Πρωτότυπος Τίτλος:
Διαχείριση δικτύου υδάτινων τόπων και περιφερειακή ανάπτυξη. Μελέτη περίπτωσης: Η Πελοπόννησος
Συγγραφέας:
Κρασοπούλου, Μαρία, Αλέξανδρος
Επιβλέπων καθηγητής:
Μητούλα, Ρόιδω
Περίληψη:
Αντικείμενο της διατριβής αποτελεί η αναγκαιότητα της ανάδειξης των υδάτινων τόπων, δημιουργώντας ένα δίκτυο πολιτισμικού χαρακτήρα, στην χερσόνησο της Πελοποννήσου. Αναφέρεται δηλαδή στους όρους με τους οποίους η χωρο-ταξία και η θεώρηση της αρχιτεκτονικής τοπίου, μπορεί να βοηθήσει στην ερμηνεία- ανάγνωση- διαχείριση ενός τόπου, ο οποίος έχει την δυνατότητα να επηρεάσει και να ενεργοποίηση την περιφερειακή ανάπτυξη μιας περιοχής.
Επιπλέον, χρησιμοποιώντας σαν πηγή έμπνευσης αλλά και σαν συνδετικό ιστό την μυθολογία, αναδύθηκε η δυνατότητα δημιουργίας ενός μοντέλου εφαρμογής, στο πεδίο της έρευνας, αναφορικά με τους τρόπους δικτύωσης και διαχείρισης των υγροτόπων, που εν τέλει αποσκοπεί σε μια αειφόρα και βιώσιμη ανάπτυξη των υγροτόπων αυτών, τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Τα ζητήματα που αφορούν το φυσικό τοπίο, το περιβάλλον, τις μεταβολές του ιστορικού και πολιτισμικού τοπίου, προσεγγίζονται μέσα από τις επιστημονικές περιοχές της Γεωγραφίας- Χαρτογράφησης, της Περιφερειακής ανάπτυξης, της Οικολογίας και το διακριτό επιστημονικό κλάδο της Μυθολογίας.
Η μεθοδολογία της έρευνας, βασίστηκε στις αρχές της περιφερειακής ανάπτυξης, ως προς τους τρόπους προσέγγισης των υδάτινων τοπίων. Όσο αφορά το πολιτιστικό κομμάτι του τοπίου, αυτό μελετήθηκε, ιστορικά και ενσωματώθηκαν μυθολογικές αναφορές, σχετικές με τους υγροτόπους της Πελοποννήσου. Λόγω της μεγάλης και πλούσιας ποικιλομορφίας των υδάτινων τόπων, κρίθηκε αναγκαία η επιλογή πέντε διαφορετικών υδάτινων τοπίων σε τέσσερις διαφορετικούς νομούς της χερσονήσου, με βάση τις διαφορετικές χαρακτηριστικές μορφές του στοιχείου «νερό». Ως μελέτη περίπτωσης επιλέχθηκε ο υγρότοπος Ανάβαλος στην Αργολίδα, ο ποταμός Λάδωνας στην Αρκαδία, οι πηγές της Λέρνης στην Αργολίδα, η λίμνη Στυμφαλία και Δόξα στην Κορινθία και τα Ύδατα Στυγός στην Αχαΐα.
Μέσα από αυτή την διαδικασία προέκυψε μια ολοκληρωμένη εικόνα, που αφορά στους τόπους δικτύωσης. Οι συνεντεύξεις και οι προσωπικές επαφές με τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς, είχαν ως αποτέλεσμα την ολοκληρωμένη και πιο ουσιαστική κατανόηση του θέματος. Επίσης σημαντική, ήταν και η δημιουργία ερωτηματολογίου- πειραματισμού, που πραγματοποιήθηκε σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, δίνοντας πολύ σημαντικά αποτελέσματα- συμπεράσματα σχετικά με τις γνώσεις- απόψεις, των κατοίκων- δημοτών, της χερσονήσου και την σχέση- επαφή που έχουν με τους υγροτόπους και το μυθολογικό τους υπόβαθρο.
