Πρωτότυπος Τίτλος:
Χώρος, πολιτική και συλλογική δράση την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η περίπτωση των Τιράνων
Συγγραφέας:
Κούκα, Μαρτίν, Μπουγιάρ
Επιβλέπων καθηγητής:
Μπάλιας, Γεώργιος
Περίληψη:
Η παρούσα διατριβή εμβαθύνει στην ανεξάρτητη συλλογική δράση για την προστασία του χώρου στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, τα Τίρανα. Μετά την πτώση του κομμουνισμού η πρωτεύουσα μεγάλωσε, λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης, και η ζήτηση για στέγαση αυξήθηκε σημαντικά. Η απελευθέρωση της αγορά έδωσε ώθηση στο σχηματισμό κατασκευαστικών εταιρειών, οι οποίες έχτιζαν κατοικίες αρχικά σε ανοιχτούς και δημόσιους χώρους και, αργότερα, στη θέση παλιών και παραδοσιακών κατοικιών ή κτηρίων. Η πολιτική ηγεσία όχι μόνο δεν εμπόδισε τις ανεξέλεγκτες κατασκευές, αλλά αντίθετα τις βοήθησε μέσω των ειδικών νόμων που ψήφισε. Ως αποτέλεσμα η πόλη μεγάλωσε χαοτικά. Η ανεξέλεγκτη αστική ανάπτυξη έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στους κατοίκους, οι οποίοι, ωστόσο, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αντιδράσουν συλλογικά και για να προστατεύσουν τους εναπομείναντες ανοιχτούς χώρους της πόλης.
Η έρευνα βασίζεται στα νοήματα που πολίτες των Τιράνων αποδίδουν στη συλλογική δράση. Ως σημείο αναφοράς λήφθηκε η διαμαρτυρία για την προστασία του Εθνικού Θεάτρου της Αλβανίας, η σημαντικότερη συλλογική δράση στην πρωτεύουσα που διήρκησε πάνω από δυο χρόνια. Για τη συλλογή των δεδομένων έλαβα συνολικά 44 ημιδομημένες συνεντεύξεις με κατοίκους των Τιράνων και διαμαρτυρόμενους στο Θέατρο. Η εύρεση και η επιλογή των συμμετεχόντων έγινε μέσω της τεχνικής της χιονοστιβάδας, ενώ οι αφηγήσεις τους αναλύθηκαν από την οπτική της ερμηνευτικής θεωρίας.
Τα ευρήματα της έρευνας δεν είναι ενθαρρυντικά. Όσον αφορά στις ανεξάρτητες συλλογικές προσπάθειες, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας δεν είναι δραστήριοι πολίτες. Οι λόγοι της φαινομενικής απάθειάς τους αναζητήθηκαν σε δυο περιόδους της ζωής τους, την κομμουνιστική περίοδο και τη περίοδο μετά την πτώση του. Ο φόβος αντίδρασης κατά της κυβέρνησης επί κομμουνισμού φαίνεται πως διατηρήθηκε στους μεγάλους στην ηλικία συμμετέχοντες στην έρευνα, οι οποίοι είναι προσεκτικοί σχετικά με τις δημόσιες δηλώσεις τους και συνιστούν στα παιδιά τους να είναι το ίδιο προσεκτικοί. Μεγαλύτερη επεξηγηματική αξία για τη μη συμμετοχής σε συλλογικές προσπάθειες έχουν φυσικά οι παράγοντες της μετακομμουνιστικής περιόδου. Ο φόβος αντίδρασης κατά της κυβέρνησης παραμένει σημαντικός παράγοντας αποχής από τη συλλογική δράση. Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην αποχή από τη συλλογική δράση είναι οι οικονομικές συνθήκες, η λειτουργία των θεσμών της χώρας, καθώς και η δράση διεθνών παραγόντων, όπως είναι οι ξένοι πολιτικοί, διεθνείς οργανώσεις, ξένες αντιπροσωπείες στην Αλβανία, κλπ, τους οποίους οι Αλβανοί πολίτες συνήθως εμπιστεύονται περισσότερο απ’ότι τους ντόπιους παράγοντες. Όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι δυσχερείς, τότε οι πολίτες θα φροντίσουν να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους παρά να διαδηλώνουν στους δρόμους για την προστασία του χώρου. Επιπλέον, όταν οι διεθνείς παράγοντες συγχαίρουν την κυβέρνηση γενικά για το έργο της, τότε οι πολίτες δεν έχουν λόγους να εναντιωθούν στις αποφάσεις της σχετικά με τη μεταχείριση του χώρου.
