Πρωτότυπος Τίτλος:
Συγχρονική μελέτη αξιολόγησης κατάστασης θρέψης ασθενών με κίρρωση ήπατος
Συγγραφέας:
Θεοδώρου, Μαρία Ραφαηλία Α.
Επιβλέπων καθηγητής:
Κοντογιάννη, Μερόπη
Περίληψη:
Σκοπός: Η αξιολόγηση της κατάστασης θρέψης ασθενών με κίρρωση ήπατος, εφαρμόζοντας μια ενδελεχή διατροφική αξιολόγηση.
Μεθοδολογία: Στη μελέτη συμμετείχαν 59 ασθενείς με κίρρωση ήπατος ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Στο σύνολο του δείγματος πραγματοποιήθηκε λήψη ιατρικού ιστορικού και καταγραφή κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών. Εκτιμήθηκαν ανθρωπομετρικές παράμετροι που περιελάμβαναν βάρος, ύψος , περιφέρεια μέσου βραχίονα (MAC) , δερματοπτυχή τρικεφάλου (TSF), περιφέρεια και επιφάνεια μυός μέσου βραχίονα (MAMC και MAMA). Επίσης πραγματοποιήθηκε μέθοδος της απορροφησιομετρίας ακτινών Χ διπλής ενέργειας, χειροδυναμομέτρηση και το εργαλείο Short Physical Performance Battery για την εκτίμηση του επιπέδου σωματικής απόδοσης. Για την εκτίμηση της διατροφικής πρόσληψης πραγματοποιήθηκαν τρεις συνεντεύξεις ανάκλησης 24ώρου. Για τη στατιστική ανάλυση το δείγμα χωρίστηκε σε δύο ομάδες, η μια αφορούσε τους ασθενείς με αντιρροπούμενη κίρρωση και η άλλη τους ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς των δύο ομάδων αντιρροπούμενης και μη κίρρωσης δεν διέφεραν στατιστικά σημαντικά ως προς τα κοινωνικο-δημογραφικά και ανθρωπομετρικά τους χαρακτηριστικά (όλα τα p>0,05). Στο σύνολο του δείγματος το 18,6% αναγνωρίστηκε ως λιποβαρές σύμφωνα με τις τιμές αναφοράς του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) για τους κιρρωτικούς, ενώ 13,6% , 22% και το 20,3% του δείγματος είχε τιμές κάτω από το 5ο εκατοστημόριο σύμφωνα με τις μετρήσεις TSF, MAMC και ΜΑΜΑ αντίστοιχα. Οι ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση ανέφεραν χαμηλότερη συνολική ενεργειακή πρόσληψη (p=0,003) και ενέργεια ανά κιλό ξηρού σωματικού βάρους (p=0,026) έναντι των ασθενών με αντιρροπούμενη κίρρωση. Εφαρμόζοντας τα διαγνωστικά κριτήρια της ESPEN για δυσθρεψία και σαρκοπενία στο σύνολο του δείγματος ανιχνεύτηκαν 3 (5,1%) και 10 (16,9%) άτομα αντίστοιχα. Ακόμα, φάνηκε να υπάρχει μικρότερη μυϊκή δύναμη και λειτουργική ικανότητα στους ασθενείς με μη αντιρροπούμενη έναντι των ασθενών με αντιρροπούμενη κίρρωση (p=0,040 και p=0,027, αντίστοιχα). Τέλος, δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων αναφορικά με την συχνότητα της δυσθρεψίας και της σαρκοπενίας.
Συμπεράσματα: Στο παρόν δείγμα κιρρωτικών ασθενών καταγράφηκε μεγάλη διακύμανση στον επιπολασμό προβλημάτων που σχετίζονται με τη θρέψη, ανάλογα με το κριτήριο που εφαρμόστηκε. Χρειάζεται προσοχή κατά τη διατροφική αξιολόγηση αυτής της ομάδας ασθενών διότι η έλλειψη ειδικών διαγνωστικών εργαλείων μπορεί να οδηγεί στην υπο-διάγνωση των προβλημάτων αυτών, με αρνητικές συνέπειες για την έκβαση των ασθενών.
