνος

μύες, τραυματισμοί, colostrum, φλεγμονή

173 σ., εικ., πίν., διαγρ., σχ.

Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0