Συγκριτική μελέτη αντιοξειδωτικής δράσης αφεψημάτων από ελληνικά βότανα in vitro

Κουνδουράκη, Χαρίκλεια

Τα φαρμακευτικά φυτά και τα βότανα χρησιμοποιούνταν ήδη από την εποχή του Ιπποκράτη τόσο για την ευχάριστη γεύση που έδιναν κατά τις μαγειρικές παρασκευές όσο και για τις θεραπευτικές ιδιότητες που θεωρούνταν ότι διαθέτουν. Τους έχουν αποδοθεί πολλές ευεργετικές δράσεις όσον αφορά την υγεία του ανθρώπου, όπως αντιοξειδωτική, αντιαθηρογόνος, αντιβακτηριακή, αντιφλεγμονώδης, αντικαρκινική και άλλες, οι οποίες υποστηρίζονται από επιδημιολογικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Υπεύθυνα για τις δράσεις αυτές θεωρούνται τα διάφορα ενεργά συστατικά που έχουν προσδιοριστεί στα βότανα, τα οποία είναι γνωστά με τον όρο φυτοχημικά και στα οποία περιλαμβάνονται οι πολυφαινόλες, τα καροτενοειδή και τα τερπενοειδή. Τα ενεργά αυτά συστατικά έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται έρευνες για τον προσδιορισμό τόσο της χημικής τους σύστασης αλλά και των οφελών που μπορούν να παρέχουν στον άνθρωπο σχετικά με την πρόληψη ασθενειών, την ανακούφιση μεγάλου εύρους συμπτωμάτων ή τη χρήση τους ως εναλλακτική ή και συμπληρωματική μορφή θεραπείας.
Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να εξετάσει την ικανότητα αφεψημάτων από βότανα της Ελληνικής μικροχλωρίδας να αναστέλλουν την παραγωγή προφλεγμονωδών παραγόντων, όπως είναι ο παράγοντας νέκρωσης των όγκων (TNF-α) και η ιντερλευκίνη-6 (IL-6) αλλά και να επιβραδύνουν την επαγόμενη από χαλκό οξείδωση των λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL) στον ορό in vitro. Επιπλέον, έγινε προσδιορισμός της κυτταροτοξικότητας των αφεψημάτων μέσω της μέτρησης των επιπέδων του ενζύμου γαλακτική αφυδρογονάση (LDH). Τα βότανα που μελετήθηκαν ήταν τα ακόλουθα: Αντωναΐδα (Origanum microphyllum), Δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis), Δίκταμο (Origanum Dictamnus), Θρύμπα (Satureja thymbra), Θυμάρι (Thymus vulgaris), Μαντζουράνα (Origanum majorana), Μελισσόχορτο (Melissa officinalis), Ρίγανη (Origanum vulgare), Σπαθόχορτο (Hypericum perforatum), Τσάι του Βουνού (Sideritis syriaca), Φασκόμηλο (Salvia officinalis), Φλισκούνι (Mentha pulegium) και Χαμομήλι (Matricaria chamomilla).
Από την ερμηνεία των αποτελεσμάτων προέκυψαν τα ακόλουθα: Όλα τα αφεψήματα εμφάνισαν ελάχιστη κυτταροτοξικότητα, η Αντωναΐδα την υψηλότερη σε μεγαδόσεις.
Τα αφεψήματα Ρίγανης, Μελισσόχορτου, Θρύμπας και Δίκταμου αυξάνουν σημαντικά το χρόνο οξείδωσης (Lag time) των λιποπρωτεϊνών του ορού.
Τα αφεψήματα από Ρίγανη, Φλισκούνι, Φασκόμηλο και Χαμομήλι προκαλούν μείωση της έκκρισης του παράγοντα νέκρωσης των όγκων (TNF-a).
Τα αφεψήματα Δίκταμου, Σπαθόχορτου, Χαμομηλιού και Ρίγανης μειώνουν τα επίπεδα της ιντερλευκίνης-6 (IL-6).
Τα αποτελέσματα μετά από στατιστική επεξεργασία αποδείχθηκαν ότι είναι στατιστικά σημαντικά, με επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας p< 0, 05.

2013-03-10

Ελληνικά

Αντιοξειδωτικά - Υγιειονολογικές απόψεις
Βότανα - Υγιειονολογικές απόψεις
Αφεψήματα - Υγιειονολογικές απόψεις

139 σ. : εικ., πίν., διαγρ.

Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0