Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας έρευνας, είναι να εξετάσει την επίδραση της συναισθηματικής νοημοσύνης και της αυτεπάρκειας του εκπαιδευτικού στη σχέση του με τους μαθητές. Αυτό που ενδιαφέρει τον ερευνητή είναι να αξιολογήσει τη Σ.Ν., ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας και την αυτεπάρκεια ως πολυδιάστατη έννοια, η οποία αντικατοπτρίζει την προσωπική αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού.
Στην έρευνα συμμετείχαν 104 εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων της δευτεροβάθμιας και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στους οποίους έγινε η αξιολόγηση της επίδοσής τους στη Σ.Ν, της επίδοσής στην αυτεπάρκεια (ως προς τις διαστάσεις της καθοδήγησης, της προσαρμογής της εκπαίδευσης στις ατομικές ανάγκες των μαθητών, της κινητοποίησης των μαθητών, της διατήρησης της πειθαρχίας, της συνεργασίας με συναδέλφους και γονείς και της διαχείρισης της καινοτομίας). Για την αξιολόγηση της σχέσης εκπαιδευτικού μαθητή, η κλίμακα μέτρησης που χρησιμοποιήθηκε βασίστηκε στη θεωρία της προσκόλλησης του Bowlby (1973). Στη συγκεκριμένη έρευνα αξιολογήθηκε όχι μόνο η συνολική σχέση εκπαιδευτικού μαθητή, αλλά και οι διαστάσεις της εγγύτητας στη σχέση, της σύγκρουσης και της εξάρτησης. Οι επιδόσεις των εκπαιδευτικών στη Σ.Ν. κινήθηκαν σε μέτριο επίπεδο, ενώ οι επιδόσεις στην αυτεπάρκεια, και στην αξιολόγηση της σχέσης εκπαιδευτικού μαθητή ήταν υψηλές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η Σ.Ν. δε συσχετίζεται με τη σχέση εκπαιδευτικού μαθητή. Βρέθηκαν θετικές συσχετίσεις της αυτεπάρκειας, σε όλες τις διαστάσεις της με τη σχέση εκπαιδευτικού μαθητή, με την εγγύτητα και την εξάρτηση στη σχέση, ενώ δε βρέθηκε να υπάρχει καμία συσχέτιση με τη διάσταση της σύγκρουσης. Επίσης και οι έξι διαστάσεις της αυτεπάρκειας, αποτελούν σημαντικό παράγοντα πρόβλεψης στη σχέση του δασκάλου με το μαθητή, επηρεάζουν την εξάρτηση στη σχέση και σε μεγάλο βαθμό και την εγγύτητα στη σχέση εκπαιδευτικού μαθητή.
Λέξεις-κλειδιά:
Συναισθηματική νοημοσύνη, αυτεπάρκεια, μαθητές, δάσκαλοι