Οι επιδράσεις μείωσης σωματικού βάρους <10% στην ινσουλινοευαισθησία

Πτυχιακή Εργασία 8742 708 Αναγνώσεις

Πρωτότυπος Τίτλος:
Οι επιδράσεις μείωσης σωματικού βάρους <10% στην ινσουλινοευαισθησία
Συγγραφέας:
Καρουμπής, Αποστόλης
Περίληψη:
Η παράλληλη αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας και σακχαρώδη διαβήτη παγκοσμίως έχει συνδεθεί με την διαταραχή στην βιολογική δράση της ινσουλίνης. Η αύξηση του σωματικού βάρους, ως αύξηση της μάζας του λιπώδη ιστού, θεωρείτε ο κύριος παράγοντας επικινδυνότητας για μια σειρά από μεταβολικές διαταραχές οι οποίες απαντώνται κυρίως σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και σε άτομα με στοιχεία του μεταβολικού συνδρόμου. Οι βασικές μεταβολικές διαταραχές που δημιουργούνται λόγω ινσουλινοαντίστασης σε υπέρβαρα άτομα περιλαμβάνουν την μειωμένη απορρόφηση της γλυκόζης από τους ιστούς, την αυξημένη έκκριση ινσουλίνης από τα β-κύτταρα στο πάγκρεας, την αυξημένη υπατική γλυκονεογένεση, την αυξημένη λιπόλυση, τις αυξημένες συγκεντρώσεις λιπαρών και LDL χοληστερόλης στην κυκλοφορία.
Η παρούσα εργασία είναι μια βιβλιογραφική ανασκόπηση των πρόσφατων ερευνών που εξετάζουν τις επιδράσεις της μείωσης του σωματικού βάρους ≤10% στην ινσουλινοευαισθησία. Σύμφωνα με τα δεδομένα των ερευνών, φαίνεται ότι η μέτρια μείωση του βάρους 5-10% σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα επιφέρει σημαντικές βελτιώσεις στην ινσουλινοευαισθησία. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται ότι με την μείωση της μάζας του λιπώδη ιστού, κυρίως ενδοκοιλιακά, αυξάνεται η ινσουλινοευαισθησία. Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται η απορρόφηση γλυκόζης από τους ιστούς, μειώνεται η έκκριση ινσουλίνης από τα παγκρεατικά β-κύτταρα και η ηπατική γλυκονεογένεση. Επιπλέον, με την μείωση του βάρους φαίνεται να μειώνονται οι συγκεντρώσεις λιπαρών στην κυκλοφορία και το χρόνιο οξειδωτικό στρες.
Οι διαθέσιμες μέθοδοι για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας προτείνουν την τροποποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς και την μείωση της ενεργειακής πρόσληψης, την ελαφρά καθημερινή αερόβια άσκηση και την χρήση απισχναντικών σκευασμάτων. Ωστόσο, φαίνεται ότι η παθοφυσιολογία της παχυσαρκίας δεν είναι ακόμη επαρκώς κατανοητή. Η συνεχής αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 δείχνει ότι η αντιμετώπιση της είναι μια σύνθετη και πολυπαραγοντική διαδικασία. Η αδυναμία των παραπάνω μεθόδων να εξασφαλίσουν μακροχρόνια, ασφαλή και αποτελεσματική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δίνει έδαφος στην ανάπτυξη μεθόδων οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν αξιόπιστη λύση του προβλήματος. Για τον λόγο αυτό, χρειάζονται περισσότερες μελέτες σχετικά με τους παράγοντες εκείνους που επηρεάζουν την μακροχρόνια, ασφαλή και αποτελεσματική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2010-06-16
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διαιτολογία (Γενικά)
Λοιπά Θέματα:
Παχυσαρκία
Σακχαρώδης διαβήτης
Ινσουλίνη
Μεταβολικό σύνδρομο
Περιγραφή:
61 σ., πίν., διαγρ.
Άδεια χρήσης:
19429 Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0