Πρωτότυπος Τίτλος:
Επίδραση της έντασης της άσκησης στην κινητική των ενεργειακών υποστρωμάτων κατά την αποκατάσταση
Συγγραφέας:
Μόσχου, Λαμπρινή
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετήσει το μέγεθος της επιπλέον πρόσληψης οξυγόνου (EPOC), ως αποτέλεσμα 2 διαφορετικών εντάσεων άσκησης, καθώς και την σχετική συμμετοχή των ενεργειακών υποστρωμάτων στην παραγωγή ενέργειας για 1 ώρα μετά το τέλος της άσκησης.
Στην έρευνα συμμετείχαν 5 γυναίκες ηλικίας 24.4 3.0 περίπου ετών και ΔΜΣ 21,74 1,8 kg/m2. Κάθε εθελόντρια έλαβε μέρος σε 2 παρεμβάσεις. Κάθε εθελόντρια έλαβε μέρος σε 2 διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης μεταξύ των οποίων μεσολαβούσε 1 εβδομάδα. Το πρωτόκολλο της άσκησης της 1ης εβδομάδας περιελάμβανε άσκηση σε δαπεδοεργόμετρο με ταχύτητα 4,5 km/h και μηδενική κλίση, ενώ την 2η εβδομάδα η κάθε εθελόντρια έκανε άσκηση σε δαπεδοεργόμετρο με ταχύτητα 6 km/h και 4% κλίση. Η διάρκεια της άσκησης σε όλες τις μετρήσεις ήταν τέτοια ώστε να έχει όμοιο ενεργειακό κόστος, ίσο με 4,3 kcal/kg σωματικού βάρους.
Πριν από κάθε παρέμβαση μετρήθηκε το σωματικό τους βάρος και προσδιορίστηκε η σωματική σύσταση με τη μέθοδο απορρόφησης ακτίνων Χ διπλής ενέργειας. Υποβλήθηκαν σε μέτρηση του βασικού μεταβολικού τους ρυθμού για 15 λεπτά μέσω της μέτρησης των εισπνεόμενων και των εκπνεόμενων αερίων (με τη μέθοδο canopy). Κατά την διάρκεια της άσκησης πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις των εισπνεόμενων και εκπνεόμενων αερίων με την μέθοδο του επιστομίου. Αμέσως μετά το τέλος της άσκησης και στα δύο πρωτόκολλα άσκησης έγινε μέτρηση του EPOC με μέτρηση των εισπνεόμενων και εκπνεόμενων αερίων με την μέθοδο canopy. Η κάθε δοκιμαζόμενη μετρήθηκε για 1 ώρα μετά το τέλος της κάθε άσκησης.
Ως αποτέλεσμα της παρέμβασης οι διαφορές που βρέθηκαν να είναι σημαντικές μεταξύ των 2 πρωτοκόλλων άσκησης ήταν αυτές του χρόνου άσκησης, της πρόσληψης οξυγόνου κατά την άσκηση και της κινητοποίησης των ενεργειακών υποστρωμάτων κατά την άσκηση.
Το κύριο εύρημα της παρούσας μελέτης είναι ότι η ένταση της άσκησης φαίνεται να έχει κάποια επίδραση, και στην επιπλέον πρόσληψη οξυγόνου, και στην σχετική συμμετοχή των ενεργειακών υποστρωμάτων 1 ώρα μετά το τέλος της άσκησης. Όσον αφορά τον προβληματισμό που αφορά το κατάλληλο τύπο άσκησης προκειμένου να μειωθεί η λιπώδης μάζα του σώματος και να αυξηθεί η άλιπη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η χαμηλής έντασης αερόβια άσκηση πλεονεκτεί. Τέλος βγήκε το συμπέρασμα ότι το EPOC είναι αμελητέο σε σχέση με την απώλεια βάρους στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η άσκηση αυτή καθ’αυτή είναι που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ρύθμιση του βάρους.
Στην έρευνα συμμετείχαν 5 γυναίκες ηλικίας 24.4 3.0 περίπου ετών και ΔΜΣ 21,74 1,8 kg/m2. Κάθε εθελόντρια έλαβε μέρος σε 2 παρεμβάσεις. Κάθε εθελόντρια έλαβε μέρος σε 2 διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης μεταξύ των οποίων μεσολαβούσε 1 εβδομάδα. Το πρωτόκολλο της άσκησης της 1ης εβδομάδας περιελάμβανε άσκηση σε δαπεδοεργόμετρο με ταχύτητα 4,5 km/h και μηδενική κλίση, ενώ την 2η εβδομάδα η κάθε εθελόντρια έκανε άσκηση σε δαπεδοεργόμετρο με ταχύτητα 6 km/h και 4% κλίση. Η διάρκεια της άσκησης σε όλες τις μετρήσεις ήταν τέτοια ώστε να έχει όμοιο ενεργειακό κόστος, ίσο με 4,3 kcal/kg σωματικού βάρους.
Πριν από κάθε παρέμβαση μετρήθηκε το σωματικό τους βάρος και προσδιορίστηκε η σωματική σύσταση με τη μέθοδο απορρόφησης ακτίνων Χ διπλής ενέργειας. Υποβλήθηκαν σε μέτρηση του βασικού μεταβολικού τους ρυθμού για 15 λεπτά μέσω της μέτρησης των εισπνεόμενων και των εκπνεόμενων αερίων (με τη μέθοδο canopy). Κατά την διάρκεια της άσκησης πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις των εισπνεόμενων και εκπνεόμενων αερίων με την μέθοδο του επιστομίου. Αμέσως μετά το τέλος της άσκησης και στα δύο πρωτόκολλα άσκησης έγινε μέτρηση του EPOC με μέτρηση των εισπνεόμενων και εκπνεόμενων αερίων με την μέθοδο canopy. Η κάθε δοκιμαζόμενη μετρήθηκε για 1 ώρα μετά το τέλος της κάθε άσκησης.
Ως αποτέλεσμα της παρέμβασης οι διαφορές που βρέθηκαν να είναι σημαντικές μεταξύ των 2 πρωτοκόλλων άσκησης ήταν αυτές του χρόνου άσκησης, της πρόσληψης οξυγόνου κατά την άσκηση και της κινητοποίησης των ενεργειακών υποστρωμάτων κατά την άσκηση.
Το κύριο εύρημα της παρούσας μελέτης είναι ότι η ένταση της άσκησης φαίνεται να έχει κάποια επίδραση, και στην επιπλέον πρόσληψη οξυγόνου, και στην σχετική συμμετοχή των ενεργειακών υποστρωμάτων 1 ώρα μετά το τέλος της άσκησης. Όσον αφορά τον προβληματισμό που αφορά το κατάλληλο τύπο άσκησης προκειμένου να μειωθεί η λιπώδης μάζα του σώματος και να αυξηθεί η άλιπη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η χαμηλής έντασης αερόβια άσκηση πλεονεκτεί. Τέλος βγήκε το συμπέρασμα ότι το EPOC είναι αμελητέο σε σχέση με την απώλεια βάρους στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η άσκηση αυτή καθ’αυτή είναι που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ρύθμιση του βάρους.
Ημερομηνία κατάθεσης:
2007-10-19
Γλώσσες Τεκμηρίου:
Ελληνικά
Λοιπά Θέματα:
Άσκηση - Υγιειονολογικές απόψεις
Exercise - Health aspects
Παχυσαρκία
Obesity
Exercise - Health aspects
Παχυσαρκία
Obesity
Περιγραφή:
143 σ., πίν., διαγρ.
Άδεια χρήσης:
Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0