Το νερό έχει την δυνατότητα να αποκτήσει κοινωνικό και πολιτικό βάρος, φέροντας τον πολίτη αντιμέτωπο με την ευθύνη, του να διαχειριστεί το φυσικό περιβάλλον με σεβασμό και συνέπεια, να το ανακαλύψει, να το αποκαλύψει και τέλος, εφ’ όσον μπορέσει να αξιολογήσει το τοπιακό του αντίκρισμα, να το αξιοποιήσει ως στοιχείο αειφόρου ανάπτυξης.
Επιπλέον, χρησιμοποιώντας σαν πηγή έμπνευσης αλλά και σαν συνδετικό ιστό την μυθολογία, αναδύθηκε η δυνατότητα δημιουργίας ενός μοντέλου εφαρμογής, στο πεδίο της έρευνας, αναφορικά με τους τρόπους δικτύωσης και διαχείρισης των υγροτόπων, που εν τέλει αποσκοπεί σε μια αειφόρα και βιώσιμη ανάπτυξη των υγροτόπων αυτών, τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Τα ζητήματα που αφορούν το φυσικό τοπίο, το περιβάλλον, τις μεταβολές του ιστορικού και πολιτισμικού τοπίου, προσεγγίζονται μέσα από τις επιστημονικές περιοχές της Γεωγραφίας- Χαρτογράφησης, της Περιφερειακής ανάπτυξης, της Οικολογίας και το διακριτό επιστημονικό κλάδο της Μυθολογίας.
Η μεθοδολογία της έρευνας, βασίστηκε στις αρχές της περιφερειακής ανάπτυξης, ως προς τους τρόπους προσέγγισης των υδάτινων τοπίων. Όσο αφορά το πολιτιστικό κομμάτι του τοπίου, αυτό μελετήθηκε, ιστορικά και ενσωματώθηκαν μυθολογικές αναφορές, σχετικές με τους υγροτόπους της Πελοποννήσου. Λόγω της μεγάλης και πλούσιας ποικιλομορφίας των υδάτινων τόπων, κρίθηκε αναγκαία η επιλογή πέντε διαφορετικών υδάτινων τοπίων σε τέσσερις διαφορετικούς νομούς της χερσονήσου, με βάση τις διαφορετικές χαρακτηριστικές μορφές του στοιχείου «νερό». Ως μελέτη περίπτωσης επιλέχθηκε ο υγρότοπος Ανάβαλος στην Αργολίδα, ο ποταμός Λάδωνας στην Αρκαδία, οι πηγές της Λέρνης στην Αργολίδα, η λίμνη Στυμφαλία και Δόξα στην Κορινθία και τα Ύδατα Στυγός στην Αχαΐα.
Μέσα από αυτή την διαδικασία προέκυψε μια ολοκληρωμένη εικόνα, που αφορά στους τόπους δικτύωσης. Οι συνεντεύξεις και οι προσωπικές επαφές με τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς, είχαν ως αποτέλεσμα την ολοκληρωμένη και πιο ουσιαστική κατανόηση του θέματος. Επίσης σημαντική, ήταν και η δημιουργία ερωτηματολογίου- πειραματισμού, που πραγματοποιήθηκε σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, δίνοντας πολύ σημαντικά αποτελέσματα- συμπεράσματα σχετικά με τις γνώσεις- απόψεις, των κατοίκων- δημοτών, της χερσονήσου και την σχέση- επαφή που έχουν με τους υγροτόπους και το μυθολογικό τους υπόβαθρο.
Το νερό έχει την δυνατότητα να αποκτήσει κοινωνικό και πολιτικό βάρος, φέροντας τον πολίτη αντιμέτωπο με την ευθύνη, του να διαχειριστεί το φυσικό περιβάλλον με σεβασμό και συνέπεια, να το ανακαλύψει, να το αποκαλύψει και τέλος, εφ’ όσον μπορέσει να αξιολογήσει το τοπιακό του αντίκρισμα, να το αξιοποιήσει ως στοιχείο αειφόρου ανάπτυξης.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-12-09
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Βιώσιμη Ανάπτυξη
Λοιπά Θέματα:
Τοπική ανάπτυξη - Ελλάδα
Υδάτινοι πόροι - Διαχείριση
Υδάτινοι πόροι - Διαχείριση
Λέξεις-κλειδιά:
Περιφερειακή Ανάπτυξη, Πέλοπόννησος, μυθολογία, υδάτινοι τόποι, δίκτυο
Περιγραφή:
276 σ.,εικ.,πίν.,διαγρ.,χάρτες,σχ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
