Πρωτότυπος Τίτλος:
Οξεία επίδραση της κατανάλωσης ελαιολάδου πλούσιου σε ελαιοκανθάλη στον μεταγευματικό δυσμεταβολισμό ασθενών με διαβήτη τύπου ΙΙ (Ερευνητική Μελέτη)
Συγγραφέας:
Κετσελίδη, Κλεοπάτρα, Γεώργιος
Επιβλέπων καθηγητής:
Νομικός, Τζώρτζης
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο μεταγευματικός δυσμεταβολισμός αποτελεί χαρακτηριστικό των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ (ΣΔΙΙ). Χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία, υπερινσουλιναιμία, υπερτριγλυκεριδαιμία, από την εμφάνιση αθηρογόνων μορφών λιποπρωτεινών. Η ελαιοκανθάλη αποτελεί ένα μικροσυστατικό του ελαιολάδου με έντονη αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη και αντιαιμοπεταλιακή δράση. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό αν η κατανάλωση έξτρα παρθένων ελαιολάδων πλούσιων σε ελαιοκανθάλη μπορούν να βελτιώσουν το βιοχημικό προφίλ του μεταγευτικού δυσμεταβολισμού ασθενών με ΣΔΙΙ.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη της επίδρασης του ελαιολάδου πλούσιου σε ελαιοκανθάλη στη μεταγευματική υπεργλυκαιμία και δυσλιπιδαιμία ατόμων με ΣΔΙΙ.
Μεθοδολογία: Το δείγμα της μελέτης αποτελούνταν από 6 ενήλικες ασθενείς με ΣΔΙΙ (3 γυναίκες και 3 άνδρες; 55,8±3,6 ετών. Ο πειραματικός σχεδιασμός περιλάμβανε 6 επισκέψεις στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, στις οποίες οι εθελοντές κατανάλωσαν με τυχαία σειρά 120g λευκού ψωμιού μαζί με: α) βούτυρο (BU), β) βούτυρο+ιμπουπροφαίνη (BU_IBU), γ) ελαιόλαδο δίχως ελαιοκανθάλη (ΟΟ), δ) ελαιόλαδο με 250mg/Kg ελαιοκανθάλη (ΟΟ 250) και ε) ελαιόλαδο με 500mg/Kg ελαιοκανθάλη (ΟΟ 500). Πριν την κατανάλωση του γεύματος και 30, 60, 90,120, 180, 240 λεπτά μετά την κατανάλωσή του πραγματοποιήθηκαν αιμοληψίες. Σε κάθε επίσκεψη λήφθηκε ανάκληση προηγούμενου εικοσιτετραώρου, ερωτηματολόγιο αξιολόγησης φυσικής δραστηριότητας (IPAQ) και πραγματοποιήθηκαν σωματομετρήσεις. Επιπλέον πριν από κάθε επίσκεψη λήφθηκε ημερολόγιο τριήμερης καταγραφής τηλεφωνικά. Μετρήθηκαν οι μεταβολές δεικτών γλυκαιμίας, λιπιδαιμίας, του ουρικού οξέος και της ομοκυστείνης και συγκρίθηκαν μεταξύ των παρεμβάσεων.
Αποτελέσματα: Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στα σωματομετρικά, κλινικά, διατροφικά και βιοχημικά χαρακτηριστικά μεταξύ των παρεμβάσεων. Η χορήγηση των γευμάτων με βουτύρου φαίνεται να προκαλεί ελαφρά μεγαλύτερη μεταγευματική υπεργλυκαιμία σε σχέση με τα γεύματα με ελαιόλαδο. Επίσης, η παρουσία ελαιοκανθάλης στο ελαιόλαδο φαίνεται να οδηγεί σε μια γρηγορότερη επιστροφή της γλυκόζης στα αρχικά επίπεδα. Οι μεταβολές της ινσουλίνης και του C-πεπτιδίου ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό τις μεταβολές της γλυκόζης. Η παρέμβαση BU_IBU διατηρεί χαμηλά τα επίπεδα των μεταγευματικών τριγλυκεριδίων έως και τις 4 ώρες. Επίσης, η παρέμβαση με το ελαιόλαδο χωρίς ελαιοκανθάλη αυξάνει λιγότερο, τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων την χρονική στιγμή t=240min σε σχέση με τις άλλες δύο παρεμβάσεις. Όσον αφορά την TC και την LDL-C παρατηρείται μείωση των επιπέδων στα 90 και 180 λεπτά έως και 6% στην περίπτωση των BU, BU-IBU και OO. Όσον αφορά την HDL-C παρατηρείται μείωση των επιπέδων της στα 90-180 min και επαναφορά στα αρχικά επίπεδα μετά τη κατανάλωση των γευμάτων με βούτυρο και στο ΟΟ. Παρατηρείται επίσης μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος, έως και 5%, στα 180 λεπτά μετά από όλα τα γεύματα αλλά στατιστικά σημαντικές ήταν οι μειώσεις του ουρικού οξέος μετά την κατανάλωση ΒU, OO, OO 250. Τέλος, παρατηρείται μείωση των επιπέδων ομοκυστεΐνης έως και 11%, στα 90 min, η οποία διατηρείται έως και τα 240 min.
