Πρωτότυπος Τίτλος:
Βιολογική δράση μεταβολιτών των φαινολικών ενώσεων κρασιού από τον εντερικό μικροβιόκοσμο
Συγγραφέας:
Καρρά, Δήμητρα Ι.
Επιβλέπων καθηγητής:
Φραγκοπούλου, Ελισσάβετ
Περίληψη:
Το κόκκινο κρασί έχει μελετηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και τα αποτελέσματα από πληθώρα μελετών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η μέτρια κατανάλωση κρασιού έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην υγεία. Αυτό θεωρείται ότι οφείλεται στην ύπαρξη μικροσυστατικών, όπως οι φαινολικές ενώσεις με αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη και αντιθρομωτική δράση. Οι φαινολικές ενώσεις είναι συστατικά του κρασιού πολύ μεγάλης σημασίας, αφού είναι αυτά που καθορίζουν τη γεύση, το άρωμα και τις αντιμικροβιακές του ιδιότητες καθώς επηρεάζουν τον εντερικό μικροβιόκοσμο (gut microbiota).
Ο όρος gut microbiota αναφέρεται στους μικροοργανισμούς που διαβιούν στη γαστρεντερική περιοχή ενός ατόμου. Η «δυσβίωση», δηλαδή η μη αρμονική διαβίωση ανάμεσα στους μικροοργανισμούς, σχετίζεται με διάφορες διαταραχές του οργανισμού. Ο εντερικός μικροβιόκοσμος ευθύνεται για τη διάσπαση των αρχικών πολυφαινολικών δομών, σε χαμηλού μοριακού βάρους φαινολικούς μεταβολίτες που όταν απορροφηθούν είναι υπεύθυνοι για τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία.
Σκοπός της παρούσας ερευνητικής διατριβής είναι η διερεύνηση της επίδρασης της in vitro ζύμωσης των φαινολικών ενώσεων κρασιού στον εντερικό μικροβιόκοσμο και πιο συγκεκριμένα στα κύρια μεταβολικά προΪόντα του, τα λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου (SCFAs).
Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εκχύλιση Βlight Dyer του κρασιού και παραλαβή του υδατικού κλάσματος (W) και των ολικών λιποειδών (TL). Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκαν δείγματα κοπράνων από 6 υγιείς εθελοντές ως εμβόλιο για την in vitro ζύμωση των εκχυλισμάτων του κρασιού, κάποιων πρότυπων φαινολικών ενωσεων και της ινουλίνης (θετικός πρεβιοτικός μάρτυρας) για 0, 6 και 24 ώρες. Στο τέλος μετρήθηκαν τα επίπεδα των SCFAs. Οι εθελοντές ήταν ηλικίας 25-40 ετών, οι 3 ήταν φυσιολογικού βάρους (BMI =19-25) και οι 3 ήταν παχύσαρκοι (BMI >30).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ινουλίνη αυξάνει τα επίπεδα του οξικού και του βουτυρικού οξέος. Το υδατικό εκχύλισμα αύξησε τα επίπεδα του οξικού και του βουτυρικού οξέος και τα ολικά λιποειδή του βουτυρικού οξέος. Οι παχύσαρκοι εθελοντές είχαν μεγαλύτερα επίπεδα SCFAs από τους νορμοβαρείς και οι επιμέρους φαινολικές ενώσεις δε φαίνεται να έχουν κάποια επίδραση στα επίπεδα των SCFAs. Αυτό υποδηλώνει ότι πιθανώς να υπάρχει μια συνεργιστική δράση των μικροσυστατικών του κρασιού σε αυτά τα εκχυλίσματα.
Συμπερασματικά, φαίνεται ότι τα εκχυλίσματα του κρασιού μπορούν να τροποποιήσουν τα επίπεδα των SCFAs επηρεάζοντας την υγεία του οργανισμού.
Ο όρος gut microbiota αναφέρεται στους μικροοργανισμούς που διαβιούν στη γαστρεντερική περιοχή ενός ατόμου. Η «δυσβίωση», δηλαδή η μη αρμονική διαβίωση ανάμεσα στους μικροοργανισμούς, σχετίζεται με διάφορες διαταραχές του οργανισμού. Ο εντερικός μικροβιόκοσμος ευθύνεται για τη διάσπαση των αρχικών πολυφαινολικών δομών, σε χαμηλού μοριακού βάρους φαινολικούς μεταβολίτες που όταν απορροφηθούν είναι υπεύθυνοι για τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία.
Σκοπός της παρούσας ερευνητικής διατριβής είναι η διερεύνηση της επίδρασης της in vitro ζύμωσης των φαινολικών ενώσεων κρασιού στον εντερικό μικροβιόκοσμο και πιο συγκεκριμένα στα κύρια μεταβολικά προΪόντα του, τα λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου (SCFAs).
Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εκχύλιση Βlight Dyer του κρασιού και παραλαβή του υδατικού κλάσματος (W) και των ολικών λιποειδών (TL). Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκαν δείγματα κοπράνων από 6 υγιείς εθελοντές ως εμβόλιο για την in vitro ζύμωση των εκχυλισμάτων του κρασιού, κάποιων πρότυπων φαινολικών ενωσεων και της ινουλίνης (θετικός πρεβιοτικός μάρτυρας) για 0, 6 και 24 ώρες. Στο τέλος μετρήθηκαν τα επίπεδα των SCFAs. Οι εθελοντές ήταν ηλικίας 25-40 ετών, οι 3 ήταν φυσιολογικού βάρους (BMI =19-25) και οι 3 ήταν παχύσαρκοι (BMI >30).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ινουλίνη αυξάνει τα επίπεδα του οξικού και του βουτυρικού οξέος. Το υδατικό εκχύλισμα αύξησε τα επίπεδα του οξικού και του βουτυρικού οξέος και τα ολικά λιποειδή του βουτυρικού οξέος. Οι παχύσαρκοι εθελοντές είχαν μεγαλύτερα επίπεδα SCFAs από τους νορμοβαρείς και οι επιμέρους φαινολικές ενώσεις δε φαίνεται να έχουν κάποια επίδραση στα επίπεδα των SCFAs. Αυτό υποδηλώνει ότι πιθανώς να υπάρχει μια συνεργιστική δράση των μικροσυστατικών του κρασιού σε αυτά τα εκχυλίσματα.
Συμπερασματικά, φαίνεται ότι τα εκχυλίσματα του κρασιού μπορούν να τροποποιήσουν τα επίπεδα των SCFAs επηρεάζοντας την υγεία του οργανισμού.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-07-16
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Μικροβιολογία
Λοιπά Θέματα:
Τροφή - Μικροβιολογία
Οίνος - Υγιειονολογικές απόψεις
Οίνος - Υγιειονολογικές απόψεις
Λέξεις-κλειδιά:
κρασί, εντερικός μικροβιόκοσμος, λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου, φαινολικές ενώσεις, μεταβολίτες
Περιγραφή:
108 σ.:εικ.,πίν.,διαγρ.,σχ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