Μεθοδολογία: Στη μελέτη συμμετείχαν 59 ασθενείς με κίρρωση ήπατος ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Στο σύνολο του δείγματος πραγματοποιήθηκε λήψη ιατρικού ιστορικού και καταγραφή κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών. Εκτιμήθηκαν ανθρωπομετρικές παράμετροι που περιελάμβαναν βάρος, ύψος , περιφέρεια μέσου βραχίονα (MAC) , δερματοπτυχή τρικεφάλου (TSF), περιφέρεια και επιφάνεια μυός μέσου βραχίονα (MAMC και MAMA). Επίσης πραγματοποιήθηκε μέθοδος της απορροφησιομετρίας ακτινών Χ διπλής ενέργειας, χειροδυναμομέτρηση και το εργαλείο Short Physical Performance Battery για την εκτίμηση του επιπέδου σωματικής απόδοσης. Για την εκτίμηση της διατροφικής πρόσληψης πραγματοποιήθηκαν τρεις συνεντεύξεις ανάκλησης 24ώρου. Για τη στατιστική ανάλυση το δείγμα χωρίστηκε σε δύο ομάδες, η μια αφορούσε τους ασθενείς με αντιρροπούμενη κίρρωση και η άλλη τους ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς των δύο ομάδων αντιρροπούμενης και μη κίρρωσης δεν διέφεραν στατιστικά σημαντικά ως προς τα κοινωνικο-δημογραφικά και ανθρωπομετρικά τους χαρακτηριστικά (όλα τα p>0,05). Στο σύνολο του δείγματος το 18,6% αναγνωρίστηκε ως λιποβαρές σύμφωνα με τις τιμές αναφοράς του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) για τους κιρρωτικούς, ενώ 13,6% , 22% και το 20,3% του δείγματος είχε τιμές κάτω από το 5ο εκατοστημόριο σύμφωνα με τις μετρήσεις TSF, MAMC και ΜΑΜΑ αντίστοιχα. Οι ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση ανέφεραν χαμηλότερη συνολική ενεργειακή πρόσληψη (p=0,003) και ενέργεια ανά κιλό ξηρού σωματικού βάρους (p=0,026) έναντι των ασθενών με αντιρροπούμενη κίρρωση. Εφαρμόζοντας τα διαγνωστικά κριτήρια της ESPEN για δυσθρεψία και σαρκοπενία στο σύνολο του δείγματος ανιχνεύτηκαν 3 (5,1%) και 10 (16,9%) άτομα αντίστοιχα. Ακόμα, φάνηκε να υπάρχει μικρότερη μυϊκή δύναμη και λειτουργική ικανότητα στους ασθενείς με μη αντιρροπούμενη έναντι των ασθενών με αντιρροπούμενη κίρρωση (p=0,040 και p=0,027, αντίστοιχα). Τέλος, δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων αναφορικά με την συχνότητα της δυσθρεψίας και της σαρκοπενίας.
Συμπεράσματα: Στο παρόν δείγμα κιρρωτικών ασθενών καταγράφηκε μεγάλη διακύμανση στον επιπολασμό προβλημάτων που σχετίζονται με τη θρέψη, ανάλογα με το κριτήριο που εφαρμόστηκε. Χρειάζεται προσοχή κατά τη διατροφική αξιολόγηση αυτής της ομάδας ασθενών διότι η έλλειψη ειδικών διαγνωστικών εργαλείων μπορεί να οδηγεί στην υπο-διάγνωση των προβλημάτων αυτών, με αρνητικές συνέπειες για την έκβαση των ασθενών.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-07-13
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Θεματικές Κατηγορίες:
Διατροφή (Γενικά). DRI’s
Λοιπά Θέματα:
Ήπαρ - Ασθένειες
Λέξεις-κλειδιά:
κίρρωση, δυσθρεψία, σαρκοπενία, αξιολόγηση θρέψης
Περιγραφή:
73 σ.:εικ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