Συμπέρασμα: Από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης φαίνεται πως η ελαιοκανθάλη μπορεί να έχει μεταβολικές επιδράσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της υπερλιπιδαιμίας και υπεργλυκαιμίας. Οι δράσεις εξαρτώνται από την συγκέντρωση ελαιοκανθάλης στο ελαιόλαδο. Πιο χαρακτηριστική επίδραση είναι η μείωση της υπερινσουλιναιμίας και υπεγλυκαιμίας. Απαιτούνται ωστόσο περισσότερες μελέτες για τη διερεύνηση του πλήρους ρόλου της στην βελτίωση του μεταβολικού προφίλ διαβητικών ασθενών.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη της επίδρασης του ελαιολάδου πλούσιου σε ελαιοκανθάλη στη μεταγευματική υπεργλυκαιμία και δυσλιπιδαιμία ατόμων με ΣΔΙΙ.
Μεθοδολογία: Το δείγμα της μελέτης αποτελούνταν από 6 ενήλικες ασθενείς με ΣΔΙΙ (3 γυναίκες και 3 άνδρες; 55,8±3,6 ετών. Ο πειραματικός σχεδιασμός περιλάμβανε 6 επισκέψεις στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, στις οποίες οι εθελοντές κατανάλωσαν με τυχαία σειρά 120g λευκού ψωμιού μαζί με: α) βούτυρο (BU), β) βούτυρο+ιμπουπροφαίνη (BU_IBU), γ) ελαιόλαδο δίχως ελαιοκανθάλη (ΟΟ), δ) ελαιόλαδο με 250mg/Kg ελαιοκανθάλη (ΟΟ 250) και ε) ελαιόλαδο με 500mg/Kg ελαιοκανθάλη (ΟΟ 500). Πριν την κατανάλωση του γεύματος και 30, 60, 90,120, 180, 240 λεπτά μετά την κατανάλωσή του πραγματοποιήθηκαν αιμοληψίες. Σε κάθε επίσκεψη λήφθηκε ανάκληση προηγούμενου εικοσιτετραώρου, ερωτηματολόγιο αξιολόγησης φυσικής δραστηριότητας (IPAQ) και πραγματοποιήθηκαν σωματομετρήσεις. Επιπλέον πριν από κάθε επίσκεψη λήφθηκε ημερολόγιο τριήμερης καταγραφής τηλεφωνικά. Μετρήθηκαν οι μεταβολές δεικτών γλυκαιμίας, λιπιδαιμίας, του ουρικού οξέος και της ομοκυστείνης και συγκρίθηκαν μεταξύ των παρεμβάσεων.
Αποτελέσματα: Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στα σωματομετρικά, κλινικά, διατροφικά και βιοχημικά χαρακτηριστικά μεταξύ των παρεμβάσεων. Η χορήγηση των γευμάτων με βουτύρου φαίνεται να προκαλεί ελαφρά μεγαλύτερη μεταγευματική υπεργλυκαιμία σε σχέση με τα γεύματα με ελαιόλαδο. Επίσης, η παρουσία ελαιοκανθάλης στο ελαιόλαδο φαίνεται να οδηγεί σε μια γρηγορότερη επιστροφή της γλυκόζης στα αρχικά επίπεδα. Οι μεταβολές της ινσουλίνης και του C-πεπτιδίου ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό τις μεταβολές της γλυκόζης. Η παρέμβαση BU_IBU διατηρεί χαμηλά τα επίπεδα των μεταγευματικών τριγλυκεριδίων έως και τις 4 ώρες. Επίσης, η παρέμβαση με το ελαιόλαδο χωρίς ελαιοκανθάλη αυξάνει λιγότερο, τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων την χρονική στιγμή t=240min σε σχέση με τις άλλες δύο παρεμβάσεις. Όσον αφορά την TC και την LDL-C παρατηρείται μείωση των επιπέδων στα 90 και 180 λεπτά έως και 6% στην περίπτωση των BU, BU-IBU και OO. Όσον αφορά την HDL-C παρατηρείται μείωση των επιπέδων της στα 90-180 min και επαναφορά στα αρχικά επίπεδα μετά τη κατανάλωση των γευμάτων με βούτυρο και στο ΟΟ. Παρατηρείται επίσης μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος, έως και 5%, στα 180 λεπτά μετά από όλα τα γεύματα αλλά στατιστικά σημαντικές ήταν οι μειώσεις του ουρικού οξέος μετά την κατανάλωση ΒU, OO, OO 250. Τέλος, παρατηρείται μείωση των επιπέδων ομοκυστεΐνης έως και 11%, στα 90 min, η οποία διατηρείται έως και τα 240 min.
Συμπέρασμα: Από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης φαίνεται πως η ελαιοκανθάλη μπορεί να έχει μεταβολικές επιδράσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της υπερλιπιδαιμίας και υπεργλυκαιμίας. Οι δράσεις εξαρτώνται από την συγκέντρωση ελαιοκανθάλης στο ελαιόλαδο. Πιο χαρακτηριστική επίδραση είναι η μείωση της υπερινσουλιναιμίας και υπεγλυκαιμίας. Απαιτούνται ωστόσο περισσότερες μελέτες για τη διερεύνηση του πλήρους ρόλου της στην βελτίωση του μεταβολικού προφίλ διαβητικών ασθενών.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-03-23
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Λοιπά Θέματα:
Ελαιόλαδο - Διαιτολογικές απόψεις
Σακχαρώδης διαβήτης - Διαιτολογικές απόψεις
Σακχαρώδης διαβήτης - Διαιτολογικές απόψεις
Λέξεις-κλειδιά:
ελαιοκανθάλη, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, ελαιόλαδο, μεταγευματικός δυσμεταβολισμός
Περιγραφή:
80 σ.,εικ.,πίν.,σχ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
