Πρωτότυπος Τίτλος:
Μεταβολές δεικτών οξειδωτικού στρες μετά από διαλειμματική άσκηση που προσομοιάζει αγώνα ποδοσφαίρου σε ποδοσφαιριστές. Επίδραση της χορήγησης βόειου πρωτογάλακτος
Συγγραφέας:
Μεσσήνη, Ελένη, Βασίλειος
Επιβλέπων καθηγητής:
Νομικός, Τζώρτζης
Περίληψη:
Εισαγωγή: Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα το οποίο χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες έκκεντρες συστολές. Η συμμετοχή σε έναν και μόνο αγώνα οδηγεί σε μυϊκή βλάβη, φλεγμονώδεις αποκρίσεις και οξειδωτικό στρες, τα οποία μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την απόδοση. Σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες προπονήσεις και τους πολλαπλούς αγώνες, δυσχεραίνεται η πλήρης αποκατάσταση, ενώ αυξάνεται και ο κίνδυνος τραυματισμού. Κατάλληλες διατροφικές στρατηγικές ή συμπληρώματα διατροφής που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην γρηγορότερη αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών βρίσκονται στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη διερευνά την επίδραση χορήγησης BC σε δείκτες οξειδωτικού στρες έπειτα από πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης, σε άνδρες ποδοσφαιριστές. Επιπλέον, διερευνήθηκε η επίδραση χορήγησης διαφορετικών μορφών και δόσεων BC σε δείκτες οξειδωτικού στρες, χωρίς πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης.
Μέθοδος: Στο πρώτο πρωτόκολλο της παρούσας μελέτης το δείγμα αποτελούνταν από 18 νέους ενήλικες ποδοσφαιριστές Γ’, Δ’ εθνικής κατηγορίας και ερασιτεχνικών ομάδων. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε πρωτόκολλο άσκησης LIST, ενός τεστ που προσομοιάζει έναν αγώνα ποδοσφαίρου, με στόχο την πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης. Δείγματα αίματος παραλήφθηκαν πριν αλλά και στις 2, 24, 48 και 72 ώρες μετά την ολοκλήρωση του LIST. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν στην ομάδα ελέγχου (3.2 g/ημέρα WP, n=8) και την ομάδα παρέμβασης (3.2 g/ημέρα BC, n=10). Μετά από έξι εβδομάδες επαναλήφθηκε το πρωτόκολλο LIST και οι αιμοληψίες στις αντίστοιχες χρονικές στιγμές. Στο δεύτερο πρωτόκολλο, συμμετείχαν 60 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε πέντε ομάδες (3.2 g/ημέρα WP, 3.2 g/ημέρα BC, 0.8 g/ημέρα WP, 0.8 g/ημέρα BC, 8 ml/ημέρα BC LIQ). Αιμοληψίες πραγματοποιήθηκαν στις 0, 3 και 6 εβδομάδες. Ως δείκτες της οξειδοαναγωγικής κατάστασης του οργανισμού μετρήθηκε το ουρικό οξύ και η δραστικότητα της GPX3.
Αποτελέσματα: Στο πρώτο πρωτόκολλο της μελέτης δεν παρατηρήθηκε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά στο προφίλ των αξιολογούμενων οξειδωτικών δεικτών πριν και μετά τη συμπληρωματική χορήγηση. Στο δεύτερο πρωτόκολλο τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική αύξηση της δραστικότητας της GPX3 τόσο στις 3 όσο και στις 6 εβδομάδες (p=0.033 και p=0.012, αντίστοιχα) στην ομάδα που έλαβε 0.8 g/ημέρα BC.
Συμπεράσματα: Φαίνεται ότι η χορήγηση 3.2 g BC την ημέρα για 6 εβδομάδες δεν επηρεάζει τους δείκτες οξειδωτικού στρες, GPX3 και ουρικό οξύ, ύστερα από πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης. Επίσης, από την παρούσα μελέτη φαίνεται ότι η χορήγηση 0.8 g BC την ημέρα για 6 εβδομάδες είναι ικανή να αυξήσει τη δραστικότητα της GPX3, απουσία ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη διερευνά την επίδραση χορήγησης BC σε δείκτες οξειδωτικού στρες έπειτα από πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης, σε άνδρες ποδοσφαιριστές. Επιπλέον, διερευνήθηκε η επίδραση χορήγησης διαφορετικών μορφών και δόσεων BC σε δείκτες οξειδωτικού στρες, χωρίς πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης.
Μέθοδος: Στο πρώτο πρωτόκολλο της παρούσας μελέτης το δείγμα αποτελούνταν από 18 νέους ενήλικες ποδοσφαιριστές Γ’, Δ’ εθνικής κατηγορίας και ερασιτεχνικών ομάδων. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε πρωτόκολλο άσκησης LIST, ενός τεστ που προσομοιάζει έναν αγώνα ποδοσφαίρου, με στόχο την πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης. Δείγματα αίματος παραλήφθηκαν πριν αλλά και στις 2, 24, 48 και 72 ώρες μετά την ολοκλήρωση του LIST. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν στην ομάδα ελέγχου (3.2 g/ημέρα WP, n=8) και την ομάδα παρέμβασης (3.2 g/ημέρα BC, n=10). Μετά από έξι εβδομάδες επαναλήφθηκε το πρωτόκολλο LIST και οι αιμοληψίες στις αντίστοιχες χρονικές στιγμές. Στο δεύτερο πρωτόκολλο, συμμετείχαν 60 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε πέντε ομάδες (3.2 g/ημέρα WP, 3.2 g/ημέρα BC, 0.8 g/ημέρα WP, 0.8 g/ημέρα BC, 8 ml/ημέρα BC LIQ). Αιμοληψίες πραγματοποιήθηκαν στις 0, 3 και 6 εβδομάδες. Ως δείκτες της οξειδοαναγωγικής κατάστασης του οργανισμού μετρήθηκε το ουρικό οξύ και η δραστικότητα της GPX3.
Αποτελέσματα: Στο πρώτο πρωτόκολλο της μελέτης δεν παρατηρήθηκε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά στο προφίλ των αξιολογούμενων οξειδωτικών δεικτών πριν και μετά τη συμπληρωματική χορήγηση. Στο δεύτερο πρωτόκολλο τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική αύξηση της δραστικότητας της GPX3 τόσο στις 3 όσο και στις 6 εβδομάδες (p=0.033 και p=0.012, αντίστοιχα) στην ομάδα που έλαβε 0.8 g/ημέρα BC.
Συμπεράσματα: Φαίνεται ότι η χορήγηση 3.2 g BC την ημέρα για 6 εβδομάδες δεν επηρεάζει τους δείκτες οξειδωτικού στρες, GPX3 και ουρικό οξύ, ύστερα από πρόκληση ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης. Επίσης, από την παρούσα μελέτη φαίνεται ότι η χορήγηση 0.8 g BC την ημέρα για 6 εβδομάδες είναι ικανή να αυξήσει τη δραστικότητα της GPX3, απουσία ασκησιογενούς μυϊκής βλάβης.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-04-02
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Λοιπά Θέματα:
Διατροφικές έρευνες
Ποδοσφαιριστές - Διατροφή
Αθλητές - Διατροφή
Άσκηση - Διαιτολογικές απόψεις
Ποδοσφαιριστές - Διατροφή
Αθλητές - Διατροφή
Άσκηση - Διαιτολογικές απόψεις
Λέξεις-κλειδιά:
ασκησιογενής μυϊκή βλάβη, οξειδωτικό στρες, ποδόσφαιρο, βόειο πρωτόγαλα
Περιγραφή:
80 σ.,πίν.,σχ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