Η έρευνα βασίζεται στα νοήματα που πολίτες των Τιράνων αποδίδουν στη συλλογική δράση. Ως σημείο αναφοράς λήφθηκε η διαμαρτυρία για την προστασία του Εθνικού Θεάτρου της Αλβανίας, η σημαντικότερη συλλογική δράση στην πρωτεύουσα που διήρκησε πάνω από δυο χρόνια. Για τη συλλογή των δεδομένων έλαβα συνολικά 44 ημιδομημένες συνεντεύξεις με κατοίκους των Τιράνων και διαμαρτυρόμενους στο Θέατρο. Η εύρεση και η επιλογή των συμμετεχόντων έγινε μέσω της τεχνικής της χιονοστιβάδας, ενώ οι αφηγήσεις τους αναλύθηκαν από την οπτική της ερμηνευτικής θεωρίας.
Τα ευρήματα της έρευνας δεν είναι ενθαρρυντικά. Όσον αφορά στις ανεξάρτητες συλλογικές προσπάθειες, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας δεν είναι δραστήριοι πολίτες. Οι λόγοι της φαινομενικής απάθειάς τους αναζητήθηκαν σε δυο περιόδους της ζωής τους, την κομμουνιστική περίοδο και τη περίοδο μετά την πτώση του. Ο φόβος αντίδρασης κατά της κυβέρνησης επί κομμουνισμού φαίνεται πως διατηρήθηκε στους μεγάλους στην ηλικία συμμετέχοντες στην έρευνα, οι οποίοι είναι προσεκτικοί σχετικά με τις δημόσιες δηλώσεις τους και συνιστούν στα παιδιά τους να είναι το ίδιο προσεκτικοί. Μεγαλύτερη επεξηγηματική αξία για τη μη συμμετοχής σε συλλογικές προσπάθειες έχουν φυσικά οι παράγοντες της μετακομμουνιστικής περιόδου. Ο φόβος αντίδρασης κατά της κυβέρνησης παραμένει σημαντικός παράγοντας αποχής από τη συλλογική δράση. Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην αποχή από τη συλλογική δράση είναι οι οικονομικές συνθήκες, η λειτουργία των θεσμών της χώρας, καθώς και η δράση διεθνών παραγόντων, όπως είναι οι ξένοι πολιτικοί, διεθνείς οργανώσεις, ξένες αντιπροσωπείες στην Αλβανία, κλπ, τους οποίους οι Αλβανοί πολίτες συνήθως εμπιστεύονται περισσότερο απ’ότι τους ντόπιους παράγοντες. Όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι δυσχερείς, τότε οι πολίτες θα φροντίσουν να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους παρά να διαδηλώνουν στους δρόμους για την προστασία του χώρου. Επιπλέον, όταν οι διεθνείς παράγοντες συγχαίρουν την κυβέρνηση γενικά για το έργο της, τότε οι πολίτες δεν έχουν λόγους να εναντιωθούν στις αποφάσεις της σχετικά με τη μεταχείριση του χώρου.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-10-10
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Γεωγραφία (Γενικά)
Λοιπά Θέματα:
Χωροταξία - Αλβανία
Λέξεις-κλειδιά:
Εθνικό Θέατρο της Αλβανίας, κοινωνία των πολιτών,συλλογική δράση,δημόσιος χώρος,σταθεροτητοκρατία
Περιγραφή:
379 σ.,εικ.,πίν.,διαγρ.,χάρτες
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
