Πρωτότυπος Τίτλος:
Επίδραση περιγεννητικών παραγόντων στην εκδήλωση ινσουλινοαντίστασης σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας
Συγγραφέας:
Ιατρίδη, Βασιλική
Περίληψη:
Η ινσουλινοαντίσταση εμφανίζεται ολοένα και συχνότερα σε παιδιά και εφήβους, καθιστώντας αναγκαία την εγκαιρότερη δυνατή πρόληψή της, ίσως και από την περιγεννητική ακόμα περίοδο.
Σκοπός της πτυχιακής αυτής μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης διάφορων περιγεννητικών παραγόντων στην πιθανότητα εμφάνισης ινσουλινοαντίστασης σε προεφήβους.
Σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 736 παιδιών (10-12 ετών) στο πλαίσιο της μελέτης PROGRESS πραγματοποιήθηκαν ανθρωπομετρικές (βάρος, ύψος, περιφέρεια μέσης) και αιματολογικές (γλυκόζη, ινσουλίνη νηστείας) μετρήσεις. Από τους γονείς/κηδεμόνες ελήφθησαν μέσω συνεντεύξεων περιγεννητικές, δημογραφικές, ανθρωπομετρικές και συμπεριφορικές πληροφορίες, ενώ από τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών καταγράφηκαν το βάρος, μήκος και περιφέρεια κεφαλής. Ως ινσουλινοαντίσταση ορίστηκε η τιμή του Homeostasis Model Assessment of Insulin Resistance (HOMA-IR)>3.16 ή του HOMA-IR>2.7.
Ο επιπολασμός της ινσουλινοαντίστασης υπολογίστηκε σε 21.6% (HOMA-IR>3.16) και 30.7% (HOMA-IR>2.7), με στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ αγοριών-κοριτσιών και φυσιολογικών-υπέρβαρων-παχύσαρκων προεφήβων. Η αρτηριακή υπέρταση και το ενεργητικό και παθητικό κάπνισμα στην εγκυμοσύνη βρέθηκαν να αυξάνουν την πιθανότητα απόκτησης μικρόσωμου παιδιού (OR=2.470, OR=4.709, OR=1.548 με p<0.05 αντίστοιχα), με τα μικρόσωμα παιδιά να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης ινσουλινοαντίστασης στην προεφηβεία συγκρινόμενα με εκείνα φυσιολογικού βάρους γέννησης (OR=1.591, p=0.046). Η γέννηση μεγαλόσωμου παιδιού και η ταχεία ανάπτυξη από 0-6 μηνών βρέθηκαν να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κεντρικής παχυσαρκίας (OR=3.501, p=0.004, OR=1.882, p=0.047 αντίστοιχα), κίνδυνος που μειωνόταν για κάθε μήνα θηλασμού κατά 11% (OR=0.890, p=0.089). Οι παραπάνω συσχετίσεις (εκτός της γέννησης μικρόσωμου παιδιού) ίσχυαν ανεξαρτήτως συγχυτικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων της βιολογικής ηλικίας των παιδιών και του γονεïκού μορφωτικού επιπέδου.
Συμπερασματικά, οι περιγεννητικοί παράγοντες φάνηκε να επιδρούν στην εμφάνιση ινσουλινοαντίστασης στην προεφηβεία αλλά και του ισχυρότερου παράγοντα εκδήλωσής της -της κεντρικής παχυσαρκίας-, υπογραμμίζοντας την κρισιμότητα της περιγεννητικής περιόδου για σχεδιασμό κατάλληλων προγραμμάτων πρόληψης.
Σκοπός της πτυχιακής αυτής μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης διάφορων περιγεννητικών παραγόντων στην πιθανότητα εμφάνισης ινσουλινοαντίστασης σε προεφήβους.
Σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 736 παιδιών (10-12 ετών) στο πλαίσιο της μελέτης PROGRESS πραγματοποιήθηκαν ανθρωπομετρικές (βάρος, ύψος, περιφέρεια μέσης) και αιματολογικές (γλυκόζη, ινσουλίνη νηστείας) μετρήσεις. Από τους γονείς/κηδεμόνες ελήφθησαν μέσω συνεντεύξεων περιγεννητικές, δημογραφικές, ανθρωπομετρικές και συμπεριφορικές πληροφορίες, ενώ από τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών καταγράφηκαν το βάρος, μήκος και περιφέρεια κεφαλής. Ως ινσουλινοαντίσταση ορίστηκε η τιμή του Homeostasis Model Assessment of Insulin Resistance (HOMA-IR)>3.16 ή του HOMA-IR>2.7.
Ο επιπολασμός της ινσουλινοαντίστασης υπολογίστηκε σε 21.6% (HOMA-IR>3.16) και 30.7% (HOMA-IR>2.7), με στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ αγοριών-κοριτσιών και φυσιολογικών-υπέρβαρων-παχύσαρκων προεφήβων. Η αρτηριακή υπέρταση και το ενεργητικό και παθητικό κάπνισμα στην εγκυμοσύνη βρέθηκαν να αυξάνουν την πιθανότητα απόκτησης μικρόσωμου παιδιού (OR=2.470, OR=4.709, OR=1.548 με p<0.05 αντίστοιχα), με τα μικρόσωμα παιδιά να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης ινσουλινοαντίστασης στην προεφηβεία συγκρινόμενα με εκείνα φυσιολογικού βάρους γέννησης (OR=1.591, p=0.046). Η γέννηση μεγαλόσωμου παιδιού και η ταχεία ανάπτυξη από 0-6 μηνών βρέθηκαν να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κεντρικής παχυσαρκίας (OR=3.501, p=0.004, OR=1.882, p=0.047 αντίστοιχα), κίνδυνος που μειωνόταν για κάθε μήνα θηλασμού κατά 11% (OR=0.890, p=0.089). Οι παραπάνω συσχετίσεις (εκτός της γέννησης μικρόσωμου παιδιού) ίσχυαν ανεξαρτήτως συγχυτικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων της βιολογικής ηλικίας των παιδιών και του γονεïκού μορφωτικού επιπέδου.
Συμπερασματικά, οι περιγεννητικοί παράγοντες φάνηκε να επιδρούν στην εμφάνιση ινσουλινοαντίστασης στην προεφηβεία αλλά και του ισχυρότερου παράγοντα εκδήλωσής της -της κεντρικής παχυσαρκίας-, υπογραμμίζοντας την κρισιμότητα της περιγεννητικής περιόδου για σχεδιασμό κατάλληλων προγραμμάτων πρόληψης.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2009-10-19
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Λοιπά Θέματα:
Ινσουλινοαντίσταση
Insulin resistance
Παχυσαρκία - Επιπλοκές και επακόλουθα
Obesity - Complications
Μεταβολισμός - Διαταραχές
Metabolism - Disorders
Insulin resistance
Παχυσαρκία - Επιπλοκές και επακόλουθα
Obesity - Complications
Μεταβολισμός - Διαταραχές
Metabolism - Disorders
Περιγραφή:
99 σ., εικ., πίν.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
