Πρωτότυπος Τίτλος:
Μελέτη της επίδρασης του L- ασπαραγινικού και L- γλουταμινικού οξέος σε μεσολαβητές φλεγμονής σε υπερχοληστερολαιμικά κουνέλια
Συγγραφέας:
Γιώργη, Κατερίνα
Περίληψη:
Εισαγωγή: Οι αθηρωματικές αλλοιώσεις είναι αποτέλεσμα χρόνιων διεργασιών στις οποίες η συστηματική φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες παίζουν σημαντικό ρόλο. Ο PAF είναι ισχυρός μεσολαβητής της φλεγμονής. Η lyso-PAF AT ακετυλιώνει το lyso-PAF σε PAF, σε απόκριση φλεγμονωδών και οξειδωτικών ερεθισμάτων. Το διαιτητικό L-ασπαραγινικό και L-γλουταμινικό αναστέλλει την έναρξη του σχηματισμού των λιποειδών γραμμώσεων σε κουνέλια που έχουν τραφεί με χοληστερόλη.
Σκοπός: Η διερεύνηση της επίδρασης των δύο αμινοξέων στη δραστικότητα της lyso-PAF AT σε λευκοκύτταρα και σε αορτές υπερχοληστερολαιμικών κουνελών.
Μεθοδολογία: Σε αρσενικά κουνέλια χορηγήθηκε κανονική δίαιτα (ομάδα ελέγχου, n=4) ή δίαιτα με 0,5% χοληστερόλη (ομάδα χοληστερόλης, n=8) ή με 0,5% χοληστερόλη και ταυτόχρονα 12,5 mM L-ασπαραγινικού και 12,5 mM L-γλουταμινικού από το νερό (ομάδα χοληστερόλη και αμινοξέα, n=8) για 7 εβδομάδες. Ακολούθησε ευθανασία, απομόνωση και ομογενοποίηση τμήματος αορτής για τον προσδιορισμό της lyso-PAF AT αορτών. Αιμοληψίες πραγματοποιήθηκαν στις 0, 2, 4 και 7 εβδομάδες όπου προσδιορίστηκε η δραστικότητα του ενζύμου και η χοληστερόλη μεμβρανών των λευκοκυττάρων.
Αποτελέσματα: Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των λευκοκυττάρων παρουσίασε σταδιακή αύξηση και στις δύο ομάδες παρέμβασης, χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά. Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των λευκοκυττάρων δεν σχετίστηκε με την χοληστερόλη μεμβρανών των λευκοκυττάρων, ενώ συσχετίστηκε θετικά με την lyso-PAF AT των αορτών, τη TC και την HDL-C στις 7 εβδομάδες. Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των αορτών είναι αυξημένη σε 4 από τα 8 κουνέλια της ομάδας της χοληστερόλης και σε 4 από 7 κουνέλια της ομάδας χοληστερόλη και αμινοξέα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά. Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των αορτών συσχετίστηκε θετικά με το πάχος του έσω χιτώνα της θωρακικής αορτής.
Συμπεράσματα: Η υπερχοληστερολαιμία επάγει την αύξηση της δραστικότητας της lyso-PAF AT στα λευκοκύτταρα ενώ φαίνεται ότι το μέγεθος
Σκοπός: Η διερεύνηση της επίδρασης των δύο αμινοξέων στη δραστικότητα της lyso-PAF AT σε λευκοκύτταρα και σε αορτές υπερχοληστερολαιμικών κουνελών.
Μεθοδολογία: Σε αρσενικά κουνέλια χορηγήθηκε κανονική δίαιτα (ομάδα ελέγχου, n=4) ή δίαιτα με 0,5% χοληστερόλη (ομάδα χοληστερόλης, n=8) ή με 0,5% χοληστερόλη και ταυτόχρονα 12,5 mM L-ασπαραγινικού και 12,5 mM L-γλουταμινικού από το νερό (ομάδα χοληστερόλη και αμινοξέα, n=8) για 7 εβδομάδες. Ακολούθησε ευθανασία, απομόνωση και ομογενοποίηση τμήματος αορτής για τον προσδιορισμό της lyso-PAF AT αορτών. Αιμοληψίες πραγματοποιήθηκαν στις 0, 2, 4 και 7 εβδομάδες όπου προσδιορίστηκε η δραστικότητα του ενζύμου και η χοληστερόλη μεμβρανών των λευκοκυττάρων.
Αποτελέσματα: Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των λευκοκυττάρων παρουσίασε σταδιακή αύξηση και στις δύο ομάδες παρέμβασης, χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά. Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των λευκοκυττάρων δεν σχετίστηκε με την χοληστερόλη μεμβρανών των λευκοκυττάρων, ενώ συσχετίστηκε θετικά με την lyso-PAF AT των αορτών, τη TC και την HDL-C στις 7 εβδομάδες. Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των αορτών είναι αυξημένη σε 4 από τα 8 κουνέλια της ομάδας της χοληστερόλης και σε 4 από 7 κουνέλια της ομάδας χοληστερόλη και αμινοξέα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά. Η δραστικότητα της lyso-PAF AT των αορτών συσχετίστηκε θετικά με το πάχος του έσω χιτώνα της θωρακικής αορτής.
Συμπεράσματα: Η υπερχοληστερολαιμία επάγει την αύξηση της δραστικότητας της lyso-PAF AT στα λευκοκύτταρα ενώ φαίνεται ότι το μέγεθος
Ημερομηνία κατάθεσης:
2008-10-20
Λοιπά Θέματα:
Αρτηριοσκλήρωση
Καρδιαγγειακό σύστημα
Καρδιαγγειακό σύστημα
Περιγραφή:
124 σ. : πίν.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
